Ziet er een beetje uit zoals op dit schilderij:
Prachtig mooi allemaal en erg vriendelijke mensen allemaal maar daar kwamen we natuurlijk niet voor, we gingen Pino'tjes drinken. Pinot Noir, Blanc en Gris maar ook de Gewurzstraminer en Riesling worden hier gebouwd, dus die wilden we proeven. Gewapend met het boek "Heerlijk Frankrijk" van Hubrecht Duijker, wisten we in welke dorpjes de wijnpareltjes verstopt waren. We reden een stukje naar het noorden en kwamen een wijnbezoekerscentrum tegen. Gelijk maar eens rondgekeken en vier wijntjes ingekocht.
De volgende wijnen wilden met ons mee:- F. Kobus - Sylvaner
- Cave du Roi Dagobert - Pinot Gris
- Ribeauville - Gewurztraminer
- Les Faiteres - Pinot Noir
Maar eerst moest er gegeten worden. Dat deden we in Colmar, in een klein restaurantje met vriendelijke Franse eigenaren en irritante en zeer luidruchtige Engelse gasten. We waren precies op tijd want na ons stroomde het tentje vol. We kozen vis met een glas Riesling erbij, vis moet immers zwemmen. De vis kwam in grote diepe, gloeiend hete borden en smaakte uitstekend. De Riesling was ook verwerkt in het gerecht en degene in het glas sloot naadloos aan bij deze exquisiete maaltijd.
Bij ons hotel aangekomen trokken we gelijk de Sylvaner open. Dit is een beetje een slappe versie van de Pinot Blanc, volgens de wijnprofessionals in de streek niet geheel ten onrechte met uitsterven bedreigd. Daar sluiten we ons bij aan want het was niet echt heel spannende wijn. Wat dan wel weer heel lekker was: Ribeauville Gewurztraminer. Kruidig en bloemig, prettig wit met een bite. Nadat die op was gegaan gingen we slapen want we moesten weer vroeg op.De volgende ochtend zijn we om 8:30 naar het bezoekerscentrum Maison Vin Fins D'Alsace in Colmar gereden om tot de ontdekking te komen dat deze pas om 9:00 open ging voor bezoekers.
Hartstikke leuk, konden we nog eventjes de route doornemen. Als eerste zouden we naar Ribeauville gaan, Cave Trimbach was ons doelwit. Daarna door naar Riquewihr: Hugel et Fils bezoeken. Dan als laatste naar Turckheim naar de Cave Cooperative aldaar want de Pinot Gris was daar, volgens Hubrecht D's boek, goed te pruimen.Op de maquette van rechts naar links:
We kwamen in Ribeauville bij het proeflokaal van Trimbach aan, waar een grote groep grijze Oostenrijkers net begonnen waren aan een proeverij. Als we aangeven dat we wel mee willen doen krijgen we gelijk een glas in onze handjes geduwd en wat Pinot blanc. In een uur komt het hele wijnspectrum langs, van Pinot blanc tot Pinot gris, in verschillende kwaliteiten, Rieslings, Gewurzstraminers en zelfs nog een Vendanges Tardives, zoete, edele rotting wijn. Tussen de glazen stonden allerlei prullaria van proefclubs uit de hele wereld die hun troffeeën hadden geschonken aan Trimbach:
Leuk bordje: "Say No To Oak, Help Put The Fruit Back In Wine" en inderdaad, geen van de Pino's heeft houtlagering genoten. Erg fris en fruitig allemaal.
De Duits-met-een-Oostenrijks-accent-sprekende meneer van Trimbach moest natuurlijk wel zelf even voorproeven voordat hij iedereen inschonk:
We verlaten de zaak met een Pinot Blanc en een Pinot Gris Reserve.Vol goede moed gaan we nog even het zaakje binnen met streekproducten en ook daar krijgen we de aanbieding om toch vooral alles te proeven. Omdat het nog maar 11 uur is en we al een proeverij achter de rug hebben en nog een flink stuk autorijden vóór de boeg, besluiten we om alleen de Pinot Noir te proeven. Heerlijk, doe maar een flesje en zo'n fijne Cremant d'Alsace. Voor de familie van Bart (de wijnbroeder en dorstige medereiziger) een pot slakken. Ik heb ze nog nooit gegeten en weet dus ook niet wat ik mis maar het ziet er niet zo smakelijk uit. Enfin dat zeggen die Fransen misschien ook wel van onze mosselen.
Wij door naar Riquewihr naar huize Hugel. Alweer zo'n prachtig schilderachtig plaatsje waar we snel doorheen banjeren op zoek naar Hugel en z'n Fils.
We gaan voor de Pinot Noir en mogen twee verschillende kwaliteitjes proeven. De prijzen zijn €10,10 en €42,50. Vanwege onze snel verslechterende financiele positie kiezen we voor één flesje 'gewone' Pinot Noir van €10,10. 
Buiten doen we bij de lokale bakker een broodje en bezoeken nog de Dopff-winkel alwaar ik een heuse magnum Cremant d'Alsace weet te bemachtigen. Dan besluiten we om naar Turckheim te rijden. Daar aangekomen zien we dat we met onze neus in de siesta vallen, het dorp is uitgestorven en zelfs de Cave Cooperative is tot 14:00 gesloten. Dan maar eerst een wandelingetje door het dorp om wat van de cultuur te snuiven.Zo te zien heeft alles hier met wijn te maken getuige de balk met inkeping: In Vino Veritas. (= waarheid in wijn o.i.d.)
Van zo'n culturele wandeling krijg je honger dus we duiken een shabby-eetgelegenheid in. Dat hadden we beter niet kunnen doen want zo goed als het eten gisteravond was zo slecht is het nu.
We konden kiezen tussen een paar simpele menu'tjes, vlammentaart (het karakteristieke streekgerecht) of iets anders onbekends 'grenadinadanidenezowisilitsh' ofzo. Dat laatste kozen we, en het smaakt zoals het eruit ziet... Getverdemme wat een smerigheid in een dubbelgevouwen kleffe meergranenpannenkoek. Ow boy... ik had toch die vlammentaart moeten nemen. (zie voor het recept Ministerie van Eten en Drinken)Nouja snel naar de Cave Cooperative om een slokje wijn zodat we de smaak kunnen wegspoelen. Die is mooi overzichtelijk en groot. We moeten hier zijn voor de Pinot Gris volgens ons jongewoudlopers-wijnhandboek. We vinden een mooie PG en deze is in de aanbieding. Ook krijgen we nog een Gewurztraminer te proeven en daar worden we ook zeer enthousiast over.
De aanbieding die we dus, op advies van mister Duijker insloegen. 12 flessen voor de prijs van 10, dat is goed te betalen. Verder is het een mooie overzichtelijke cave met pallets wijn:
Het is inmiddels 14:30 en tijd om de grote terugtocht te aanvaarden. De terugreis gaat redelijk voorspoedig, pas in Duitsland worden we een aantal keer overvallen door regen en ander slecht weer. 's Avonds om 23:10 ben ik weer terug in Rotterdam.De uiteindelijke buit staat hier uitgestald:
1 opmerking:
Ja, meteen 100% Elzasfan na dit ritje en een haast onweerstaanbare drang om mijn nieuwe voorraad aan te breken :)
Marruh: die afbeelding van Colmar is geen schilderij maar een bewerkte foto volgens mij.
Een reactie posten