zaterdag 4 maart 2023

Millésimes Alsace wijnproeverij 2023: de digitasting Elzas, so trendy!

De digitasting Elzas, 'So trendy' wordt live uitgezonden op maandag 27 februari 2023. In deze digitale proeverij worden een aantal wijnen geproefd. Thierry Fritsch, vinoloog, trapt af.

Voorafgaand aan de proeverij vertelt Thierry dat er zo'n  33.000 miniflesjes (in de vorm van een Elzas 'flute') zijn verstuurd.

Aan het gesprek nemen deel: Jennifer Wagoner, Global head of Wine (uit de Verenigde Staten). Ook Yves Beck, auteur en wijncriticus uit Zwitserland, Manuel Peyrondet, een sommelier uit Frankrijk.

Ze gaan in op de trends binnen de Elzas: focus op frisheid, terroir, zoete wijn en de rode Elzas wijn. 


Het eerste thema is 'So fresh'. Hiervoor is de Riesling 2020 van Domaine Schoffit gekozen. Een Riesling van 60 jaar oude stokken. Frisheid is heel herkenbaar, veel zuren, mooie gele en groene appels, toch veel diepte zodat het niet te strak is.

Jennifer wordt gevraagd om e.e.a. te vertellen waarom zij vindt dat Elzaswijnen goed bij gerechten passen die in de restaurants waar zij voor werkt, worden geserveerd. Het thema 'So fresh' wordt bezongen, waarin zelfs: het is nieuw voor een groot aantal gasten, argument wordt gebruikt. Ja, doei, Elzas is toch wel iets bekender om dat argument op tafel te gooien? Of drinken Amerikanen echt alleen maar hun eigen wijn? Nouja, verder geeft ze als argument dat het heel goed past bij een veelheid aan gerechten en een mooie frisheid kent waardoor je Elzaswijnen goed kunt gebruiken bij veel gangen.


Mooi, door naar de wijnnerd factor: Terroir. Hiervoor openen we de Riesling Alsace Grand Cru Kitterle van Domaines Schlumberger, een 2017.

Een zandsteen bodem op een steile helling. De wijn, inmiddels al meer dan 5 jaar oud, is zeer geconcentreerd. Veel goûte de petrol, beetje rokerigheid, papaya en meloen. Nog steeds loeistrak, hoog in de zuren en knisperig fris maar lekker complex. Yves mag de vraag beantwoorden wat hij verstaat onder 'terroir'. Een niet-vertaalbaar concept waarin alles samenkomt dat invloed heeft op de wijn: de wijngaard, de bodem, de ligging, de plaats ten opzichte van de zon, de helling, de invloed van de wijnmaker, alles wat de wijn zijn eigenheid heeft. De 'grand terroir' is volgens Yves ook de mogelijkheden die je proeft in de wijn: is het een bewaarwijn? Heeft het een goede ruggengraat? 

Hierna mag Manuel nog een aanvulling geven. Ook hij komt op allerlei eigenschappen die de wijn zijn eigenheid geven. Typisch voor Elzaswijnen: die hebben een eigenheid waardoor je deze wijnen snel kan identificeren. 

Jennifer geeft aan dat de meeste gasten die een Elzaswijn proberen, en er van gecharmeerd zijn, ook een volgende Elzasser aandurven. 


Door naar het thema 'So sweet'. De Domaine Hurst Vin d'Alsace Gewurztraminer 2020. Dit domein heeft zijn wijngaarden rond Turckheim. De wijn is ontegenzeggelijk zoet maar door de strenge zuren is het een erg interessante wijn. Nectarines, mirabel, nootmuskaat, amandel en zelfs wat rozijnen in de mond.

Manuel steekt de loftrompet: zoete wijnen zijn de reden waarom hij sommelier is geworden. Hij is fan en kan veel verschillende complementerende smaken opnoemen die goed passen bij bijvoorbeeld deze gewurztraminer. Zeker de Aziatische keuken kan hiermee prachtige combinaties maken.

Yves valt hem bij: zoet hoort bij Elzas, juist door deze smaak, die niet vaak te vinden is bij rode wijnen of andere witte wijnen die niet als 'dessertwijn' worden gemaakt, zijn ze zo eigen en kunnen ze goed bij een selectie gerechten die bijna niet door andere wijnen worden bediend.

Jennifer vertelt dat ze zoete Elzaswijnen vaak aan gasten voorschotelt, bij bijvoorbeeld kaas, en er dan niet bij vertelt dat het om een zoete wijn gaat. De meeste gasten hebben namelijk het idee dat ze niet van zoete wijn (mogen) houden. Na een proefglas Gewurztraminer (of Pinot Gris) zijn ze meestal wel om.


De laatste wijn is de rode: Cave de Ribeauville, Pinot Noir 2019. Een mooie robijnrode Pinot Noir, terwijl ik daar over het algemeen geen fan van ben. Deze is mooi gebalanceerd, elegant en vol rood fruit. Het panel is het er over eens dat deze wijn ook erg goed past in een trend waarin er meer naar lichtere wijnen met minder alcohol gegaan wordt. 

De vraag die op tafel ligt is: is deze Pinot Noir te herkennen als een Elzasser? Alle deelnemers zijn het er over eens: deze toegankelijkheid is exemplarisch voor Elzas Pinot Noirs. 

Als laatste wordt aan het panel gevraagd wat nu het mooie, onderscheidende en unieke aan Elzaswijnen is. Jennifer vindt de brede inzetbaarheid de grote plus. Yves geeft aan dat het ook de eigenheid van de wijnen is. Manuel onderschrijft de bovengenoemde zaken en vindt ook dat de diversiteit aan smaken goed past in iedere wijnkelder.

Voor de liefhebbers, de video:



woensdag 1 maart 2023

Millésimes Alsace wijnproeverij 2023: Les Freres Engel - Domaine Emile Beyer

De tweede post in de Millésimes Alsace digitasting. Dit keer de wijnen van Les freres Engel vergeleken met de wijnen van Domaine Emile Beyer.


Net als de wijnen van Claude & Christophe Bléger uit de vorige post, is het domein van de broers Pierre en Jacques Engel ook gelegen in Orschwiller. Het zijn ook Vingerons independants met een biologisch keurmerk. In 2020 zijn ze ook begonnen met bio-dynamisch werken. Ze verbouwen hun druiven op 20 hectare wijngaard, waarvan 15 hectare op de heuvel Praelatenberg, die een Grand Cru status heeft.

De Riesling 2020 is best funky, gegiste appel, hint van banaan. Ik las dat ze ook experimenteerden met natuurwijn. Daar lijkt het hier ook op. Klinkt heftiger dan dat het daadwerkelijk smaakte. De wijn zit hoog in de zuren maar blijft aangenaam fris en heeft genoeg tropisch fruit om het body te geven.

Gelijk door naar de Grand Cru van dezelfde makers: Alsace Grand Cru Praelatenberg Riesling 2019. Dieper en complexer dan de bovenstaande. Veel gele appels, beetje perzik, abrikoos en zeer gebalanceerd. Heeft oplegpotentieel.


Dan door naar Eguisheim waar Emile Beyer zijn wijndomein heeft. 

Eguisheim is omgeven door wijngaarden

De Grand Cru Pfersigberg Riesling 2019 was de volgende. Eerst maar eens uitzoeken waar dat Pfersigberg vandaan komt. Volgens de site van Emile Beyer is het als volgt: Pferrih komt in het Hoogduits van de Latijnse stam parricus en kan worden geïnterpreteerd als omheining. De latere naam "An dem Pfersigberg" wordt in 1514 vertaalt als "de heuvel van de perzikbomen". Okee, dus van omheining naar een heuvel van perzikbomen, ja waarom ook niet, perziken zijn in Frankrijk al sinds de introductie (ze komen oorspronkelijk uit China, verspreiden zich via Griekenland naar Frankrijk en Italië) een ding.
Maargoed, deze Grand Cru Pfersigberg Riesling is mooi. Vol en nog hoog in de zuren maar in balans, complex en vol met geel fruit: appels, nectarines (ha, ga ik mooi geen perzik noemen natuurlijk!), gaia meloen en een pietsie abrikoos.

Dan de Alsace Grand Cru Eichberg Riesling 2020. Eichberg, nou daar hoef je geen Duits voor te gestudeerd te hebben om te begrijpen waar dat vandaan komt. Gelijk naar de wijn dus: wow, strakker en droger dan de Pfersigberg en een flinke hoeveelheid goûe de petrol. Vluchtige stoffen in eerste instantie, maar niet storend. Een prettige mix van citrus fruit, passievrucht, zelfs neigend naar papaya (met dat licht rokerige ervan). Heel mooi deze!

Dan twee Pinot Gris als afsluiter: de Les Freres Engel Pinot Gris en de Emile Beyer Pinot Gris. Beiden zonder jaartal? Maakt niet uit, dit is een variëteit die ik prachtig vind. Pinot Gris uit de Elzas, fantastisch! Die van Les Freres Engel is loeistrak, hoog in de zuren en toch exploderend qua fruitigheid: witte perzik, tropisch fruit, lychee. In de neus echter vanille en botercrème met suiker, alsof je een cake staat te bakken. Dat botst. Maar toch, de smaak is er niet minder om.


Dan als laatste de Pinot Gris van Emile Beyer. Ook weer zo hoog in de zuren en toch vol geel fruit. Iets ingetogener dan die van de broers Engel maar op een andere manier weer uitdagend. Meer in overeenstemming qua geur en smaak. Frisser daardoor.

Via mijnwijnplein.nl (nu cour du vin) had ik vorig jaar wat flessen van Domaine Emile Beyer besteld. Een bubbel: Domaine Emile Beyer Crémant d’Alsace Brut Réserve en de Pinot Blanc Tradition. Beide erg aangenaam. De bubbel kostte 15 euro, de Pinot Blanc idem.