Proeverij op vakantie: bubbels, wit, rood, zoet

Vorige week was ik met vier andere stellen en hun kinderen een weekje op vakantie in de Ardennen. Prima weer dus om een beetje te barbecueën, Belgische biertjes proeven en natuurlijk wijntjes kopen bij de Delhaizes en Carrefours die België rijk is. Als dan 's avonds al het grut naar bed is trekken we (na elkaar) wat leuke flessen open.

 

Als eerste een Casilero del Diablo, Brut Chardonnay. Bubbels om mee te beginnen, altijd feestelijk! Sowieso ben ik van mening dat we in Nederland (of zoals nu in België dus) vaker een fles bubbels open moeten trekken en het niet alleen voor oud-en-nieuw, als je toch niets proeft want je hebt al een kilo zoete, vette oliebollen achter je kiezen, moeten bewaren. Als aperitief is het een heel geschikte drank, voor een mooie maaltijd even een flesje ploppen, prachtig!

Goed, dit is geen boodschap van het 'drink-meer-Champagne-fonds' dus we gaan beginnen met de Casilero del Diablo Brut Chardonnay. Zoals al eens eerder aangegeven ben ik goed te spreken over deze keldermeesters van de duivel: over de Viognier, de exclusieve Don Melchor en de private Carmenere.

De Brut Chardonnay deed daar niet voor onder: fris en stuivend maar met genoeg body om de gulle belletjes van wat tegenwicht te voorzien. Deze kwam van de Delaize en voor 6,50 kun je slechtere bubbels op de kop tikken!

Dan een probeerseltje: inVinity Sauvignon Blanc, een aanrader van de importeur. Sauvignon Blancs zijn vaak wat frissere, witte wijnen. Zou dus op een mooie warme dag (het was 20°C die dag) dus niet misstaan. Helaas, iedereen gooide hem in het 'uitspuug-aquarium' omdat we hem niet lekker vonden. Te laf, plakkerig, muf en slap. Alsof de Sauvignon, net als wij, heel de middag in de zon had gelegen in plaats van recht-uit-de-koelkast. Jammer maar snel de eerste rode openmaken.

Dat was de Chateau Fonréaud, een Listrac-Medoc. Een echte Bordeauxwijn: geen restsuiker, complex en een lange afdronk. Dat maakte hem geen allemansvriend, te strak: te schraal, mwoah en nou ik hoop dat de volgende lekkerder is, waren een greep uit de commentaren maar de connaisseurs vonden hem prettig met een mooie kersen- en vanillesmaak en viooltjesgeur.

Duiken we even in de geschiedenis van deze Fonréaud dan komen we een mooi verhaal tegen over de naam: het is “Font Reaux” oftewel de koninklijke bron, een verwijzing naar een verhaal over een Engelse koning uit de 11 eeuw die langs kwam, dorst had en een bron vond in de buurt. Maar het kan net zo goed direct verwijzen naar de bron in de buurt, enfin niet echt een dijk van een marketingverhaal dus niet prominent op de fles aanwezig.

De wijn bestaat uit 52 % Cabernet Sauvignon, 45 %Merlot, 3 % Petit Verdot en heeft eerst een jaar op nieuw Frans eikenhout gelegen en is na 20 maanden gebotteld. Voor 14 euro mocht hij mee bij de Delhaize, mooie koop dacht ik zo, een alternatief zou de Maucaillou kunnen zijn.

Dan het eerste koopje: bij de Delhaize hebben ze soms van die mooie 'einde wijnjaar' stickers op de flessen. De wijn mag dan weg tegen een gereduceerde prijs omdat de nieuwe jaargang staat te trappelen om in de schappen te komen. Prima natuurlijk, zeker als er zoiets als een Vina del Vero, Gran Vos 2004 staat met zo'n sticker.

Een Spaanse blend van Cabernet Sauvignon en Merlot, bijna 10 jaar oud. Een Reserva dus wellicht is ie helemaal op dronk na zo'n tijd. De goegemeente vindt dit al meer in de richting van 'lekker'. Ah, zijdezacht en toch flink wat alcohol, 14%. Komt uit Somontano, Aragon en is daar in een hypermoderne toko gemaakt. Misschien ligt het aan de wachttijd, wij dronken hem jaren later dan de twee beoordelaars op vinogusto.com, maar eenieder was er zeer over te spreken. Mooie zwoele zomernachtwijn en een goede opmaat naar de grande finale van de avond een Marques de Casa Concha 2009 Cabernet Sauvignon, weer van die keldermeesters van de duivel. Ook deze had een mooie 'einde wijnjaar' sticker en ik wist al lang dat ik hier van hou dus die ging, samen met het overgebleven broertje voor 9,58 (een lachertje vergeleken met de 15 piek bij de AH) mee in de wagen.

Ook hier weer een boel lovende woorden van eenieder: stevig, diepe smaak, vanille, hout, zwart fruit, lange afdronk. Klonk me bekend in de oren.

Dan als toetje nog een mooie dessertwijn: Chateau la Haute Borie, Monbazillac. Een tropische verrassing met veel zoete nectarines, mango's, abrikozen en ananassen deze mooie strogele dessertwijn. Mooi in balans: zoet met genoeg structuur en wat frisse zuren om het geheel overeind te houden na zo'n massieve rode Chileen. 9 euro. Kwam in een test van onze zuiderburen als beste van 6 zoete wijnen uit de test.

Château Bel-Air St. Estèphe, minimalisme ten top

"Het minimalisme is in de jaren zestig van de twintigste eeuw ontstaan in de teken- en schilderkunst. Het gaat om kunstwerken die gekenmerkt worden door een ontstellende eenvoud. Hoewel dit juist de essentie van het werk was, impliceerden de kunstwerken voor velen een gebrek aan artistieke inspanning. Ondanks de kritiek werd het minimalisme al vrij snel overgenomen door architecten, kunstenaars en muzikanten." -architectenweb

Minimaal, dat was wel het eerste dat me te binnenschoot bij het zien van het etiket van de Château Bel-Air St. Estèphe 1999:

Natuurlijk behoeft goede wijn geen krans en meer van dat soort wijsheden maar hier laten de eigenaren van het bewuste Chateau wel zien dat ze nog te gierig zijn om enige ontwerper in te huren. De achterzijde vermeldt behalve een alcoholpercentage, inhoud en vermelding dat het in Saint-Estèphe is gemaakt ook niets meer. Gemiste kans want deze wijn is lekker!

Het is echt niet heel overdreven om regenbogen, eenhoorns en hartjes op een achtergrond van opkomende zon in een grazig weiland op een mooie zomerdag, op het etiket te schilderen. Even een paarse-broek uitnodigen, een brainstormpje eroverheen en dan je ontwerper terug laten komen met een paar voorstellen.
Ik voorzie een drietal scenario's:

1. Oldschool: een representatie van het kasteel, naam en jaartal in gouden letters eroverheen en klaar is Bel Air.
2. Een gewaagde combi van bovengenoemde regenbogen, kumbajah-my-lord en duiven met olijftakjes in de snavel om aan te geven dat dit een goddelijke wijn is.
3. Een strengere en nog minimalere versie van het huidige etiket met alleen de letters B A erop (in zwart of diep-donkerrood), een totale mystificatie van de wijn, alleen bekend bij de happy-few en mooi hypemateriaal voor de diverse wijntijdschriften en -schrijvers.

Ik voorzie dat de prijs met het laatste thema ook verviervoudigt maar gezien de smaak is dat nog steeds een schijntje: deze '99er was romig, zacht, rond en fluwelig, barstensvol rood fruit, een kamervullend bouquet, ondertonen van pure chocolade, kersenhout, alles in perfecte harmonie. Uit het niets zo mijn top-5 van lekkerste-flessen-evah!

Ontzettend zonde dus van de makers om geen woord over deze beauty op het etiket te vermelden. Ik heb de fles een jaar-of-wat geleden voor een mooie 17,50 meegenomen bij een Henri Bloem als ik het me goed herinner. Toch een prijs waarvoor je enige richtinggevende woorden op het etiket verwacht. Enfin, een prachtige verrassing dus, al aardig op leeftijd maar nog fris, fruitig en kakelvers. Mocht u ergens een fles tegenkomen, gelijk meenemen en deze lente nog opentrekken, heerlijk bij een haardvuur en temperaturen van -5 buiten!

Chateau Villars - Fronsac

Deze Chateau Villars, Fronsac lag al sinds de taste-n-take-away in 2007 te wachten om gedronken te worden. Afgelopen weekend ging ie open: Chateau Villars uit de Fronsac. Een 2002 Bordeaux, een zogenaamd 'klassiek' wijnjaar. Oftewel: er zijn betere wijnjaren zoals de 2000, 2003 en 2005. Daarnaast zijn 2009 en 2010 ook erg goed dus dat zijn Bordeauxjaren om te onthouden.

Goed, een 2002 uit de relatief onbekende streek Fronsac. Niet zo heel groot, bijvoorbeeld in vergelijking met het tegenoverliggende Entre-Deux-Mers of het naastgelegen St. Emilion, zie bovenstaand kaartje.
Maar destijds erg de moeite waard van het inslaan vanwege een prima prijs-kwaliteitverhouding. Nu ging ie open en dat was geen moment te vroeg, in de verte proefde je al dat ie binnenkort zijn beste tijd gehad heeft. Toch is hij volgens de makers tussen 2008 en 2015 op zijn hoogtepunt, 2013 valt dus ruim binnen de gestelde termijn.

Wel een puntje om aandacht aan te besteden: natuurlijk is het tof om wijn te bewaren maar een 'klassiek' jaar als dit is niet gemaakt om tientallen jaren te laten liggen. Dat wordt dus smullen de komende tijd want ik heb nog het een en ander liggen van begin deze eeuw.

Deze jaargang bestaat uit: 70 % Merlot, 19 % Cabernet Franc en 11 % Cabernet Sauvignon. Heerlijk zwart fruit, cassis, beetje bramen, truffeltje in de verte. Zacht met genoeg tannines om niet saai te worden. Een lange afdronk en de gebruikelijke paarse tong zorgen voor een grote glimlach!

Drinken bij eend en konijn uit de oven. In 2007 mocht ie mee voor 14 euro.

Sancerre les Godons

Vriendinlief kreeg een mooie kist wijn mee van haar werk met kerst. Twee Saint-Emilion Grand Crus en een Sancerre. Die laatste ging open en dat was niet vies.

Sancerre ligt in de Loire, tussen Ménetou-Salon en Pouilly Fumé in. Hoewel ze allemaal de Sauvignon Blanc gebruiken (als enige druif) zijn er een aantal verschillen. Tja, ik haal ze er niet uit als ik ze blind naast elkaar zou moeten proeven maar de grote wijnjongens en -meisjes schijnen dat wel te kunnen.

De Sauvignon Blanc waar deze Sancerre dus ook van gemaakt is, groeien in een gematigd klimaat (daar krijgen ze een langzame en gelijkmatige rijping van) en staan op een kalkrijke bodem. Daarnaast staan de wijngaarden op de heuvels (optimaal aantal uren zonneschijn) deze combinatie zorgt voor een goede basis om prachtige wijn te maken. De knisperfrisheid krijgt deze wijn van de kalkrijke bodem, iets waardoor je hem dus zou moeten kunnen onderscheiden van de buurtjes Ménetou-Salon en Pouilly Fumé.
Door dit 'terroir' (de invloed van de grond, ligging van de wijngaard, zon enz.) alleen krijg je een goed basisproduct, het druivensap. Als je dan ook nog een goede wijnmaker inzet krijg je prachtig frisse, stuivende Sancerres. Daar is deze ook een goed voorbeeld van, een prachtige, loepzuivere en levendige witte wijn. Ideaal, volgens een aantal slijters, bij zalm in bladerdeeg, vis met saus en nog beter bij een geitenkaasje.

Volgens de winesearcher gemiddeld zo'n 15 euro per fles.

Château d'Anglès van de technisch directeur van Lafite

Château d'Anglès, terroir de la Clape rouge 2006, dat was de fles die Teroldego meebracht op een gezellige weekenddag. Niet zomaar een flesje rood, nee deze was gemaakt door de oud-technischdirecteur van het vermaarde Château Lafite (average Price €942,= volgens wine-searcher.com)
Nou, de verwachtingen zijn hooggespannen. Ookal komt deze niet uit de Bordeaux, waar Lafite gemaakt wordt, sterker nog: hij komt uit de buurt van Narbonne, in de Languedoc-Roussillon, de wijnschuur van Frankrijk, hij is toch heel Bordeauxig. 

...en dat is mooi, want dat vind ik heel erg lekker! Zo ook deze blend van 70% Syrah, 20% Grenache en 10% Carignan: een stevige, 8 maanden gerijpt op nieuw Frans eikenhout, volle rode wijn met genoeg complexiteit en lange nasmaak. Diep donkerpaars, richting zwart. Bramenjam, bosvruchten, cassis, zoethout en een aarde (opengeploegde aarde na een regenbuitje) in de smaak. 

Volgens de bijgeleverde beschrijving lekker bij hazenrug (als de wijn wat ouder is) en stoofschotel van wild zwijn. Zal prima passen, wij dronken hem na de Chianti classico en daar deed ie niet voor onder. Misschien kwam dat ook door de 14,5% alcohol die er in zit... 

Tussen de 30 en 15 euro op het web, een prima prijs voor zo'n avondvullende winterwijn.

Herfstproeverij in Leiden: Lodewijn, Lekkersapje en Geluksdruif

Op 28 oktober was er bij Otto vuur een proeverij van drie kleine toffe wijnhandelaren uit Leiden (en Warmond). Teroldego en ik er naartoe om eens te proeven van wat mooie eigen import van Lodewijn, Lekkersapje en de Geluksdruif.

We begonnen bij Lekkersapje, hij had zich toegelegd op wijn uit Duitsland, Oostenrijk en Spanje. Een mooi assortiment stond klaar, we starten met een Frühroter Veltliner, Wagram, Ecker uit 2011. Een leuke niet-alledaagsewijn die prima bij maaltijden met gerookte kip kan. Ter vergelijking de Wagram, Ecker, Gruner Veltliner Schlossberg 2011, al veel meer een echte mineralige (vuursteen) citrus en buxuswijn. Mooie Oostenrijkers die je niet dagelijks gaat tegenkomen en voor 8,95 en 9,45 nog goed betaalbaar.

een vrolijke wijnschenker

Door met zijn Spaanse: Valencia, Graciano, Heretat de Taverners 2008: drop, eucalyptus en laurier, stevig en met flink wat tannines. Goed gemaakt maar niet helemaal mijn smaak, ik miste de stevigheid en kracht. Dan de Olivin, een strakke Zweigelt, Winkler-Hermaden. Smaakt, heel gek, naar brooddeeg. Beetje dat zurige,de smaak van zuurdesem kwam terug. Lekker maar best ongewoon voor wijn. Dan de laatste: Clos Galena Priorat uit 2006. Een volle vanille en naar eikenhout smakende beauty. Bramen, lekkere tannines en een stevige bite. Maar dat mag ook wel voor 17,95.

een stoïcijnse wijnschenker

Door naar de Geluksdruif, waar we de rest van de middag zoet waren. Een groot assortiment met grootse wijnen. We begonnen met een Poully-Fuissé, Trilogie des Terroirs 2010. Yummie, mooi rond, goed in balans en heerlijk vol. Een dijk van een witte wijn.
Dan weer een experiment: Cotes du Jura Fleur de Marne 'La Bardette' uit 2008. Een chardonnay van Domaine Labet. Al eerder Jura's geproefd, geen fan. Van deze werd ik nog steeds geen fan maar technisch klopte deze veel meer dan de eerder geproefde. Hier ook weer dat appelige, gist en mooie oxidatieve zuurtjes. Next!
De Robi&Robi 2010 Chardonnay, Piemonte DOC van l'Armangia. Als je niet beter zou weten zou je zeggen dat het een Viognier was, bloemig, honing en vol vrolijke perziksmaak. Pleziersap!
Dan een exotische verrassing: Tierra de Leon Albarin van Pardevalles. Nee, geen Albarino maar een Albarin. Tamelijk obscuur druifje uit Spanje maar erg lekker. Een flinke smaak van grapefruit heeft ie! Das lollig voor 7,25 per fles. Doe maar een doosje samen met Teroldego.
Dan de Tierra de Leon Carroleon 2009 (prieto picudo, weer zo'n lokale obscure druif) weer van Pardevalles. Prima, jam, romige afdronk. Dat laatste kan komen doordat ie 15 maanden op eikenhout heeft gelegen en daarna nog 10 maanden op fles.
De Barbera d'Asti Superiore Nizza 'Titon' 2009 van l'Armangia is me iets te straf, een bijtertje maar dat kan ook door de rubenssmaak van de vorige komen. Dan de Marsannay Veilles Vignes 2010 van Stéphane Brocard, Closerie des Alisiers. Een volbloed Bourgogne en dus 100% Pinot Noir. Hmm, heerlijke neus, volle smaak, fruitig, fluwelig, groots. Ook hier lusten we wel een doosje.
Hey, wacht ga ik nou na de vorige Bourgogne opeens Pinot Noir drinken? Het wordt tijd voor wat tegenwicht: een laatste bij de geluksdruif: een Coteaux du Languedoc 'Campe de l'Oste' 2009 van Mas Granier. Een Syrah en Grenache blend. Vol, stevig en smaakt gek genoeg naar een Pinotage. Niet zo complex en verfijnd als de vorige maar een mooie afsluiter.

een onthoofde wijnschenker

Oh boy, al bijna tijd om naar huis te gaan. Snel no even langs Lodewijn. Slik, spuug, slik, spuug, nee, neh, nah, mwoah. Duidelijk niet onze smaak. Wellicht kwam het door de haast maar we vonden het nie-zo-lekker. Wel mooie afgeronde flessenprijzen, dat was dan wel weer lekker overzichtelijk!

Varennes - Savigny-les-Beaune 1er Cru "Aux Guettes" 2006

Een uitnodiging: op zondagmiddag een mooie fles opentrekken en samen met Teroldego en familie proeven. Deze keer waren wij te gast en werd er een verrassing opengetrokken. Ik mocht blind proeven en hetgeen ik proefde beviel me erg goed. Viooltjes, zwarte bessen, geurend bos en mos, maar nee het was geen Bordeaux of zware nieuwe wereld wijn. Nog eens proeven, een hint: het is van één druif. Grenache? Gammay? Hmmm, dan moet het Pinot Noir zijn maarja daar hou ik niet zo van, die zijn meestal wateriger.

Boem: het is inderdaad een Pinot Noir, een klassieke uit de Bourgogne, Savigny-les-Beaune 1er Cru "Aux Guettes" 2006 van Antoine Varennes. Nou zeg, dat is schrikken een volle, ronde fruitige Bourgogne! Heerlijk complex, vol fruit, diepte, lengte, inhoud en andere meetkundige maten. Prima Bourgogne voor een Bordeaux-drinker!

Volgens de wikipagina van Savigny-les-Beaune, die naast in het Engels ook in het Frans en Chinees beschikbaar is, goede marketing daar in de Bourgogne, kan de 1er Cru een blend zijn van andere domeinen in Savigny-les-Beaune die ook 1er Cru heten.

"The wines of these vineyards are designated Savigny-lès-Beaune Premier Cru + vineyard name, or may labelled just Savigny-lès-Beaune Premier Cru, in which case it is possible to blend wine from several Premier Cru vineyards within the AOC" -wikipedia lemma over Savigny-les Beaune

Ardeche, Pinot Grigio en Pouilly Fuisse, yuck, yuck, Jeej!

Het is weer wittewijnweer, heerlijk in de tuin genieten van een koel glas op zaterdagmiddag, tenminste, dat dacht ik. Om te beginnen trok ik een krijgertje open: een Viognier uit de Ardeche, 14%, geïmporteerd door mijn ouders, klinkt goed: Viognier smaakt lichtgekoeld fris en bloemig, abrikozen, honing en blijft toch vaak goed in de zuren zitten, dat maakt hem een ideale zwoele zomermiddagwijn! Helaas, geoxideerd, kapot, zuur! Meh, jammer maar gelijk door het toilet, je moet jezelf niet gaan pesten met een vieze wijn.

   

Dan maar een volgende fles: een Santa Margherita, Valdadige, Pinot Grigio. Die was nog heel maar daar was ook alles mee gezegd. Voor de flauwigheid: deze was door mijn schoonouders meegenomen (echt waar) maar kon dus ook gelijk achter de Viognier aan door het toilet. NEXT!

Geen verrassingen meer, gelijk een mooie fles uit de kast: Grand Vin de Bourgogne Pouilly Fuissé. Een stevige uit 2010 van de firma Cordier. Een tijd geleden met 35% korting weten te bemachtigen bij de lokale AH. (@Albertheijn plak die lelijke sticker niet zo groot op het etiket!) Dat scheelde mooi 5 euro maar de smaak was fantastisch: een stevige witte Bourgogne, vol in het hout maar netjes in balans, weelderig topisch fruit, perzik en met genoeg frisse zuren om niet gelijk knock out te gaan. Een 100% Chardonnay met genoeg smaak maar niet zwaarmoedig of té rokerig, perfecte omlijsting van een mooie zomermiddag!

Proefavond eigen import en wijnvoordeel.be

En weer een proeverij! Een proeverij om wat van de toegestuurde wijnen van wijnvoordeel.be te bestuderen en om de eigen import te keuren! We nodigden Teroldego (volger van deze weblog ;) ) en familie uit om eens te zien wat onze Belgische vrienden bij elkaar hadden verzameld.

We begonnen met eigen import: Hengst Pinot Gris uit de Foire aux vins van supermarkt Leclerc. Een fijne Elzasser uit 2009 van Cave de Turckheim. We verwachten een frisse Pinot Gris en we kregen een heerlijk volle Pinot Gris. Rijk, vol en met een flinke portie restsuiker: meloen, ananas, meer een Gewurtz dan een Pinot Gris. Dat moest wel goed passen bij foute foie gras (alsof er ook goeie is...) of anders bij geitenkaas met honing.

Door naar de Gewurtztraminer van Weingartner, collection Priveé 2007. Iets frisser dan de vorige dus eigenlijk niet zo goed gekozen maar wel weer wat complexer met heerlijke ingekookte sinaasappelsap of likeur (Cointreau) smaak. Natuurlijk de kenmerkende lycheegeur en -smaak, licht bittertje in de afdronk, smakelijk bij zo ongeveer alle zoetere gelevruchtendesserts.

Dan de eerste rode wijn van wijnvoordeel.be. De Chateau Vieux Despagnet, Saint-Emilion Grand Cru 2007. Veel rijpe kersen, hint van cederhout (van die sigarendoosjes), nog een beetje 'springerig' lijkt nog niet helemaal in balans. Wellicht te jong gedronken? De website van wijnoutlet.nl vindt het een klassieke merlot. Nou misschien een klassieke merlot maar dan wil ik er graag een van een beter wijnjaar proeven: 2003, 2005, 2009 om maar eens wat te noemen. Een zeventje op een schaal van 10 gaven we hem.

De Chateaux Tour Sieujean Pauillac 2007 (helaas geen foto) daarentegen was prachtig, een stoere bramenwijn, stevig in het hout maar perfect in balans. Beetje leer, hint van laurier en een heerlijk lange afdronk. Ook weer een merlot gedomineerde wijn maar dan met meer viooltjes smaak, donker fruit en door de zachtheid van het hout een flinke vleug vanille. Deze kwam ook van wijnvoordeel.be en gezien de prijsfluctuaties was dit een hele goede koop als je de proefdoos Bordeaux had besteld! Uitstekende prijs/kwaliteit verhouding, een aanrader.

De volgende is een broertje van wijnvoordeel.be namelijk van de wijnbeurs.nl. De La Coupe des Vignerons Margaux uit 2002. Ligt al een tijdje maar dat was het wachten meer dan waard! Prachtig in balans, heerlijk zacht met de smaak van een volle bek met overrijpe bramen waarvan het sap zo langs je kin stroomt. Het grote genieten was begonnen. Je kent het laatste plaatje bij de Asterix en Obelix verhalen wel: iedereen zit aan tafel (nouja, behalve de bard natuurlijk) en zit te schransen en drinken met in het midden een mooi vuur. Gezelligheid en vreugd alom! Dat was hier ook het geval, iets dat deze Margaux de bijnaam Asterix & Obelix wijn gaf.

Het pakket is niet meer bij wijnvoordeel te krijgen maar ik zag hetzelfde pakket op ed.nl. Wijnvoordeel had weer een andere Bor-doos in de aanbieding!

Om af te sluiten trok ik nog een Castaño dulce open, een prachtige rode dessertwijn die al eens eerder besproken is. Smakelijk bramensap zonder dat hij stroperig en zwaar wordt. Het werd laat en dus ging de familie Teroldego weer op huis aan. Op naar de volgende proeverij!

VSC Santa Carolina 2003

Zelfs met een weekje warm weer is het 's avonds heerlijk om iets in de categorie 'groot rood' open te trekken. Deze Chileense, uit de Valle del Maipo, VSC van Santa Carolina uit 2003 is van die categorie.

Een monster van 68% Cabernet Sauvignon, 12% Syrah en 20% Petit Verdot. Die laatste, met de mooie Franse naam, zorgt voor de pit in de wijn. De Petit Verdot heeft heel veel zon nodig en dat krijgt hij natuurlijk ook in Chili. In Frankrijk zie je hem nog wel eens toegevoegd worden in Bordeaux blends, in Australie hebben ze er bij Banrock Station wel eens een monocepage wijn van gemaakt, dus van alleen de Petit Verdot.

Goed, deze super special reserve, nog specialer dan de Reserva de Familia wordt niet ieder jaar gemaakt. 2003, 2005, 2006 en 2007 worden genoemd op de site van Santa Carolina en ze hebben na 2003 een lelijk wit etiket gekregen. Het productieproces is natuurlijk lekker exclusief: handgeplukte druiven, hand gesorteerd, ontsteeld en dan zachtjes geperst. Uiteindelijk wordt de wijn opgeslagen in nieuwe Franse eikenhouten vaten en dat proef je, wat een lengte, wat een smaak! Vanille en zwart fruit, chocolade en een hint zwarte peper. Wat walnoot en een hint tabak, een vleugje braam en beetje drop. Heel mooie violette kleur. Kan 5-10 jaar oud worden volgens de makers. Dat laatste heeft ie net niet gehaald maar dat gaf niets, hij was op en top op dronk!