donderdag 18 augustus 2011

Theresa Tempranillo Garnacha, groen en biologisch

Zo af en toe gaat er wel eens een biologische fles mee naar huis. Naast een keertje vleesloos eten per week, fietsen naar het station en spaarlampen is dat heel praktisch je steentje bijdragen aan een groenere wereld. Ik compenseer dat natuurlijk weer met een wijnkast die 24/7 als een extra koelkast stroom staat te vreten maar goed dit zou dus weer een beetje tegenwicht moeten geven.

Dan wil je natuurlijk ook een fijne recensie tikken over zo'n bio-wijn. Dat was in dit geval de Theresa van Tierra de Castilla van Tempranillo en Garnacha (en volgens een Engelse site ook nog Cabernet Sauvignon).
Helaas en met spijt in de vingertoppen: deze bioboomknuffelaar was nog veel te jong. In de geur groene paprika's, de smaak had wat weg van aalbessen en gaf dus een strakke bek. Daarnaast een flinke metaalsmaak.

Dat verwacht je niet als je een Rioja-achtige wijn in de mand denkt te hebben, deze wijn had niet echt op hout gelegen of misschien was dat niet biologisch genoeg? Je zou toch denken dat een natuurproduct als hout goed zou mengen met deze geitenwollensok. Regenbogen en harmony allover the place?! Nou niet dus.

Dan maar een paar omlossingen gebruiken: decanteren (flink veel zuurstof erbij zodat de wijn wat soepeler wordt) en gewoon even een dagje wegzetten.
Van dat laatste werd ie inderdaad wat beter, nog niet wijnalmanakwaardig maar 'goed binnen te houden'. Dag drie was alweer aangenamer en toen ging ie ook op.

Misschien ligt het aan het jaar (toch nog een poging om ergens wat twijfel te zaaien en hem het voordeel ervan te gunnen) of was dit net die ene brakke fles uit de hele partij maar als je hem toch koopt en er besluit iets bij te willen eten dan is natuurlijk alle biologische groente er lekker bij (even grillen of roosteren) maar ook bij tapas zou ie het moeten uithouden.

Door naar de volgende ongewassen bio-vega-wijn voor een betere wereld!

zondag 7 augustus 2011

Proeverij in Sweetlake City

Een collega vroeg om eens een zondagmiddag wijntjes te komen drinken, zijn vader had nog een verlaat vaderdagcadeau tegoed en dat mocht gevierd worden met een toffe proeverij. Ik praat de boel aan elkaar en omdat je van al dat praten dorst krijgt trekken we de door mij meegebrachte flessen maar gelijk open.

Ik had een proeverij samengesteld van simpel wit tot stevig rood naar vrolijk zoet in acht flessen: Sweetlake City, riemen vast!

We begonnen met een knisperdroge Grüner Veltliner van Lenz Moser. Een beetje te warm geserveerd want de gemene en sterke zuren kwamen zo je neus in. Een slappe binnenkomer voor ondergetekende: ik was door collega S. uitgenodigd omdat ik iets moois bij me zou hebben en wel iets zinnigs over die lekkere flesjes kon vertellen. Oeps, plank, slaan, mis...

Nouja, snel door naar de volgende: van Brancott Estate de Sauvignon Blanc 2010 uit Marlborough, Nieuw Zeeland. Fruitig, goed op temperatuur dus stuivende frisheid en ingetogen zuren. Kattenpis, haha, daar kun je een Sauvignon Blanc vaak aan herkennen, zat erin, net als kruisbessen en een hint vers gemaaid gras, kijk daar kan je weer een fatsoenlijk verhaal over vertellen.

We gingen door naar de rode wijnen en ik had iets geks meegenomen om mee te beginnen. Een 2008 Cabernet Merlot, Collectif des Barriques uit de Pays d'Oc van de wijnbeurs. Uit de Langedoc en een perfecte immitatie van een mooie St. Julien. Goed op dronk en al helemaal in balans.
Met deze wijn benadert Christophe Pippo knap het beoogde smaakmodel van Château Talbot in St-Julien, te weten: een elegant zoet 'boerenstalkarakter', met ceder en smeuïg getoast eiken. - aldus de wijnbeurs.

Dat was een mooie rode binnenkomer, de stemming steeg net als de temperatuur. Vervolgens even een stapje terug in klasse: door met de Aliwen Cabernet Sauvignon & Carménère. Oeh, gelijk een rude awakening, kost slechts een derde van de vorige maar de smaak was er ook naar. De carménère proefde je goed: mokka, beetje leer, fijne tannines. Hmm, even slikken en door naar de volgende: een Lagunilla Rioja Gran Reserva uit 2003. Deze kwam bij de C1000 vandaan en kostte een fractie van een Faustino I bijvoorbeeld. Lekker zijdeachtig, flinke vanillesmaak, heerlijk zacht. 80% Tempranillo 20% Grenache, prachtig in balans. Mooi hoor!

Door naar de VS: een Ironstone Zinfandel. De shiraz had ik ooit al eens gedronken (superzwaar) dus ik verwachtte ook een kanon maar het viel mee. Wel de karakteristieke Zinfandel smaak: anijsachtig, peperig, strak. 
De laatste rode: een prachtige Shiraz van Udo: (winematters.nl) een Grangehurst uit 2005. Prachtig vol, zwoel, rijk parfum, een heerlijke warme zomeravondwijn: je proeft de hitte van de dag, 's avonds op een terras, nog na in deze Shiraz. Mooi vol, rond, rijp en rook al naar cassis, laurier en rijpe pruimen. Fantastisch! De afdronk bleef hangen en kon zich zelfs meten met de barbecue hapjes.

Om de proeverij af te maken trok ik nog een fles van Udo open, een Groot Parys Die Tweede Droom Vin de Paille 2009. Dessertwijn! Een lekkere strogele wijn die smaakt naar honing, kruidnagels, zoete mandarijnen en tuttifrutti. Toch heerlijk complex met wat zuurtjes erbij.

Na deze acht flessen en een lekkere barbecue was het welletjes, iedereen was weer wat wijzer over wijn, en een boel vrolijkheid en drank gaat je toch niet in de koude kleren zitten dus toog de visite huiswaarts.

Familie J. bedankt voor de gastvrije ontvangst en leuke middag! Proost.