donderdag 31 december 2009

My Wine Record boekje

Gekregen tijdens de kerstdagen: My Wine Record, een handig wijnplakboek waarin je al je etiketten kunt plakken en gelijk een proefnotitie kunt maken. De zus van vriendinlief werkt bij Sogeti en had het verkeerde kerstpakket gekregen, ze kon kiezen tussen alcohol en voer. Ze koos voor voer omdat ze geen wijn drinkt maar kreeg uiteindelijk toch wijn en dit boekwerk. Naast twee mooie bio- fairtrade- Stellar Organic wijnen kreeg ik ook dit boekje.

Het zit vernuftig in elkaar, tussen iedere pagina zit een grote doorzichtige sticker die je op de fles kunt plakken en dan is de bedoeling dat je het etiket zonder kleerscheuren van de fles af krijgt. Ik vind het een prachtig idee dus tijdens de kerstdagen probeerden we het gelijk uit. Het is inderdaad kinderlijk eenvoudig, sticker op de fles, goed aandrukken, even wachten... en dan: rats, scheur, schreeuw! Wat is dat nou? Dat werkt voor geen meter! Het is alsof je met een plakbandje een moderne postzegel van een brief af wilt halen. Dat lukt voor geen meter. Op de website van My Wine Record staat een fancy filmpje waarin het natuurlijk fantastisch werkt maar dat ziet eruit als een plastic etiket. Misschien dat het daarmee wel lukt maar met een fatsoenlijk papieren etiket (iets dat vaak voorkomt op Bordeaux flessen) lukt het niet. 


 

Een omlossing was zo gevonden: etiket gewoon oude stijl afweken! Laten drogen en dan alsnog met de grote doorzichtige sticker opplakken. Werkt perfect! Handig dan ook zo'n groot plakkend stuk folie, geen gedoe met lijm en plakkende bladzijden maar netjes midden op de pagina. 


Mywinerecord.com boekje is te koop voor 14,95
 

Er is nog plaats voor 23 etiketten, misschien dat we vanavond een mooie fles bubbels meenemen en morgen het etiket afweken. Gelijk een goed voornemen: iedere maand twee mooie flessen wijn drinken en het etiket in het boek plakken: dat wordt een uniek plakboek vol mooie momenten, leuk om over een x-aantal jaar nog eens terug te kijken: Ohja dat dronken we toen!

Prettige jaarwisseling!

zondag 15 november 2009

Wijn bewaren, beluchten, ontluchten

Ik krijg geregeld de vraag of het zin heeft om wijn een paar uur voor consumptie open te zetten om te beluchten. En hoe dat zit met de vacuvin, is zo'n pompje echt de redding voor het bewaren van je wijn?

Het is natuurlijk onzin dat je wijn heel erg verandert door de kurk eruit te halen en een paar uur in de woonkamer te laten staan. Het oppervlakte dat contact heeft met de zuurstof is ontzettend klein en er is geen beweging in de lucht of wijn zodat er maar een miniem contact is. Daarnaast: bij mij zou de fles omvallen omdat ik tegen de tafel waar hij op staat aanstoot, dat geeft vlekken en is zonde van de wijn.

Collega Patrick Mackaaij (van weblog Een manier om...) stuurde me onderstaande link voor het bewaren van wijn: http://lifehacking.nl/thuis-tips/hack-voor-wijnliefhebbers/. Je bent in je eentje en je trekt een fles wijn open, glaasje drinken, misschien twee en dan? Zit je met een halfvolle fles wijn over en morgen en overmorgen heb je geen tijd om nog een glas te drinken. Mooi balen want als je hem open wegzet verzuurt je wijn.

Lifehacking geeft als tip: schenk bij het opentrekken de fles over in van die kleine flesjes (25 cl), je verdeelt je wijn dus in porties. Twee daarvan wegzetten, kun je volgens hen wel een week bewaren. Ik gebruikte tot een aantal jaar geleden vol trots de vacuvin, dan trek je de fles vacuüm zodat er geen zuurstof genoeg inzit om de wijn te laten verzuren.

Verzuring van wijn is het gevolg van de oxidatie van de alcohol tot azijnzuur onder invloed van azijnzuurbacteriën. Deze bacteriën leven, weet de microbioloog, strict aeroob, zij hebben een flinke zuurstofconcentratie nodig om te kunnen groeien en werken. -Karel Knip, 3-10-1998
bron: http://www.nrc.nl/W2/Columns/Knip/981003.html

Totdat ik eens kritisch ging proeven, ik proefde eigenlijk geen verschil met wijn die ik twee dagen had bewaard met behulp van een gewone vinolok (zo'n glazen stopje) of zonder het vacuvin dopje vacuüm te zuigen. Navraag bij scheikundige vader en schoonvader leerde hetzelfde als Karel al schreef:

...Er zijn twee dingen die het beeld verstoren. Een vloeistof als rode wijn is niet chemisch inert maar heeft een zekere zuurstofvraag, een chemical oxygen demand, zoals de buitenlander dat noemt. Tussen al die gewenste smaakstoffen zitten ook natuurlijke stoffen die makkelijk zuurstof opnemen. Belangrijker is dat er vaak ook sulfiet is toegevoegd die veel zuurstof kan wegnemen. De Warenwet staat toe dat er 225 milligram sulfiet (berekend als SO) in een kilo wijn gaat en zo'n hoeveelheid kan maximaal 56 milligram zuurstof binden. Daaruit blijkt dat de aanwezigheid van sulfiet een allersoverheersende rol speelt in de zuurstofhouding. -idem
De oplossing van lifehacking is dus veel goedkoper dan de vacuvin en waarschijnlijk nog beter voor de wijn ook!

Daarom: wijn opentrekken een uur voor een diner: heeft geen zin. Wel doen: overschenken in een karaf oftewel 'decanteren' als de wijn daarom vraagt.

Wijn afsluiten met een vacuvin: weinig tot geen toegevoegde waarde. Tegenwoordig heeft veel supermarktwijn een schroefdop en de grote Bordeaux die een kurk hebben gaan meestal dezelfde avond nog op.

zondag 18 oktober 2009

Oude wijn in vieze flessen: Chateau Lynch-Moussas 1987



Al een aantal weken staan er twee hele vieze oude flessen wijn op het aanrecht. Het zijn twee Chateau Lynch-Moussas uit 1987. In een opwelling aangeschaft, ten eerste omdat ik er al eens wat gedronken heb en ik die heerlijk vond en ten tweede omdat ik nog niet eerder zo'n 'oude' wijn heb gedronken.
Vriendinlief en ik besloten om een van de oude de besjes open te trekken. 22 jaar oud inmiddels en volgens Hugh Johnson pas vanaf 2000 interessant en dan nog vindt hij ze 'vrij eenvoudig'. Een vijfde cru, door de directeur van Chateau Batailley gerestaureerd.

Ik had er niet veel verwachtingen van, als je ziet hoe aangetast de fles is denk je gelijk dat ze dat niet overleefd heeft.

Totdat de kurk eruit kwam. Geen schimmel op de kurk, niets aan de onderkant, dit oude besje is goed afgesloten geweest. Hmmm, eens ruiken, een proefbodem in het glas: yummie. Zacht, bessen- en bramensapgeur, breed in de mond, niet meer zo'n onmetelijke afdronk als haar puberbroertjes en zusjes maar al met al een fijne compositie!
Deze dame heeft geen botox en wellnessarrangementen nodig gehad, ze heeft geleden maar een goede opvoeding heeft ervoor gezorgd dat ze deze ontberingen prachtig heeft overleefd.


zondag 30 augustus 2009

Cos d'Estournel van het web

Zo, weer terug van vakantie, Denemarken, heerlijk weer! Eens kijken of er nog wat interessants is gebeurd op wijngebied. Sinds een paar maanden kijk ik wat rond op marktplaats.nl voor mooie flessen of andere opmerkelijke wijnparafernalia. Ik las de onderstaande advertentie:



en zag daar een aantal interessante wijnen. Bijvoorbeeld de Cos d'Estournel 1999. Eens gemaild en gelijk gevraagd wat de Rothschild uit mijn geboortejaar moest kosten. Ik kreeg gelijk een reactie van Jan, met een schappelijke prijs voor de Cos, de Rothschild durf ik nog niet aan, wie weet als het schip met geld binnen is.
Na een een paar mailtjes heen en weer stapte ik vanochtend in de auto om twee Cos d'Estournels op te halen.

Ik werd ontvangen met koffie en Jan en Joyce vertelden honderduit over hun wijnpassie. Over Imperials uit Leipzig, mooie deals bij de Colruyt en Bordeaux en primeur via hun Zwitserse vrienden. Leuk om te horen dat ze ook redelijk jong begonnen waren en nu genieten van af en toe een mooie fles Frans Groot Rood bij de maaltijd. Het eten wordt aangepast aan de wijn, niet andersom!



Goed, de wijn ging weer mee naar Leiden alwaar hij naast zijn 'naakte' broertjes in de wijnkast resideert!

dinsdag 11 augustus 2009

Wijnquiz

Amusante quiz op blogthings.com: Wat voor een wijndrinker ben jij?!




You Are a Champagne Drinker



A true mystery, no one can quite figure you out. You seem a bit unapproachable.

That is, until you start drinking. Then you tend to let loose and enjoy yourself.



You're fun to drink with, but it takes you a few drinks to loosen up.

You prefer the finer things in life. Life's too short to drink cheap champagne.

donderdag 6 augustus 2009

Chateau Bel-Air Pomerol 2002 bij de HEMA

Begin 2006 ging de 1999 versie van de Chateau Bel-Air Pomerol open en dat smaakte voortreffelijk. Zacht, delicaat, rond, groots en meeslepend!
Best prijzig destijds dus ik ging ervan uit dat het wel een tijdje zou duren voordat ik een volgende fles zou aanschaffen. Totdat... ik via de zoekresultaten van dit blog een term tegenkwam: "Bel-Air Pomerol Hema" interessant. Google wist raad en stuurde mij direct door naar de site van de HEMA en wat bleek: zij hadden de hand weten te leggen op 99 stuks van deze mooie Pomerol. Jaargang 2002.(nu [06-08-2009] nog slechts 37) Van 17,50 voor 12,50. Dat is nog eens een koopje voor zo'n mooie klassieker.



Pomerol is het kleinste wijngebied in Bordeaux. De Château Bel Air bestaat voor 95% uit Merlot en 5% Cabernet Franc. Daardoor is hij lekker zacht en rond en door de opvoeding op eikenhout is het een volle wijn. De 2002 is nog wat jong ookal was de 1999 net zo oud 3 jaar geleden toen ik die opentrok. Kan dus nog wel even liggen zodat de complexiteit toeneemt en de tannines net wat gebalanceerder uitkomen. Verder een heerlijke zwoele zomeravond wijn, zet hem dan even in de wijnkoeler zodat hij niet zo laf lauw gedronken wordt.

zondag 2 augustus 2009

Houthok van wijnkisten

Na een paar dagen geverf, gezaag, getimmer en geklus staat hij dan eindelijk: mijn openhaardhouthok wijnkiststijl.



Men neme:
een 12-tal palen
6 planken
4 meter aan latten
een aantal mooie (lege) wijnkisten
een golfplaat
hand vol flink lange schroeven
een aantal hoekijzers
emmer lak
blik beits
2 vrije dagen

Dit combineer je met elkaar en dan levert dan een decadent houthok op. Nu nog een hectare bos rooien en dan ben ik helemaal klaar voor de winter!

zaterdag 4 juli 2009

Undurraga Carménère Founders Collection

Hmmm, varkenshaasje uit de tagine, mooi groot rood erbij: Undurraga Carménère Founders Collection 2006. Net zoals de Carménère van Concha Y Toro een prachtige stevige volle ronde rode wijn. Stevig maar toch subtiel, niet gelijk het hele eikenwoud in je glas, een mooie balans tussen tannines en de 14% alcohol. Niet helemaal gepast bij dit warme weer zou je denken maar zo 's avonds bij kaarslicht in een zwoele zomertuin is het heerlijk vertoeven met zo'n galante rode ridder.



De gewone Undurraga vind ik niet zo spannend, de Aliwen serie is veel fijner maar deze Founders Collection is een mooi visitekaartje van deze Chilenen. Volgens de proefnotitie en begeleidend schrijven van de wijnmaker Hernán Amenábar is het een gran reserva wijn gemaakt van 100% Carménère van een exclusief perceel in Colchagua Estate vineyards in het gelijknamige gebied. Opvoeding is 12 maanden op Frans eikenhout en daarna nog eens 8 maanden op fles. Delicaat en subtiel wordt ie daarvan, zachter ook dan wijnen die op Amerikaans eikenhout zijn opgevoed. Enfin, mooi robijnrood richting violet met de smaak van rijpe rode bessen en een beetje kersen. Volgens Hernán lekker bij vis, pasta en rood vlees. Ik formuleerde een alternatieve hypothese: lekker bij een varkenshaasje uit de tagine. Was volgens mij en mijn tafelgenoten ook significant lekker!

Bij de way: deze kwam uit de Delhaize in België, ik heb er ook nog een (met chique vloeipapier eromheen) van de Albert Heijn van een jaar of drie geleden, zodra die opengaat zal ik mijn vergelijkend warenonderzoek hier mededelen.

zaterdag 23 mei 2009

Italiaans en Spaans wijnvoordeel: Chianti en Coto D'Arcis

De een z'n dood is de ander z'n voordeel! Een winkel in Delft die gespecialiseerd was in Italiaanse en Spaanse producten, van pasta tot aardewerk, van kookboeken tot wijn, hield uitverkoop. Letterlijk. Geen slachtoffer van de kredietcrisis maar in de prettige omstandigheid dat het huis in Italië bijna af is en er dus geëmigreerd kan worden. De wijnen mochten weg met 20% korting, vandaar mijn voordeel!

Als eerste de Chianti, een simpele fruitige alcoholische wijn. Niet heel spannend, wel aardig en tikkeltje alcoholisch maargoed geen ontzettende hoogvlieger.

Wel een hoogvlieger was deze Coto D'Arcis, Vendimia Seleccionada (D.O. Utiel-Requena) uit 2001. Gemaakt van 80% Tempranillo, 15% Cabernet Sauvignon en 5% Garnacha.Een heerlijk zwoele complexe wijn met een lange afdronk. Nu prachtig op dronk na 12 maanden rijping op Amerikaans en Frans eikenhout en daarna nog minimaal 18 maanden op fles, volgens de homepage. Deze dus wat langer en dat geeft hem ook gelijk zijn zwoele charme en dat voor 5,95 per fles (en dan ging er nog eens 20% vanaf ook!).
Toen collega en tipgeefster W. zei dat ze nogmaals in de winkel was heb ik de bestelling van de laatste zes flessen gelijk doorgegeven, een koopje!

donderdag 9 april 2009

Banrock Station Chardonnay Verdelho

Eind vorige maand was ik samen met vriendinlief een weekend in Londen. Dat was zeker 14 jaar geleden dat ik daar de toerist uit heb gehangen, destijds was dat met werkweek van de middelbare school. Het leuke aan zo'n ander land is natuurlijk de cultuur maar ook de verschillen in het wijnassortiment. Zo stond er bij de lokale Sainsburry deze Banrock Station, een blend van Chardonnay en Verdelho van £ 9,95 voor £ 4,95. Nou staat de pond ongeveer 1:1 met de euro dus dat is een koopje voor Europeanen.



Een blend van Chardonnay en Verdelho, die laatste is zeker geen native druif uit Australië. We kennen hem vanuit Portugal, daar wordt ie ook wel gouveio genoemd (langs de Douro, Noord Portugal) Nicolaas Klei kon in zijn Tot op de bodem niet achterhalen of deze Australische Verdelho van Banrock Station dezelfde is als de Portugese. Dat er verrassend lekkere wijnen van gemaakt worden is hij met me eens. Want zo'n Chardonnay Verdelho is heerlijk sappig en rond. Het beste van twee druiven: het volle en uitbundige van de Chardonnay en het frisse citroenachtige van de Verdelho. De fles heeft een handige schroefdop, je mag geen kurkentrekkers meer meenemen in het vliegtuig (in de handbagage) dus dat kwam goed uit. Door de schroefdop blijft de wijn lekker fris en fruitig.

Ook draag je bij aan een groenere wereld door het kopen van deze wijn. De wetland in Australië worden mede beschermd met geld dat Banrock Station verdient met de verkoop van zijn wijn.

zondag 15 februari 2009

Chateau Lamour, Castaño en Saint-Christophe

De 14 februari hysterie is gelukkig weer voorbij. Toch inspireerde Valentijnsdag mij om een fles Chateau Lamour Saint-Emilion Grand Cru 2005 open te trekken. Een beetje mosterd na de maaltijd zou je kunnen zeggen maar niets is minder waar, vriendinlief en ik geven geen zier om die commerciële onzin. Toch leuk om een 'liefdes kasteel' open te trekken en eens te proeven of het naast een geinige naam ook nog een beetje 'binnen te houden is' zoals ik wel eens oneerbiedig heb horen spreken over diverse flessen van onbestemde herkomst.

Nou, het valt alles mee, de wijn is nog een beetje jong maar al stevig en complex. Lekkere smaak van laurier, rode bessen en een hint van tabak en karamel. Blijft lekker lang hangen. Volgens de makers is deze ideaal bij kaas en diverse rode vleessoorten, daar gaan we in mee.


Ook nog geproefd gedronken: Chateau Saint-Christophe 2003, Medoc. Heerlijk op dronk en fluweelzacht. Kersen en bessensmaak en ander rood fruit. Ook weer een lange afdronk maar net iets zachter en warmer dan de Chateau Lamour. 's avonds ging de fles Castaño open, een diep donkerrode dessertwijn. Zoet maar geen likeur, het leek nog het meeste op heerlijk zoet bramensap. 16% alcohol heeft deze zoete Spaanse die is gemaakt van de Monastrell druif. Dat is zijn Spaanse naam, in Frankrijk noemen ze hem Mourvèdre en in Australië en Californië Mataro. Enfin, natuurlijk erg bekend als wijnen die uit Bandol (Frankrijk) komen en ook daar weten ze er wel raad mee als dessertwijn.




zaterdag 24 januari 2009

Chateau Carbonnieux 2000 Pessac-Léognan

Een aantal jaar geleden kreeg ik een fles Chateau Carbonnieux 2000 Pessac-Léognan, een witte Bordeaux. Er stond gelukkig 'dry' op het halsetiket, je zou je kunnen vergissen: de kleur lijkt best op een dessertwijn! Onder het motto: 'Wie wat bewaart heeft wat' werd deze in de catacomben bewaard om daar vandaag glorieus uit op te stijgen. Genoeg clichés nu, wat proeft ons?

Chateau Carbonnieux 2000 Pessac-Léognan

Het topje van de kurk ruikt eigenaardig, een lichte schimmelgeur, nee he, het zal toch niet waar wezen?! Gelukkig is de rest onaangedaan en is de wijn nog springlevend. Hout, dat is het eerste wat je ruikt, niet te weinig ook! Dat is verdraaide lekker, oeh, ik denk gelijk weer aan andere houten krachtpatsers: Chardonnay van Groot Parys en Single Vinyard Reserve Chardonnay van Gallo! Toch is dit een wijn van 65% Sauvignon Blanc. Veel fruit en aangename zuren vormen een heerlijk gebalanceerd koppel. Steeds verrassend gracieus en toch inhoudelijk sterk dankzij de stevige houttonen en subtiele zuren.

Wijnkronieken had een soortgelijke ervaring 4 jaar geleden!

"Kan tot 10 jaar vooruitgaan" Aldus Hugh Johnson in zijn wijngids 2009. En daar lijkt me niets van onwaar. Helaas had ik net als Mariëlla van Wijnkronieken maar één fles Carbonnieux. Volgende keer gewoon een doosje inslaan!

Op de site van Carbonnieux niet veel extra info, behalve dat ze nog wat andere wijnen maken maar dat staat natuurlijk ook in Hugh zijn wijngids.

zaterdag 17 januari 2009

Revalideren en Petit Verdot

Tja, fiets je snel naar huis om van een Petit Verdot te gaan genieten word je aangereden. Geen harde klap, auto, fiets en wijn zijn nog helemaal intact maar wel een dubbele botbreuk in een been. Nu al een week of 8 geleden en inmiddels al weer redelijk mobiel. Ik heb er behalve een deuk in mijn trots en zelfoverschatting nog geen letsel aan over gehouden.

verschrikkelijk interessante foto van een mooie fles Petit Verdot

Maargoed, 100% Petit Verdot, een monocépage (wijn van één soort druif) dus. Een moeilijke kleine, dikke schil druif. In de Bordeaux doen ze er soms wat procentjes van deze druif bij hun blend om zo een net iets krachtigere wijn te verkrijgen. De moeilijkheid is echter om deze druif goed rijp te krijgen, hij heeft meer zon nodig dan de Cabernet Sauvignon en Merlot (waar de meeste Bordeaux van worden gemaakt) Zon hebben ze genoeg de Languedoc en de nieuwe wereld, één van de eerste 100% Petit Verdot die ik tegenkwam in Nederland was die van Banrock Station, een Australische Petit Verdot, diep donkerzwart en 14,5% alcohol.

Deze Petit Verdot komt gewoon uit Frankrijk, Languedoc: van Domaine Preignes Le Vieux in Vias dat claimt al 1000 jaar wijn te maken. Deze komt uit 2005. Een typische Petit Verdot, stevig, geur van pruimen, beetje tabak, veel zwarte bessen, beetje bramen. Hij heeft een lange afdronk en flink wat zuren en niet overdreven veel tannines. Prettige wijn die iets later dan gepland werd genuttigd.


Zoals ze het op de site van Preignes.com omschrijven:
Our tasting comments :
Intense black purple colour followed by intense black fruit on nose and palate. Quite minty. Amazing purity of fruit and ripe tannins. Real finesse and length with excellent acidity an a long persistence.

Klei schrijft in zijn nieuwste (2009) super wijn gids:
...Stevig sappig fruitig als een machocabernet. Beetje belegen, heel ruim twee glaasjes (op een schaal van 5 glaasjes)