Rond de wereld in 15 flessen
Afgelopen zaterdagavond heb ik een proeverij verzorgd voor B52, het roemruchte (oud) twee en vijftigste bestuur van de D.S.R. Proteus-Eretes. Het thema was: "Rond de wereld in 15 flessen" Dat was nog een flinke ronde zo bleek tijdens het proeven!
Als eerste een fles of zes wit gegist druivensap. Beginnend met Frankrijk, een Pinot Blanc uit de Elzas gingen we door naar Oostenrijk, Gruner Veltliner. Deze was wat warm geworden en daardoor kwamen de harde zuren flink naar voren. Een beginnersfout natuurlijk en dus besloten we om de overige flessen maar snel in de koelkast te zetten. Terwijl de overige drie stonden te koelen ging de Zuid-Afrikaanse Oorsprong Colombard open. Biologische Fairtrade wijn en nog goed ook!
Daarna de klapper wat het rijtje wit betreft: de Montana Unoaked Chardonnay uit Nieuw Zeeland. Men was en masse verkocht aan deze delicate vloeibare schoonheid. Hierna nog een Chardonnay mét eikenhout geproefd, de Honore Lavigne uit de Bourgogne maar dat was niet wat we ervan hadden verwacht.
Als laatste witte wijn kwam de Undurraga Aliwen Reserve Sauvignon Blanc. Deze intrigant deelde de groep in tweeën. Bij de ene helft rook hij naar kattenpis en andere niet nader te definiëren chemokar-rommel, bij de andere helft werd ze geroemd om haar spannende zuren, complexe geur en smaak en overall schoonheid.
Zeer tot tevredenheid van twee leden van de zojuist gevormde proefclub continueerden we de avond en verschoven we onze focus naar de rode wijn.
Als eerste een granaatrode krachtige onbekende blend uit de Roussillon. Stevig maar ongecompliceerd. Een beetje verrast door zijn kracht gingen we verder met de Brouilly. Deze Beaujolais was veel genuanceerder dan zijn zuidelijke neef maar stond een beetje in de schaduw van diezelfde krachtpatser. De Nederlandse wijnmaker Gort verbaasde ons met de 2005 versie van zijn La Tulipe. Veel jonge zuren kwamen naar voren en de smaak bleef in de fles hangen. Misschien had deze juist iets warmer gemogen of had ie even overgeschonken moeten worden. Nu was het een zuur bessensapje. Gelukkig was daar de Parador Crianza Navarra. Even anders dan vorig jaar, hij was zwaarder en dieper geworden. Deze had flink wat eikenhout en mooie zuren. Een complexe wijn met zeer veel diepgang. Daarna door met een typisch Zuid-Afrikaanse druif: de Pinotage. Frog Hill heet de producent van deze wijn. Het smaakte ons ook een beetje als uitgeperste kikkers. Rubber smaak en niet veel inhoud, geen aanrader.
Dan een overstap naar de Verenigde Staten, een Californische blend van Cabernet Sauvignon en de 'streekdruif' Zinfandel, de Turner Road. Hoe toepasselijk, er werd juist lamsvlees aan het bot geserveerd. Lam en Zinfandel staan te boek als uitstekende combi en ook dit keer paste het perfect!
Snel weer een continentje verder hoppend komen we uit bij de Australische Rawsons Retreat, Cabernet Sauvignon. Hier maken we kennis met het begrip restsuiker, waarvan er nogal wat aanwezig is in deze wijn. Wel lekker zwaar en daardoor kan ie nog goed onderscheiden worden na al de voorgaande flessen. Als één na laatste de patser van de avond: de Norton Barrel Select, Malbec. Typisch Argentijnse druif en net een fractie zwaarder dan de voorgaande RR. Degenen die nog op hun benen konden staan prezen Bacchus en de Norton's. Een pracht van een rode wijn die goed overeind blijft bij hartige hapjes en knapperige knabbels.
Als allerlaatste maken we het kleine flesje Torres open, de dessertwijn Muscatel Oro wordt verdeeld over de deelnemers. Dat was een zoete, rijke en weelderige verassing. Hiermee werden de laatste smaakpapillen getrakteerd op zoete indrukken en volle, gulle aroma's.
Het was inmiddels al een eind na 12 uur 's avonds, de wijn en de hapjes waren op en dus waaierde het gezelschap uiteen. Het was een geslaagde en gezellige proefbijeenkomst!
