Millésimes Alsace wijnproeverij 2023: Les Freres Engel - Domaine Emile Beyer

De tweede post in de Millésimes Alsace digitasting. Dit keer de wijnen van Les freres Engel vergeleken met de wijnen van Domaine Emile Beyer.

Net als de wijnen van Claude & Christophe Bléger uit de vorige post, is het domein van de broers Pierre en Jacques Engel ook gelegen in Orschwiller. Het zijn ook Vingerons independants met een biologisch keurmerk. In 2020 zijn ze ook begonnen met bio-dynamisch werken. Ze verbouwen hun druiven op 20 hectare wijngaard, waarvan 15 hectare op de heuvel Praelatenberg, die een Grand Cru status heeft.

De Riesling 2020 is best funky, gegiste appel, hint van banaan. Ik las dat ze ook experimenteerden met natuurwijn. Daar lijkt het hier ook op. Klinkt heftiger dan dat het daadwerkelijk smaakte. De wijn zit hoog in de zuren maar blijft aangenaam fris en heeft genoeg tropisch fruit om het body te geven.

Gelijk door naar de Grand Cru van dezelfde makers: Alsace Grand Cru Praelatenberg Riesling 2019. Dieper en complexer dan de bovenstaande. Veel gele appels, beetje perzik, abrikoos en zeer gebalanceerd. Heeft oplegpotentieel.

Dan door naar Eguisheim waar Emile Beyer zijn wijndomein heeft. 

Eguisheim is omgeven door wijngaarden

De Grand Cru Pfersigberg Riesling 2019 was de volgende. Eerst maar eens uitzoeken waar dat Pfersigberg vandaan komt. Volgens de site van Emile Beyer is het als volgt: Pferrih komt in het Hoogduits van de Latijnse stam parricus en kan worden geïnterpreteerd als omheining. De latere naam "An dem Pfersigberg" wordt in 1514 vertaalt als "de heuvel van de perzikbomen". Okee, dus van omheining naar een heuvel van perzikbomen, ja waarom ook niet, perziken zijn in Frankrijk al sinds de introductie (ze komen oorspronkelijk uit China, verspreiden zich via Griekenland naar Frankrijk en Italië) een ding.

Maargoed, deze Grand Cru Pfersigberg Riesling is mooi. Vol en nog hoog in de zuren maar in balans, complex en vol met geel fruit: appels, nectarines (ha, ga ik mooi geen perzik noemen natuurlijk!), gaia meloen en een pietsie abrikoos.

Dan de Alsace Grand Cru Eichberg Riesling 2020. Eichberg, nou daar hoef je geen Duits voor te gestudeerd te hebben om te begrijpen waar dat vandaan komt. Gelijk naar de wijn dus: wow, strakker en droger dan de Pfersigberg en een flinke hoeveelheid goûe de petrol. Vluchtige stoffen in eerste instantie, maar niet storend. Een prettige mix van citrus fruit, passievrucht, zelfs neigend naar papaya (met dat licht rokerige ervan). Heel mooi deze!

Dan twee Pinot Gris als afsluiter: de Les Freres Engel Pinot Gris en de Emile Beyer Pinot Gris. Beiden zonder jaartal? Maakt niet uit, dit is een variëteit die ik prachtig vind. Pinot Gris uit de Elzas, fantastisch! Die van Les Freres Engel is loeistrak, hoog in de zuren en toch exploderend qua fruitigheid: witte perzik, tropisch fruit, lychee. In de neus echter vanille en botercrème met suiker, alsof je een cake staat te bakken. Dat botst. Maar toch, de smaak is er niet minder om.

Dan als laatste de Pinot Gris van Emile Beyer. Ook weer zo hoog in de zuren en toch vol geel fruit. Iets ingetogener dan die van de broers Engel maar op een andere manier weer uitdagend. Meer in overeenstemming qua geur en smaak. Frisser daardoor.

Via mijnwijnplein.nl (nu cour du vin) had ik vorig jaar wat flessen van Domaine Emile Beyer besteld. Een bubbel: Domaine Emile Beyer Crémant d’Alsace Brut Réserve en de Pinot Blanc Tradition. Beide erg aangenaam. De bubbel kostte 15 euro, de Pinot Blanc idem.