Herfstproeverij in Leiden: Lodewijn, Lekkersapje en Geluksdruif

Op 28 oktober was er bij Otto vuur een proeverij van drie kleine toffe wijnhandelaren uit Leiden (en Warmond). Teroldego en ik er naartoe om eens te proeven van wat mooie eigen import van Lodewijn, Lekkersapje en de Geluksdruif.

We begonnen bij Lekkersapje, hij had zich toegelegd op wijn uit Duitsland, Oostenrijk en Spanje. Een mooi assortiment stond klaar, we starten met een Frühroter Veltliner, Wagram, Ecker uit 2011. Een leuke niet-alledaagsewijn die prima bij maaltijden met gerookte kip kan. Ter vergelijking de Wagram, Ecker, Gruner Veltliner Schlossberg 2011, al veel meer een echte mineralige (vuursteen) citrus en buxuswijn. Mooie Oostenrijkers die je niet dagelijks gaat tegenkomen en voor 8,95 en 9,45 nog goed betaalbaar.

een vrolijke wijnschenker

Door met zijn Spaanse: Valencia, Graciano, Heretat de Taverners 2008: drop, eucalyptus en laurier, stevig en met flink wat tannines. Goed gemaakt maar niet helemaal mijn smaak, ik miste de stevigheid en kracht. Dan de Olivin, een strakke Zweigelt, Winkler-Hermaden. Smaakt, heel gek, naar brooddeeg. Beetje dat zurige,de smaak van zuurdesem kwam terug. Lekker maar best ongewoon voor wijn. Dan de laatste: Clos Galena Priorat uit 2006. Een volle vanille en naar eikenhout smakende beauty. Bramen, lekkere tannines en een stevige bite. Maar dat mag ook wel voor 17,95.

een stoïcijnse wijnschenker

Door naar de Geluksdruif, waar we de rest van de middag zoet waren. Een groot assortiment met grootse wijnen. We begonnen met een Poully-Fuissé, Trilogie des Terroirs 2010. Yummie, mooi rond, goed in balans en heerlijk vol. Een dijk van een witte wijn.
Dan weer een experiment: Cotes du Jura Fleur de Marne 'La Bardette' uit 2008. Een chardonnay van Domaine Labet. Al eerder Jura's geproefd, geen fan. Van deze werd ik nog steeds geen fan maar technisch klopte deze veel meer dan de eerder geproefde. Hier ook weer dat appelige, gist en mooie oxidatieve zuurtjes. Next!
De Robi&Robi 2010 Chardonnay, Piemonte DOC van l'Armangia. Als je niet beter zou weten zou je zeggen dat het een Viognier was, bloemig, honing en vol vrolijke perziksmaak. Pleziersap!
Dan een exotische verrassing: Tierra de Leon Albarin van Pardevalles. Nee, geen Albarino maar een Albarin. Tamelijk obscuur druifje uit Spanje maar erg lekker. Een flinke smaak van grapefruit heeft ie! Das lollig voor 7,25 per fles. Doe maar een doosje samen met Teroldego.
Dan de Tierra de Leon Carroleon 2009 (prieto picudo, weer zo'n lokale obscure druif) weer van Pardevalles. Prima, jam, romige afdronk. Dat laatste kan komen doordat ie 15 maanden op eikenhout heeft gelegen en daarna nog 10 maanden op fles.
De Barbera d'Asti Superiore Nizza 'Titon' 2009 van l'Armangia is me iets te straf, een bijtertje maar dat kan ook door de rubenssmaak van de vorige komen. Dan de Marsannay Veilles Vignes 2010 van Stéphane Brocard, Closerie des Alisiers. Een volbloed Bourgogne en dus 100% Pinot Noir. Hmm, heerlijke neus, volle smaak, fruitig, fluwelig, groots. Ook hier lusten we wel een doosje.
Hey, wacht ga ik nou na de vorige Bourgogne opeens Pinot Noir drinken? Het wordt tijd voor wat tegenwicht: een laatste bij de geluksdruif: een Coteaux du Languedoc 'Campe de l'Oste' 2009 van Mas Granier. Een Syrah en Grenache blend. Vol, stevig en smaakt gek genoeg naar een Pinotage. Niet zo complex en verfijnd als de vorige maar een mooie afsluiter.

een onthoofde wijnschenker

Oh boy, al bijna tijd om naar huis te gaan. Snel no even langs Lodewijn. Slik, spuug, slik, spuug, nee, neh, nah, mwoah. Duidelijk niet onze smaak. Wellicht kwam het door de haast maar we vonden het nie-zo-lekker. Wel mooie afgeronde flessenprijzen, dat was dan wel weer lekker overzichtelijk!

Varennes - Savigny-les-Beaune 1er Cru "Aux Guettes" 2006

Een uitnodiging: op zondagmiddag een mooie fles opentrekken en samen met Teroldego en familie proeven. Deze keer waren wij te gast en werd er een verrassing opengetrokken. Ik mocht blind proeven en hetgeen ik proefde beviel me erg goed. Viooltjes, zwarte bessen, geurend bos en mos, maar nee het was geen Bordeaux of zware nieuwe wereld wijn. Nog eens proeven, een hint: het is van één druif. Grenache? Gammay? Hmmm, dan moet het Pinot Noir zijn maarja daar hou ik niet zo van, die zijn meestal wateriger.

Boem: het is inderdaad een Pinot Noir, een klassieke uit de Bourgogne, Savigny-les-Beaune 1er Cru "Aux Guettes" 2006 van Antoine Varennes. Nou zeg, dat is schrikken een volle, ronde fruitige Bourgogne! Heerlijk complex, vol fruit, diepte, lengte, inhoud en andere meetkundige maten. Prima Bourgogne voor een Bordeaux-drinker!

Volgens de wikipagina van Savigny-les-Beaune, die naast in het Engels ook in het Frans en Chinees beschikbaar is, goede marketing daar in de Bourgogne, kan de 1er Cru een blend zijn van andere domeinen in Savigny-les-Beaune die ook 1er Cru heten.

"The wines of these vineyards are designated Savigny-lès-Beaune Premier Cru + vineyard name, or may labelled just Savigny-lès-Beaune Premier Cru, in which case it is possible to blend wine from several Premier Cru vineyards within the AOC" -wikipedia lemma over Savigny-les Beaune

Ardeche, Pinot Grigio en Pouilly Fuisse, yuck, yuck, Jeej!

Het is weer wittewijnweer, heerlijk in de tuin genieten van een koel glas op zaterdagmiddag, tenminste, dat dacht ik. Om te beginnen trok ik een krijgertje open: een Viognier uit de Ardeche, 14%, geïmporteerd door mijn ouders, klinkt goed: Viognier smaakt lichtgekoeld fris en bloemig, abrikozen, honing en blijft toch vaak goed in de zuren zitten, dat maakt hem een ideale zwoele zomermiddagwijn! Helaas, geoxideerd, kapot, zuur! Meh, jammer maar gelijk door het toilet, je moet jezelf niet gaan pesten met een vieze wijn.

   

Dan maar een volgende fles: een Santa Margherita, Valdadige, Pinot Grigio. Die was nog heel maar daar was ook alles mee gezegd. Voor de flauwigheid: deze was door mijn schoonouders meegenomen (echt waar) maar kon dus ook gelijk achter de Viognier aan door het toilet. NEXT!

Geen verrassingen meer, gelijk een mooie fles uit de kast: Grand Vin de Bourgogne Pouilly Fuissé. Een stevige uit 2010 van de firma Cordier. Een tijd geleden met 35% korting weten te bemachtigen bij de lokale AH. (@Albertheijn plak die lelijke sticker niet zo groot op het etiket!) Dat scheelde mooi 5 euro maar de smaak was fantastisch: een stevige witte Bourgogne, vol in het hout maar netjes in balans, weelderig topisch fruit, perzik en met genoeg frisse zuren om niet gelijk knock out te gaan. Een 100% Chardonnay met genoeg smaak maar niet zwaarmoedig of té rokerig, perfecte omlijsting van een mooie zomermiddag!

Proefavond eigen import en wijnvoordeel.be

En weer een proeverij! Een proeverij om wat van de toegestuurde wijnen van wijnvoordeel.be te bestuderen en om de eigen import te keuren! We nodigden Teroldego (volger van deze weblog ;) ) en familie uit om eens te zien wat onze Belgische vrienden bij elkaar hadden verzameld.

We begonnen met eigen import: Hengst Pinot Gris uit de Foire aux vins van supermarkt Leclerc. Een fijne Elzasser uit 2009 van Cave de Turckheim. We verwachten een frisse Pinot Gris en we kregen een heerlijk volle Pinot Gris. Rijk, vol en met een flinke portie restsuiker: meloen, ananas, meer een Gewurtz dan een Pinot Gris. Dat moest wel goed passen bij foute foie gras (alsof er ook goeie is...) of anders bij geitenkaas met honing.

Door naar de Gewurtztraminer van Weingartner, collection Priveé 2007. Iets frisser dan de vorige dus eigenlijk niet zo goed gekozen maar wel weer wat complexer met heerlijke ingekookte sinaasappelsap of likeur (Cointreau) smaak. Natuurlijk de kenmerkende lycheegeur en -smaak, licht bittertje in de afdronk, smakelijk bij zo ongeveer alle zoetere gelevruchtendesserts.

Dan de eerste rode wijn van wijnvoordeel.be. De Chateau Vieux Despagnet, Saint-Emilion Grand Cru 2007. Veel rijpe kersen, hint van cederhout (van die sigarendoosjes), nog een beetje 'springerig' lijkt nog niet helemaal in balans. Wellicht te jong gedronken? De website van wijnoutlet.nl vindt het een klassieke merlot. Nou misschien een klassieke merlot maar dan wil ik er graag een van een beter wijnjaar proeven: 2003, 2005, 2009 om maar eens wat te noemen. Een zeventje op een schaal van 10 gaven we hem.

De Chateaux Tour Sieujean Pauillac 2007 (helaas geen foto) daarentegen was prachtig, een stoere bramenwijn, stevig in het hout maar perfect in balans. Beetje leer, hint van laurier en een heerlijk lange afdronk. Ook weer een merlot gedomineerde wijn maar dan met meer viooltjes smaak, donker fruit en door de zachtheid van het hout een flinke vleug vanille. Deze kwam ook van wijnvoordeel.be en gezien de prijsfluctuaties was dit een hele goede koop als je de proefdoos Bordeaux had besteld! Uitstekende prijs/kwaliteit verhouding, een aanrader.

De volgende is een broertje van wijnvoordeel.be namelijk van de wijnbeurs.nl. De La Coupe des Vignerons Margaux uit 2002. Ligt al een tijdje maar dat was het wachten meer dan waard! Prachtig in balans, heerlijk zacht met de smaak van een volle bek met overrijpe bramen waarvan het sap zo langs je kin stroomt. Het grote genieten was begonnen. Je kent het laatste plaatje bij de Asterix en Obelix verhalen wel: iedereen zit aan tafel (nouja, behalve de bard natuurlijk) en zit te schransen en drinken met in het midden een mooi vuur. Gezelligheid en vreugd alom! Dat was hier ook het geval, iets dat deze Margaux de bijnaam Asterix & Obelix wijn gaf.

Het pakket is niet meer bij wijnvoordeel te krijgen maar ik zag hetzelfde pakket op ed.nl. Wijnvoordeel had weer een andere Bor-doos in de aanbieding!

Om af te sluiten trok ik nog een Castaño dulce open, een prachtige rode dessertwijn die al eens eerder besproken is. Smakelijk bramensap zonder dat hij stroperig en zwaar wordt. Het werd laat en dus ging de familie Teroldego weer op huis aan. Op naar de volgende proeverij!

VSC Santa Carolina 2003

Zelfs met een weekje warm weer is het 's avonds heerlijk om iets in de categorie 'groot rood' open te trekken. Deze Chileense, uit de Valle del Maipo, VSC van Santa Carolina uit 2003 is van die categorie.

Een monster van 68% Cabernet Sauvignon, 12% Syrah en 20% Petit Verdot. Die laatste, met de mooie Franse naam, zorgt voor de pit in de wijn. De Petit Verdot heeft heel veel zon nodig en dat krijgt hij natuurlijk ook in Chili. In Frankrijk zie je hem nog wel eens toegevoegd worden in Bordeaux blends, in Australie hebben ze er bij Banrock Station wel eens een monocepage wijn van gemaakt, dus van alleen de Petit Verdot.

Goed, deze super special reserve, nog specialer dan de Reserva de Familia wordt niet ieder jaar gemaakt. 2003, 2005, 2006 en 2007 worden genoemd op de site van Santa Carolina en ze hebben na 2003 een lelijk wit etiket gekregen. Het productieproces is natuurlijk lekker exclusief: handgeplukte druiven, hand gesorteerd, ontsteeld en dan zachtjes geperst. Uiteindelijk wordt de wijn opgeslagen in nieuwe Franse eikenhouten vaten en dat proef je, wat een lengte, wat een smaak! Vanille en zwart fruit, chocolade en een hint zwarte peper. Wat walnoot en een hint tabak, een vleugje braam en beetje drop. Heel mooie violette kleur. Kan 5-10 jaar oud worden volgens de makers. Dat laatste heeft ie net niet gehaald maar dat gaf niets, hij was op en top op dronk!

Proeverij in Frankrijk deel II/II rood

En weer terug naar de vrolijke bende in Frankrijk, de avond erop hadden we namelijk de flessen rood opengetrokken.

In de linkerhoek de outsider van de avond: LaPeyre Gaillac een relatief onbekende wijn uit dito streek. Dan Chateau Grandchemin Monplaisir Saint-Estephe gevolgd door de Chateau Artigues Pauillac en de afsluiter: Chateau Ormes de Pez weer een Saint Estephe.

 

Nou, dat begon niet niet verkeerd, de Gaillac kostte niets (2,99) en leverde bijbehorende kwaliteit. Verbrand rubber was een reactie, beetje slechte Pinotage daar deed het me aan denken. Dat was dus weer een bevestiging dat je liever een paar euro meer aan een fles uitgeeft dan denkt (omdat het op een mooie sticker op de hals staat) dat het een prijswinnende pracht patser is. Jammer maar snel door naar de drie overblijvers.

Ah, kijk de Chateau Grandchemin Monplaisir Saint Estephe uit 2010 was van een heel ander kaliber. Lekker zwaar maar met een vleug aarde en een mooie houttoon. Groot verschil met de voorgaande autosnelweg uit Gaillac. Een flinke lengte, goed in balans maar kan vast nog een tijdje blijven liggen.

Verder met de een na laatste fijne Bordeaux: Chateau Artigues Pauillac 2009. Owja, dat zijn de betere flessen. Prachtig rood fruit, goede balans van fruit en hout en een mooie lengte. Die was als eerste op na de proeverij!

Als laatste de Chateau Ormes de Pez uit 2008. Ormes, een verbastering van olmen, de bomen die in vroeger tijden bij dit kasteel stonden en Pez naar het gelijknamige dorpje om de hoek. Een waardige afsluiter: goed in de tannines en lekker stevig. Cassis en bosbessen in de smaak zelfs hier en daar pruimig, lange afdronk, ideale begeleider van rood vlees.

de Ormes de Pez, het glas en een van de vijf babyfoons.

Volgende keer weer eens kijken bij de intermarche, deze laatste kostte bijvoorbeeld 15,95 terwijl ze bij de Nederlandse webwijnwinkels beginnen bij 22 euro!

Proeverij in Frankrijk deel I/II wit en rosé

Een weekje met vrienden naar Frankrijk in een groot huis en sinds twee jaar, met kinderen. Ieder stel had er wat meegenomen dus het was even wat anders dan 10 jaar geleden toen we nog met de auto's van diverse papa's en iedereen, of twee, in tentjes resideerden. Toen was de bestemming Oostblokkië omdat het daar nog zo lekker goedkoop was, campings, bier en cultuur. Tegenwoordig zijn de meesten afgestudeerd, gesjeesd, druk met promotie of anderszins bezig met carrière, huisje-boompje-beestje enzovoorts.

Goed, Frankrijk dus, met de vrienden en kroost. Dan is het leuk om daar eens rond te snuffelen om wat op tafel te zetten 's avonds als dat vermaledijde kroost naar bed is. Zo gezegd, zo gedaan!

We begonnen met een exotische Cote du Jura chardonnay uit 2008. Altijd al eens willen proberen want dat is niet heel vaak te verkrijgen in een Nederlandse wijnzaak. Deze was niet voor onze smaakpapillen weggelegd, wat een indringende smaak: zeer oxidatief, licht bitter en in de verte wat vermolmd hout. Tja dat het een aparte smaak zou zijn wist ik uit de boekjes, nou volgende keer toch de échte Jura meenemen, een fles van 62cl. (het enige echte Jura wijnfles formaat) die beginnen bij 20 euro per fles, wellicht is dat wat.

  

Ok, door naar nr. 2: een Gewurztraminer van Hauller uit 2010. Ow boy, dat zou smullen geblazen worden, zwaar en stroperig en eh nou, dat was te zeggen: deze was fris als een lenteregen, geurig als een madeliefje, dartel als een steenbok en licht als een zwaluw. Ok, stop de beeldspraak, feit was dat ik er helemaal naast zat: geen grootse overrijpe lycheeshow maar heerlijk fris, een zeer nauwe verwant van de Riesling, want daar leek het nog het meeste op. Ook lekker!

 

Toen de rosé uit de Provence: de Clos Mistinguett Cru Classe, toemaar! Nou, niet verkeerd. Stevig maar niet het lompe van een nieuwe wereld rose. Wisselende kritieken van de proevers, de een vond hem geweldig, de ander 'meh, ik vind rosé nog steeds niet lekker'.

Grote fles: Chateau Cru Cantemerle 2004, dubbele magnum

Soms heb je genoeg dorstige mensen over de vloer om eens echt uit te pakken. In mijn geval had ik speciaal voor een vol huis met wijnminnende vrienden en vriendinnen, een fles gekocht. Excuses, Fles, met een hoofdletter want dit was wel een Goliath vergeleken met z'n nietige 0,75 liter vriendjes. Een dubbele magnum, 3 liter oftewel 4 standaard flessen Cru Cantemerle 2004, een Bordeaux Supérieur. Een onvervalste Merlot, drop en kersen in de smaak al wat rondere tannines en een lekker lange afdronk.

 

Dat ging er nog best rap doorheen, een aantal vrienden en vriendinnen vond hem ook lekker dus het was maar goed dat het zo'n grote fles is. Natuurlijk liep ik op te scheppen dat ik een mooie Jéroboam had gekocht, zo noem je zo'n grote fles (dacht ik) maar dat is de benaming voor eenzelfde hoeveelheid wijn maar dan als er Bourgogne of Champagne in zit. In de Bordeaux, wat deze Bordeaux Superieur natuurlijk is, noemen ze het heel onorigineel een dubbele magnum. Wat dan wel weer erg fijn is: doordat het zo'n grote fles is kun je hem nog langer bewaren dan een gewone fles, er komt, vergeleken met een standaard fles, minder zuurstof per liter wijn in de fles dus het chemische proces dat er voor zorgt dat de wijn ouder wordt gaat langzamer.

Toch eens op zoek gegaan in het boek van Nicolaas Klei, Tot op de bodem, 2005, hoe het nou zit met al die benamingen voor grote en extreem grote flessen. Gecombineerd met wat rijtjes van diverse sites kom ik tot onderstaand overzicht:

naam:	inhoud Bourgogne & Champagne:	inhoud Bordeaux:
Standaardfles	0.75 liter	0.75 liter
Magnum	1.5 liter	1.5 liter
Tappit-hen of Marie-jeanne	-	2.25 liter
Double Magnum	-	3 liter
Jeroboam	3 liter	4.5 liter
Rehoboam	4.5 liter	-
Mathusalem of Methuselah	6 liter	-
Impériale	-	8 liter
Salmanazar	9 liter	-
Balthazar	12 liter	-
Nabuchodonosor of Nebuchadnezzar	15 liter	-
Melchior	18 liter	-
Souverain	26 liter	-

Een aantal van die grote flessen is vernoemd naar bijbelse koningen, Jeroboam, de eerste koning van de tien stammen van Israel, Rehoboam de zoon van Solomon. Dan Mathusalem de grootvader van Noah, de oudste mens, hij werd 969 jaar volgens het boek Genesis.
Salmanazar was koning van Syrië, Balthazar en Nabuchodonosor waren dat van Babylonië. Maar waaróm die flessen daar ooit naar vernoemd zijn, dat is niet te achterhalen volgens Klei.

Wijnsteen bij Chateau Lagrange 2003

Begin deze maand vierde ik mijn verjaardag, dus trok ik een mooie fles Chateau Lagrange open. Een Saint-Julien uit 2003, een dijk van een wijn. Deze Lagrange bestaat uit 57% Cabernet Sauvignon, 33% Merlot en 10% Petit Verdot.

Blogger wenst dit formaat foto's liever liggend af te beelden

2003 was een jaar met een hittegolf begin augustus. De opbrengst was iets lager maar de duiven zijn dan ook iets geconcentreerder. Een goede wijnmaker kan dan een prachtige wijn maken. Dat lukte de mensen van Chateau Lagrange ook! Een prachtige robijnrode kleur, veel kersen, rozen, viooltjes en een hintje peper. Ook een zeer lange afdronk, intens genieten deze Saint-Julien. Ooit eens gekocht bij de Albert Heijn XL voor 30 euro, nu op diverse webwinkels tussen de 45 en 50 euro.
Een prachtig proefverslag van diverse jaargangen (een zogenaamd vertikaaltje) is hier te vinden: wijnliefhebbers

Bij het laatste glas zie ik een hoopje kristallen in het glas achterblijven: 

Dat hebben we vaker gezien: wijnsteen! Komt voor bij de beste wijnen en is volstrekt ongevaarlijk. Je ziet het ook als je een vat opent waarin een wat betere wijn heeft liggen rijpen, de hele binnenkant kan er dan uitzien als een schitterende grot vol edelstenen.

Ik heb wat zitten googlen om te kijken wat er allemaal over bekend is: hou je vast.

"Het is een vaste stof die aanwezig is in vele soorten fruit maar met name druiven en bestaat hoofdzakelijk uit tartraten oftewel de zouten van wijnsteenzuur (2,3-dihydroxybutaandizuur, structurele formule: HOOCCHOHCHOHCOOH, HOOC(CHOH)2COOH ofwel C4H6O6. In kaliumwaterstoftartraat, een zogenaamd zuur zout, heeft van één van de twee carbonzuurgroepen per molecuul één H+ afgestaan dat is vervangen door K+, ook bekend als seignettezout en bekend doordat Louis Pasteur onder de microscoop ontdekte dat kristallen elkaars spiegelbeeld kunnen zijn.) specifiek monokaliumtartraat oftewel "Kalii Bitartras". Moluculaire formule: KHC4H4O6
Deze kwa uiterlijk op kristalsuiker lijkende stof kan zich op de bodem van de fles, of aan de onderkant van de kurk bevinden en zegt niets over de kwaliteit van de wijn en komt bij eenvoudige- maar ook bij topwijnen voor. Bekend is dat het zich voordoet bij wijnen die grote temperatuur schommelingen hebben ondergaan, hoewel sommigen beweren dat de kristallen op lekkere wijn wijzen. In eerste instantie gewonnen bij de wijnproductie uit het "sediment argol" (tweede fermentatie van wijn) en soms ook uit wijnmoer of druivenmoer." aldus voedingswaar.nl

"Wijnsteen heeft geen invloed op de kwaliteit van de wijn. Maar er is desondanks wel een interessant verband. Een langzame vergisting bij een lage temperatuur spaart en bewaart de geur- en aromastoffen in de wijn. Hoe langzamer en langer de vergisting plaatsvindt, hoe minder wijnsteen er zich al vormt in het vat, en des te meer en des te eerder ontstaan er dan wijnkristallen in de fles. Dat betekent dus dat wijnsteen in de fles een teken is voor de vakmanschap van de keldermeester en van de kwaliteit van zijn wijn."  volgens chateau bon baron

De Chateau Lagrange heeft ze mooi gekleurd, natuurlijk was ik benieuwd of er nog een beetje smaak aan zat: helaas vooral erg knisperend en gruizig, de wijnsteen bewaarde alleen de kleur van de wijn.

Torres: Celeste Crianza en Tormenta

Ik heb al wel eens diverse loftrompetten gestoken op de firma Torres. Zoals deze en deze. Dus toen ik de Celeste Crianza met een superspacy etiket tegenkwam ging ie ondanks zijn prijs (€14,50) zo in het mandje. Een aanduiding als Crianza (de letterlijke betekenis is 'opvoeding') is het teken dat de wijn minimaal twee jaar keldergerijpt is en daarvan minimaal een half jaar op eikenhoutenvaten gerijpt is. Dat belooft veel goeds!

Nou dat was zeker zo: zwaar in het hout, romig met een flinke bek van cassis, bramen en zoethout. Dan een afdronk van hier tot Madrid, heerlijke stoere-mannenwijn voor in de gure winter. 

Een echte Tempranillo uit de Ribera del Duero. Door zijn dimensies erg geliefd aan de overkant van de oceaan en dus meermalen bekroond met een hoog puntenaantal door Parker in de Winespectator en ook in de Wine enthousiast. Dat is natuurlijk weer iets om op de fles te zetten:

En dan had de etikettenmaker bij Torres (een jaren 80 hardrockfan zo te zien) nog iets veel heaviers in de aanbieding:

Tormenta, dat klinkt in dezelfde categorie als Sepultura, Brujera en Lacrimosa om wat willekeurige spaanstalige herrie uit mijn playlist erbij te zoeken. Enfin, een hele hippe biologische wijn van de Cabernet Sauvignon druif. Lekkere lengte ook, smaakt naar wederom zwarte bessen en zit goed in de tannines. Iets minder pompeus als de Crianza van hierboven maar zeker zo smakelijk.

Wijnvoordeel

- advertorial -

Wijn wordt door een heleboel mensen 'moeilijk' gevonden. Er is niet veel transparantie in de markt, waarom kost de ene fles 2,99 en de andere 49,95? Er zit in beide flessen 75cl. van een rode vloeistof, beide gemaakt van gegist druivensap. Soms komen ze allebei uit hetzelfde land, soms zelfs uit dezelfde streek. Het prijsverschil is lastig te verklaren als je niet goed weet wat je lekker vindt en je geïntimideerd bent door het jargon dat de wijnhandelaar of sommelier staat te verkondigen. 

Als je dan de stoute schoenen aantrekt en de moeite neemt om toch wat meer over wijn te weten te komen, je eigen smaak te leren, door veel te proeven, en die te onthouden, kun je onverwacht op mooie vondsten komen. Bijvoorbeeld een prijsvechter op wijngebied: wijnvoordeel.

Ooit opgericht (1999) in Nederland om te laten zien dat topwijnen niet duur hoeven te zijn en gebruikmakend van internet kwam René Tulner al snel tot een wijnwinkel: wijnvoordeel.nl Daarna volgde een samenwerking met de Baarsma-groep, een grote holding met zo'n 14 onderdelen die allemaal hun eigen marktsegment in wijn hebben. Door de samenwerking met de Baarsma-groep brak wijnvoordeel ook internationaal door en veroverde hij Frankrijk, Engeland, Denemarken en Duitsland. Daar is nu weer een land bijgekomen: België!


Hoe dat ging is tekenend voor de 'ondoorzichtige' wijnmarkt, met name in Frankrijk:

In 2007 werd een succesvolle pilot in Duitsland uitgevoerd en het jaar erna volgde de sprong naar Frankrijk. “Daar waren ze in Frankrijk niet allemaal blij mee, nee,” vertelt international business development manager Jacco Oosterhof. “Nogal wat Franse supermarkten en wijnhandelaren zagen ons als buitenlanders die onder hun duiven gingen schieten. En na drie maanden stonden de Franse fraudeautoriteiten al op de stoep. Die konden niet geloven dat we wijn zó goedkoop konden aanbieden als we deden.” Oosterhof liet de boeken zien, de fraudespeurders vertrokken weer en Wijnvoordeel ontdekte een gat in de markt. “We begonnen in 2008 in Frankrijk en verkochten dat jaar 80.000 flessen wijn. Het jaar erna waren het er al 125.000 en dit jaar rekenen we op zeker 165.000 flessen.”

Als er dan ook nog mooie wijnen verkocht worden zit je als wijnliefhebber helemaal goed. We gaan het zien want er komt een proefdoos deze kant op.


Ik hou jullie op de hoogte!

- wordt vervolgd