Millésimes Alsace wijnproeverij 2023: de digitasting Elzas, so trendy!

De digitasting Elzas, 'So trendy' wordt live uitgezonden op maandag 27 februari 2023. In deze digitale proeverij worden een aantal wijnen geproefd. Thierry Fritsch, vinoloog, trapt af.

Voorafgaand aan de proeverij vertelt Thierry dat er zo'n  33.000 miniflesjes (in de vorm van een Elzas 'flute') zijn verstuurd.

Aan het gesprek nemen deel: Jennifer Wagoner, Global head of Wine (uit de Verenigde Staten). Ook Yves Beck, auteur en wijncriticus uit Zwitserland, Manuel Peyrondet, een sommelier uit Frankrijk.

Ze gaan in op de trends binnen de Elzas: focus op frisheid, terroir, zoete wijn en de rode Elzas wijn. 

Het eerste thema is 'So fresh'. Hiervoor is de Riesling 2020 van Domaine Schoffit gekozen. Een Riesling van 60 jaar oude stokken. Frisheid is heel herkenbaar, veel zuren, mooie gele en groene appels, toch veel diepte zodat het niet te strak is.

Jennifer wordt gevraagd om e.e.a. te vertellen waarom zij vindt dat Elzaswijnen goed bij gerechten passen die in de restaurants waar zij voor werkt, worden geserveerd. Het thema 'So fresh' wordt bezongen, waarin zelfs: het is nieuw voor een groot aantal gasten, argument wordt gebruikt. Ja, doei, Elzas is toch wel iets bekender om dat argument op tafel te gooien? Of drinken Amerikanen echt alleen maar hun eigen wijn? Nouja, verder geeft ze als argument dat het heel goed past bij een veelheid aan gerechten en een mooie frisheid kent waardoor je Elzaswijnen goed kunt gebruiken bij veel gangen.

Mooi, door naar de wijnnerd factor: Terroir. Hiervoor openen we de Riesling Alsace Grand Cru Kitterle van Domaines Schlumberger, een 2017.

Een zandsteen bodem op een steile helling. De wijn, inmiddels al meer dan 5 jaar oud, is zeer geconcentreerd. Veel goûte de petrol, beetje rokerigheid, papaya en meloen. Nog steeds loeistrak, hoog in de zuren en knisperig fris maar lekker complex. Yves mag de vraag beantwoorden wat hij verstaat onder 'terroir'. Een niet-vertaalbaar concept waarin alles samenkomt dat invloed heeft op de wijn: de wijngaard, de bodem, de ligging, de plaats ten opzichte van de zon, de helling, de invloed van de wijnmaker, alles wat de wijn zijn eigenheid heeft. De 'grand terroir' is volgens Yves ook de mogelijkheden die je proeft in de wijn: is het een bewaarwijn? Heeft het een goede ruggengraat? 

Hierna mag Manuel nog een aanvulling geven. Ook hij komt op allerlei eigenschappen die de wijn zijn eigenheid geven. Typisch voor Elzaswijnen: die hebben een eigenheid waardoor je deze wijnen snel kan identificeren. 

Jennifer geeft aan dat de meeste gasten die een Elzaswijn proberen, en er van gecharmeerd zijn, ook een volgende Elzasser aandurven. 

Door naar het thema 'So sweet'. De Domaine Hurst Vin d'Alsace Gewurztraminer 2020. Dit domein heeft zijn wijngaarden rond Turckheim. De wijn is ontegenzeggelijk zoet maar door de strenge zuren is het een erg interessante wijn. Nectarines, mirabel, nootmuskaat, amandel en zelfs wat rozijnen in de mond.

Manuel steekt de loftrompet: zoete wijnen zijn de reden waarom hij sommelier is geworden. Hij is fan en kan veel verschillende complementerende smaken opnoemen die goed passen bij bijvoorbeeld deze gewurztraminer. Zeker de Aziatische keuken kan hiermee prachtige combinaties maken.

Yves valt hem bij: zoet hoort bij Elzas, juist door deze smaak, die niet vaak te vinden is bij rode wijnen of andere witte wijnen die niet als 'dessertwijn' worden gemaakt, zijn ze zo eigen en kunnen ze goed bij een selectie gerechten die bijna niet door andere wijnen worden bediend.

Jennifer vertelt dat ze zoete Elzaswijnen vaak aan gasten voorschotelt, bij bijvoorbeeld kaas, en er dan niet bij vertelt dat het om een zoete wijn gaat. De meeste gasten hebben namelijk het idee dat ze niet van zoete wijn (mogen) houden. Na een proefglas Gewurztraminer (of Pinot Gris) zijn ze meestal wel om.

De laatste wijn is de rode: Cave de Ribeauville, Pinot Noir 2019. Een mooie robijnrode Pinot Noir, terwijl ik daar over het algemeen geen fan van ben. Deze is mooi gebalanceerd, elegant en vol rood fruit. Het panel is het er over eens dat deze wijn ook erg goed past in een trend waarin er meer naar lichtere wijnen met minder alcohol gegaan wordt. 

De vraag die op tafel ligt is: is deze Pinot Noir te herkennen als een Elzasser? Alle deelnemers zijn het er over eens: deze toegankelijkheid is exemplarisch voor Elzas Pinot Noirs. 

Als laatste wordt aan het panel gevraagd wat nu het mooie, onderscheidende en unieke aan Elzaswijnen is. Jennifer vindt de brede inzetbaarheid de grote plus. Yves geeft aan dat het ook de eigenheid van de wijnen is. Manuel onderschrijft de bovengenoemde zaken en vindt ook dat de diversiteit aan smaken goed past in iedere wijnkelder.

Voor de liefhebbers, de video:

Millésimes Alsace wijnproeverij 2023: Les Freres Engel - Domaine Emile Beyer

De tweede post in de Millésimes Alsace digitasting. Dit keer de wijnen van Les freres Engel vergeleken met de wijnen van Domaine Emile Beyer.

Net als de wijnen van Claude & Christophe Bléger uit de vorige post, is het domein van de broers Pierre en Jacques Engel ook gelegen in Orschwiller. Het zijn ook Vingerons independants met een biologisch keurmerk. In 2020 zijn ze ook begonnen met bio-dynamisch werken. Ze verbouwen hun druiven op 20 hectare wijngaard, waarvan 15 hectare op de heuvel Praelatenberg, die een Grand Cru status heeft.

De Riesling 2020 is best funky, gegiste appel, hint van banaan. Ik las dat ze ook experimenteerden met natuurwijn. Daar lijkt het hier ook op. Klinkt heftiger dan dat het daadwerkelijk smaakte. De wijn zit hoog in de zuren maar blijft aangenaam fris en heeft genoeg tropisch fruit om het body te geven.

Gelijk door naar de Grand Cru van dezelfde makers: Alsace Grand Cru Praelatenberg Riesling 2019. Dieper en complexer dan de bovenstaande. Veel gele appels, beetje perzik, abrikoos en zeer gebalanceerd. Heeft oplegpotentieel.

Dan door naar Eguisheim waar Emile Beyer zijn wijndomein heeft. 

Eguisheim is omgeven door wijngaarden

De Grand Cru Pfersigberg Riesling 2019 was de volgende. Eerst maar eens uitzoeken waar dat Pfersigberg vandaan komt. Volgens de site van Emile Beyer is het als volgt: Pferrih komt in het Hoogduits van de Latijnse stam parricus en kan worden geïnterpreteerd als omheining. De latere naam "An dem Pfersigberg" wordt in 1514 vertaalt als "de heuvel van de perzikbomen". Okee, dus van omheining naar een heuvel van perzikbomen, ja waarom ook niet, perziken zijn in Frankrijk al sinds de introductie (ze komen oorspronkelijk uit China, verspreiden zich via Griekenland naar Frankrijk en Italië) een ding.

Maargoed, deze Grand Cru Pfersigberg Riesling is mooi. Vol en nog hoog in de zuren maar in balans, complex en vol met geel fruit: appels, nectarines (ha, ga ik mooi geen perzik noemen natuurlijk!), gaia meloen en een pietsie abrikoos.

Dan de Alsace Grand Cru Eichberg Riesling 2020. Eichberg, nou daar hoef je geen Duits voor te gestudeerd te hebben om te begrijpen waar dat vandaan komt. Gelijk naar de wijn dus: wow, strakker en droger dan de Pfersigberg en een flinke hoeveelheid goûe de petrol. Vluchtige stoffen in eerste instantie, maar niet storend. Een prettige mix van citrus fruit, passievrucht, zelfs neigend naar papaya (met dat licht rokerige ervan). Heel mooi deze!

Dan twee Pinot Gris als afsluiter: de Les Freres Engel Pinot Gris en de Emile Beyer Pinot Gris. Beiden zonder jaartal? Maakt niet uit, dit is een variëteit die ik prachtig vind. Pinot Gris uit de Elzas, fantastisch! Die van Les Freres Engel is loeistrak, hoog in de zuren en toch exploderend qua fruitigheid: witte perzik, tropisch fruit, lychee. In de neus echter vanille en botercrème met suiker, alsof je een cake staat te bakken. Dat botst. Maar toch, de smaak is er niet minder om.

Dan als laatste de Pinot Gris van Emile Beyer. Ook weer zo hoog in de zuren en toch vol geel fruit. Iets ingetogener dan die van de broers Engel maar op een andere manier weer uitdagend. Meer in overeenstemming qua geur en smaak. Frisser daardoor.

Via mijnwijnplein.nl (nu cour du vin) had ik vorig jaar wat flessen van Domaine Emile Beyer besteld. Een bubbel: Domaine Emile Beyer Crémant d’Alsace Brut Réserve en de Pinot Blanc Tradition. Beide erg aangenaam. De bubbel kostte 15 euro, de Pinot Blanc idem.

Millésimes Alsace wijnproeverij 2023: Jean Becker - Claude & Christophe Bleger

In de vorige post vertelde ik over de Millésimes Alsace wijnproeverij 2023. Hierbij de eerste bevindingen van de proeverij van de wijnen van Jean Becker en Claude & Christophe Bleger.

Ik vergelijk de wijnen van Jean Becker zoveel mogelijk met de wijnen die Claude & Christophe Bléger geleverd hebben, dus een standaard Riesling van Jean met de twee verschillende jaartallen standaard riesling van Claude & Christophe. Daarna de Grand Cru Riesling van Jean en als laatste de Gewurztraminers van beiden. De Pinot Noir proef ik apart met de andere Pinot Noirs, de nadruk ligt in de Elzas, en ook in de proefpakketten op wit.

Mooi, eerst de standaard riesling van Jean Becker uit Zellenberg, een dorp met nog geen 330 inwoners. Omgeven door de wijngaarden, met de Vogezen op de achtergrond, inspiratie voor landschapsschilders:

Bij Jean Becker werken ze al bijna 25 op een biologische manier. 'Agriculture Biologique' gecertificeerd. Het wijnhuis zelf bestaat al sinds 1610. Het hele gamma bestaat uit 24 verschillende wijnen maar ik kan ze zo snel niet vinden bij een leverancier in Nederland. 

Deze riesling is prima, fris, licht met veel citrus fruit, citroen, gele appel en zelfs een vleugje mandarijn. Niet verkeerd, beter dan de gemiddelde supermarkt Elzasser riesling maar niet opvallend.

de proefopstelling

Dan de rieslings van Claude & Christophe Bléger. Een 2020 en een 2021. De jongste kan mij het meest bekoren. Fris, veel citrus maar ook groene en gele appels. Hoog in de zuren maar niet uit balans. Beetje peer. Aromatischer en voller dan die van Jean. Lekker geconcentreerd.

De 2020 is wat minder uitgesproken, de zuren zijn iets minder aanwezig en er komen hier al wat aroma's van rijp geel fruit zoals mango en een vleug ananas voorbij. Jong drinken dus, niet laten liggen!

Claude & Christophe Bléger voeren 25 verschillende wijnen (en verschillende jaargangen). Ze hebben hun bedrijf in Orschwiller, een klein dorp boven Colmar, net onder Selestat in het midden van de Elzas. Vanuit daar kijk je uit op kasteel Haut Koenigsbourg, zie foto. Het dorp telt bijna 600 inwoners. Hetzelfde AB biolabel als Becker. Onafhankelijke wijnmaker, goed voor 750.000 flessen per jaar!

uitzicht op Haut Koenigsbourg vanuit de wijngaard

Dan de eerste Grand Cru: Riesling Mandelberg 2018 van Jean Becker. 

Deze is, net als de andere Grand Cru's die in de proefdoosjes zitten, erg aromatisch. Brioche, goût de petrol, rijp geel fruit maar ook hoog in de zuren. Een heel lichte tinteling op de tong, niet in het glas waarneembaar. Mooi complex, een echte eetwijn. 

Dan staan er nog twee Gewurztraminers opgesteld. Van Jean Becker de Alsace Grand Cru Froehn Gewurztraminer 2016 en van Claude & Christophe Bléger de Gewurztraminer 2018.

De Grand Cru Froehn 2016 is heel rijp, nog steeds hoog in de zuren maar minder geparfumeerd dan je wellicht zou verwachten van een gewurztraminer. Deze heeft een rijk palet aan rozijnen, gele appel, lychee, perzik en zelfs wat druiven. 93 punten van de WineEnthousiast.

De gewurztraminer uit 2018 van Claude & Christophe Bléger is naast jonger ook minder complex. Iets zoeter, rijpe gele appels, abrikoos, wat tonen van honing. Heel fris en schoon ook, erg mooi!

Dat belooft wat voor de volgende vergelijking. Deze wijnen zijn prachtig en schreeuwen om een importeur of verkooppunt in Nederland!

De Millésimes Alsace wijnproeverij 2023

 Als liefhebber van Elzaswijnen werd ik vorig jaar geattendeerd op een digitale wijnbeurs met wijnen uit de Elzas. We zaten nog midden in een lockdown en even een trip naar Frankrijk zat er niet in. Men organiseerde een digitale wijnbeurs, hoe 'nouveau'! Je kon proefflesjes (30 ml) laten bezorgen om zo toch nog de beurs mee te maken. Helaas werd de organisatie het slachtoffer van het eigen succes, vijf dagen na deze aankondiging kon ik geen proefflesjes meer bestellen: alles weg!

Dit jaar is de beurs weer en dit keer was ik er snel bij. Ik kreeg allerlei tussentijdse updates, van de Millésimes Alsace organisate en UPS, de postbode, en jawel: een doos met 8 kleine doosjes met 4 flesjes erin werd overhandigd, drie weken voor aanvang van de beurs. Tijd genoeg dus om eens wat research te doen.

de stapel met proefflesje

De selectie wijnen bestaat uit wijnen van:

• Dopff Au Moulin 
• Domaine Schoffit 
• Les Frères Engel 
• Domaine Emile Beyer 
• Jean Becker 
• Claude & Christophe Bleger
• Francois Schmitt 

en een proefdoosje voor de geplande digitasting met wijnen van Domaine Hurst, Domaine Schlumberger en Cave de Ribeauville (en nogmaals Domaine Schoffit).

Elzaswijnen hebben bij mij altijd al een sweet spot, geografisch relatief dichtbij, de wijnen hebben een eigen signatuur en zijn kwalitatief goed, interessant geprijsd en het hele spectrum (bubbels, wit, rood, zoet) wordt daar gemaakt. Daarnaast: mijn eerste zelfstandige wijnreis ging daarnaartoe, samen met vriend Bart naar Colmar, wijnhuizen als Hugel, Trimbach, Cave coöperatief Ribeauville bezocht maar ik ben er ook een paar maal met mijn gezin op vakantie geweest. Toen heb ik vooral de Leclerq, Carrefour en Hypermarche bezocht, wat een assortiment! Ik ben dus enigszins bevooroordeeld qua Elzas wijnen.

Dat deze wijnbeurs digitaal is is erg prettig, je kunt het proeven meer aandacht geven dan de 3 minuten per tafel als je fysiek naar een dergelijk evenement gaat. Niet dat dat een straf is maar het op- en uitzoekwerk is ook al leerzaam en genoeglijk. Zelf geeft The Millésimes Alsace DigiTasting aan dat het ook nog eens heel verantwoord is. Minder gereden kilometers per deelnemer, proefflesjes die je kunt recyclen, de doosjes en dergelijke zijn door lokale (in een straal van 75km, dus lokaal naar Franse maatstaven) toeleveranciers gemaakt. Dat eerste argument snijdt hout maar je zou zeggen dat die laatste twee argumenten minimale vereisten zijn tegenwoordig maar de marketing en communicatiemedewerker van deze wijnbeurs moet natuurlijk een groen tintje aan de beurs geven. Daarnaast zou je, voor het gewicht, ook niet gek hoeven opkijken als de wijn in plastic flesjes of tubes wordt aangeleverd, een onhebbelijkheid die ik al eerder meemaakte bij een online proeverij van het NRC. 

Vooruit dan maar, het blijft sympathiek en groengerand, dit initiatief. In volgende posts zal ik de wijnen met elkaar vergelijken.

• Jean Becker - Claude & Christophe Bleger
• Les Frères Engel - Domaine Emile Beyer
• Dopff Au Moulin - Domaine Schoffit - Francois Schmitt 
• digitasting proefdoos

klaar!

Wat opvalt is de consistente kwaliteit van de wijnen, er is slechts een wijn die technisch niet in orde is, een Grand Cru Pinot Gris die licht bruist en een hint van zwavel heeft, verder is alles technisch in orde en interessanter en spannender dan de Elzassers die je in de Nederlandse supermarkten vindt. In de proefdoosjes zitten vooral Rieslings, de gewone vin d'Alsace maar ook interessante vin d'Alsace Grand Cru's. Die laatste (51 in totaal) worden op specifieke plekken gemaakt in de Elzas en zijn van betere kwaliteit dan hun gewone zusjes en broertjes.

Online proeverij Marani, wijn uit Georgië

Wijn uit Georgië, van het wijnhuis Marani. Een digitale proeverij van drie van hun wijnen met de kenmerkende Saperavi druif in de hoofdrol voor de rode wijnen. De digitale proeverij was georganiseerd door Anderewijn.nl een adres waar ik graag mooie en aparte wijnen vandaan haal.

Georgië dus. Een land met, volgens eigen zeggen, de oudste wijntraditie van de wereld. Al 8000 jaar maken ze hier wijn. Die zijn heel divers, Georgië heeft bijvoorbeeld zo'n 50 verschillende bodemtypes, die staan allemaal garant voor een eigen smaak. 

De wijnen die vanavond op het programma staan zijn van het wijnhuis Marani. Zurab Ramazashvili, de wijnmaker die ons vanavond uitleg geeft over het wijnhuis, de wijnen, de Georgische keuken en nog een heleboel andere weetjes heeft de late dienst: bij hem in Georgië is het al drie uur later. We begonnen om 20:00 en eindigden pas rond 22:00, best laat op een vrijdagavond in Georgië. Maar goed, Zurab had veel te vertellen en veel te laten zien. Zijn wijnhuis is in 1997 geprivatiseerd, hij was arts maar ging in de wijn (daarmee kon hij volgens eigen zeggen beter verdienen) en produceert inmiddels  hij 12 miljoen liter wijn per jaar, dat zijn indrukwekkende cijfers nietwaar?

Geen communistische oude troep maar een moderne kelder waarin de nieuwste technieken zijn toegepast.

En de rode wijnen worden voor een groot gedeelte nog opgevoed op hout. Zurab vertelt dat er nog maar weinig eiken over zijn in Georgië, de vaten/barriques waar zijn wijnen in rijpen worden geïmporteerd uit Frankrijk en Italië. De Franse barriques zijn het beste volgens Zurab.

Daarnaast is de Qvevri (of in het Georgisch ქვევრი) een veelgebruikte 'pot' om de wijn in te laten rijpen. Deze enorme aardewerken eieren/amforen zonder handgrepen worden al sinds 6000 voor Christus gebruikt. Zurab heeft er 40.

de bottellijn

En dan de eerste wijn om te proeven: een witte blend van Mtsvane en Kisi. De druiven zijn inheemse Georgische druiven. De Mtsvane geeft de wijn zijn zuren, hij wordt ook wel de Riesling van de Kaukasus genoemd. De Kisi druif is juist wat ronder en geeft aroma's van appel en peer.

Het resulteert in een wijn die heel toegankelijk is. Een klein zuurtje, mooie appel en peersmaak maar ook iets meloenigs. Ik hou van wat uitgesprokenere wijnen, dus iets droger of voller in het fruit maar al met al geen verkeerde wijn en volgens mij de eerste keer dat ik ooit deze druiven in mijn wijn had gehad.

de Kisi en Mtsvane druiven.

het areaal van Marani, wat een uitgestrekt gebied.

de qvevri komen in heel veel verschillende maten

een dwarsdoorsnede van twee qvevri (wat is het meervoud daarvan eigenlijk?)

deze museumstukken worden tonen aan dat qvevri al lang in gebruik zijn.

40 qvevri in de kelder.

In de Georgische hoofdstad Tblisi staat Kartlis Deda, een 20 meter hoog aluminium standbeeld uit 1958. Destijds neergezet bij de 1500ste verjaardag van de stad. Ze moet het Georgische nationale karakter symboliseren; in haar linkerhand houdt ze een glas wijn om de vrienden een warm welkom te geven en in haar rechterhand houdt ze een zwaard om de vijanden mee af te schrikken. Aldus wikipedia.

Wijn wordt in Georgië gedronken op speciale gelegenheden maar ook wanneer de Georgiërs samenkomen.

een uitgebreide maaltijd in Georgië.

Na de witte wijn volgt de oranje wijn. De Traditional Qvevri Mtsvane uit 2017, een witte wijn die superlang blijft rijpen en daardoor oranje verkleurd. Dat maakt ook gelijk dat het een best uitgesproken en zware wijn wordt, te zwaar om zo te drinken met veel gedroogd fruit zoals abrikozen en met een sinaasappelschillensmaak. Sommige proevers vergeleken het met sherry, niet heel vergezocht. Onze wijnmaker deed de suggestie aan de hand om dit te drinken bij een bord nachos met kaas uit de oven. Klinkt gek maar smaakt vast prima! 

En dan het sluitstuk: de Marani Mukuzani, een 100% Saperavi. Uit 2017 en nog iets te jong volgens de maker. Daar had hij zeker een punt maar het was niet dat de wijn daardoor niet goed was. Integendeel, dit soort zware metalen vind ik uitgesproken fijn. Hout, mokka, cassis, bramen, leer, aarde, vanille en nog een wagonlading zwart fruit in de smaak. De wijnmaker gaf aan dat hij de wijn pas drinkt als deze 5 jaar oud is. Die luxe had ik niet maar mocht je het geduld kunnen opbrengen en  de ruimte er voor hebben dan is het een mooie wijn voor een goede prijs om eens op te leggen. Hij was 13 euro bij Anderewijn.

de Saperavi, een typisch Georgische blauwe druif.

Al met al weer een mooie proeverij waarbij Georgië in het wijnwoordenboek van de wijnliefhebber met sierlijke letters wordt bijgeschreven. 

Digitale proeverij: drie wijnen van Chateau Ksara uit Libanon

Zo heb je diverse proeverijen per jaar en zo heb je niks. Ik ging begin dit jaar nog naar een overzichtsproeverij van jaargang 2017 Bordeaux in de Beurs van Berlage. Deze werd georganiseerd door Perswijn en de Union des Grands Crus de Bordeaux. Dat was ook de laatste dit jaar waar massaal mensen bij elkaar kwamen en je moest dringen om iets van de prachtige (en peperdure) Bordeaux te kunnen bemachtigen. Wie weet gaat dat nooit meer op die manier terugkomen. Gelukkig zijn er alternatieven! Vrijdagavond 20 november was er weer een mooie digitale proeverij met 36 deelnemers in Nederland en 1 wijnmaker uit Libanon. Elie Maamari van Château Ksara nam ons mee in drie wijnen door Bekaa valei (wat eigenlijk een plateau is maar daarover later meer) in Libanon. In het begin haperde de verbinding, het was slecht weer in Libanon zei Elie maar dat kwam goed. We proefden een witte wijn: Merwah 2018 van de gelijknamige Merwah druif en twee rode blends, een Gamay en Tempranillo blend, de Cuvee de Printemps 2018 en een blend van Syrah, Cabernet Franc en Cabernet Sauvignon, de Reserve du Couvent 2017.

Eerst wat achtergrondinformatie want Libanon, aan de Middellandse zee, wordt daar wijn gemaakt? 

Jazeker, ongeveer 5 miljoen liter per jaar. Dat is een tiende van de hoeveelheid die jaarlijks in Frankrijk wordt geproduceerd. Zoals Elie aangaf: met dit soort volumes moet je je wel focussen op kwaliteit.

Libanon is ook nog eens een van de oudste wijnproducerende gebieden. Hij gaf aan dat  er al 8000 jaar wijn wordt gemaakt! De wijnen worden al genoemd in de bijbel:

Onder de romeinen is er zelfs een tempel gebouwd in de buurt van de Libanese stad Baalbek: de tempel van Bacchus.

In 1857 erfden Franse jezuïeten 25 hectare land waar ze druiven gingen verbouwen. Dit leidde tot Chateau Ksara, het oudste nu nog bestaande wijnhuis van Libanon.

In 1898 werd er na een klopjacht op een vos, zo wil het verhaal, een gangenstelsel ontdekt dat dateerde uit de romeinse tijd. Een 2 kilometer lange grot die ideaal bleek voor het opslaan van wijn. De grot heeft een constante temperatuur en luchtvochtigheid, dat is geweldig voor het opslaan van wijn.

In 1973 deden de jezuiten het wijnhuis van de hand en kwam het in de handen van vier Libanese families.

Nu worden er nog steeds wijnen gemaakt van Franse druiven als Carignan, Cinsault, Syrah, Cabernet Sauvignon en Cabernet Franc maar ook van de Merwah en Obaideh druif, voorlopers/varianten van de Semillon en Chardonnay druif die zich helemaal hebben aangepast aan het klimaat in de Bekaa vallei.

De Bekaa vallei, eigenlijk een plateau tussen het Libanongebergte en de Anti-Libanon, is de plek waar de druiven groeien in een prachtig microklimaat. De bodem van de wijngaarden van Ksara wordt gekenmerkt door kalkhoudend gesteente en leisteen.

 

 

De wijngaarden van Ksara in de Bekaa vallei liggen op 1000 meter hoogte. In de winter ligt er sneeuw maar er is 270 dagen per jaar zon, ideaal voor de groei van de druiven. Wel wordt het ieder jaar warmer, Elie gaf aan dat daar nog geen oplossing voor is gevonden, hij hoopt dat het klimaatakkoord van Parijs ervoor zal zorgen dat de temperatuur niet nog verder zal oplopen.

Een groter punt van zorg zijn de huidige omstandigheden: Libanon verkeert in een economische crisis en de enorme explosie in de haven van Beirut hebben veel horeca in Beirut weggevaagd.

de promofilm van de Libanese wijnpromotie-organisatie:

Genoeg over de achtergrond, nu de wijnen! 

Als eerste de Merwah, van 60-70 jaar oude stokken die eigenlijk altijd gebruikt werden voor het produceren van Arak (gedestilleerd). Pas in 2017 werd er voor het eerst wijn van gemaakt. Een mooie droge witte. Ruikt naar witte bloemen, strakke zuren maar secundair wat honing, finish wat zilt. Lekker met zeevruchten maar ook met humus en falafel volgens Elie.

Dan de eerste rode, de Cuvee de Printemps 2018. Een blend van 60% Gamay en 40% Tempranillo. Drinken op 12 - 13 graden. Viooltjes en rood fruit, Engelse drop. Gaat goed samen met pizza en charcuterie, kip met knoflook gevuld met olijven en rijst. In het begin (voor 2001) gebruikten ze alleen Gamay, daarna kwam er steeds meer Tempranillo bij. Een beetje een stinkerd zo net geopend maar die paddenstoelenlucht trekt gauw weg. Mooie volle wijn. Genoemd naar de lente want dat is het moment dat hij in de fles wordt gedaan.

En dan de Reserve du Couvent, een dijk van een wijn: 55% Syrah, 25% Cabernet Franc en 20% Cabernet Sauvignon. Hout, mokka en cassis, precies de smaak waar ik wel een glas of wat van lust. Steviger dan Bordeaux, voller en ronder dan een Rhône, een ideale gure herfstavondwijn.  Een mooie afsluiter van een digitale proeverij in goed gezelschap.

de genoemde wijnen zijn te koop via Anderewijn.nl