Al een aantal weken staan er twee hele vieze oude flessen wijn op het aanrecht. Het zijn twee Chateau Lynch-Moussas uit 1987. In een opwelling aangeschaft, ten eerste omdat ik er al eens wat gedronken heb en ik die heerlijk vond en ten tweede omdat ik nog niet eerder zo'n 'oude' wijn heb gedronken.
Vriendinlief en ik besloten om een van de oude de besjes open te trekken. 22 jaar oud inmiddels en volgens Hugh Johnson pas vanaf 2000 interessant en dan nog vindt hij ze 'vrij eenvoudig'. Een vijfde cru, door de directeur van Chateau Batailley gerestaureerd.
Ik had er niet veel verwachtingen van, als je ziet hoe aangetast de fles is denk je gelijk dat ze dat niet overleefd heeft.
Totdat de kurk eruit kwam. Geen schimmel op de kurk, niets aan de onderkant, dit oude besje is goed afgesloten geweest. Hmmm, eens ruiken, een proefbodem in het glas: yummie. Zacht, bessen- en bramensapgeur, breed in de mond, niet meer zo'n onmetelijke afdronk als haar puberbroertjes en zusjes maar al met al een fijne compositie!
Deze dame heeft geen botox en wellnessarrangementen nodig gehad, ze heeft geleden maar een goede opvoeding heeft ervoor gezorgd dat ze deze ontberingen prachtig heeft overleefd.
2 opmerkingen:
goed verhaal.
ga zo door
een goed onderhoudende site heb je, mijn complimenten
Een reactie posten