Russische bubbels en zoete zooi

Vorige week was ik een lang weekend naar Moskou met vriendinlief. We mochten blijven logeren bij een vriendin (van vriendinlief) en haar vriend, we werden welkom geheten met echte Russische bubbels. Het gaf een mooie knal (de kroonluchter net gemist) en zonder overstroming schonken we vier glaasjes vol. Het smaakte een beetje naar appelcider maar dan niet zo vies-weeig zoet. Dit was meer een leuke, luchtige, halfzoete feestfles. Ideaal voor feesten en partijen, een echte allemansvriend.

Nee, dan daags erna, vriendinlief en ik trokken er op uit, we hebben veel van Moskou gezien. We besloten om een fles lokaal gegist druivensap te kopen bij een klein supermarktje op de hoek. Ongeveer 6 euro 50 zou deze moeten kosten volgens het bijbehorende prijskaartje. Een Cabernet Sauvignon zo vertelde het Cyrillische schrift, dat zou toch goed moeten komen. Volgens de cassiere (een norse, onvriendelijke troela) was ie echter maar 2 euro en een beetje en met een vals lachje zette ze hem voor ons op de toonbank. Terug in ons gasthuis trokken we hem open en inderdaad, getverderrie wat een vieze zoete bagger! Misselijkmakende zure beertjes en kleffe snoepkikkertjes geur-, kleur-, en smaakstoffen troffen ons in de neus en mond. Half kokhalzend en happend naar adem deinsden we achteruit, dat iemand dit voorgezet krijgt...
De gastheer en vrouw hebben er gelukkig niet van gedronken, anders zouden ze ons met onze koffers en fles er achteraan gegooid, de laan hebben uit gestuurd.
De dag erna heeft de gootsteen er van genoten.