Verassing van de wijnbeurs: Nessa Albariño

Kijk dat is nog eens leuk om te krijgen: een fles Nessa Albariño bij de post. De wijnbeurs stuurde een mea-culpa brief met een fles en 15 euro kortingsbon voor een volgende bestelling. Omdat de service zo nu en dan veel te wensen over liet. Nou heb ik er zelf niets van gemerkt, ik heb wat dozen van het vatencollectief besteld (en die van 2008 netjes afgelopen jaar ontvangen) maar verhalen op de linkedingroep van de wijnbeurs zijn niet heel positief.

Vandaar dus een sorry-het-zal-niet-meer-voorkomen en alle-problemen-zijn-inmiddels-opgelost-brief. Nou dat is tof, geen probleem wel gratis wijn, daar gaat je Hollandse hartje sneller van kloppen! Die albariño trok ik dus afgelopen week open en dat was erg prettig. Smaakte een beetje als een kruising tussen een knisperfrisse sauvignon blanc met een zwoele viognier. Het achteretiket rept van: hooi en rijpe appels, ideaal bij schelpdieren en gegrilde vis. We dronken hem als aperitief en dat smaakte goed, een mooie verwelkoming van de lente met zo'n glas in je knuistjes.

  

"Albariño is dé druivensoort van het Galicische gebied Rías Baixas, dat is gelegen in het uiterste noordwesten van Spanje. In deze natte en koele omgeving kan de Albariño zeer goed gedijen. Maar dat vochtige klimaat maakt de wijnbouw zeer kostbaar en doordat er ook nog veel vraag is naar wijnen van deze druif, is het één van de duurste witte wijnen uit Spanje. De Albariño heeft kleine, dicht op elkaar groeiende druiven met een harde schil en veel pitten. De soort is immuun tegen botrytis, maar zeer gevoelig voor bladziekten en de druif gedijt het beste op een bodem met leisteen of graniet." volgens wijnoverzicht.nl

Op de linkedingroup van de wijnbeurs wordt al een aantal maal gerept over een taste-n-takeaway. Ik herinnerde me dat ik daar twee of drie jaar geleden daar ook al eens wat lekkers had ingeladen met zwager Mike en collega Martin (de auto van Martins schoonvader bezweek bijna onder de hoeveelheid wijn die we hadden meegenomen.) E.e.a. zag er zo uit:

 

Hopen dat er snel weer zo'n puike proeverij georganiseerd wordt!

Nederlandse wijn: Johanitter uit Simonshaven

Wijndomein de vier ambachten uit Simonshaven maakt al sinds 1981 wijn. Ik was er vorig jaar met de familie langsgeweest voor een rondleiding en een kleine proeverij. Ik nam een proefdoos met zes verschillende flessen mee. De Johanitter (beter bekend onder de internationale naam Riesling) uit 2005 ging vorige week open. Dat was wel aardig (in tegenstelling tot de andere vijf flessen...) Een lichte witte wijn, lichte tintel op de tong, verder gekke afdronk maar dat kan aan het jaartal gelegen hebben. Ik zag het pas toen ik hem opentrok: ik heb vorig jaar een 2005 gekocht, voelt een beetje als het oude vlees dat eerst op moet.

 

Tja, best aardig omdat het een Nederlandse wijn is maar niet achterovervallend goed. Toen we vorig jaar een rondleiding kregen was het een gepassioneerd en enthousiast verhaal maar de uitvoering is niet heel commercieel. Nou hoeft het niet gelijk een Lafitte of Petrvs te zijn maar zo'n geprint etiketje met een www.dewijnbelevenis.tk adres erop en dan in 2010 een 2005 verkopen, daar verover je de wereld toch niet mee?!

Don Melchor, een stoere Chileense bodybuilder

De afgelopen tijd is het zulk koud en guur weer dat ik graag thuis voor de kachel zit met een goed glas groot rood. Voor zo'n gelegenheid had ik een fles Don Melchor Cabernet Sauvignon 1999 opengetrokken. Tjonge, dat was nog eens een dijk van een wijn.

Deze Don bestaat voor 93% uit Cabernet Sauvignon en 7% Cabernet Franc. Dat geeft een volle, blinkend rode wijn. Hier en daar nog een heel pietepeuterig neusje paprika maar heel vol mokka, pure chocolade en verse koffie. Je proeft dat de tannines nog aanwezig zijn maar niet zo springerig als waarschijnlijk 5 jaar geleden. Met een dikke 13.9% alcohol komt ie binnen zetten als een foute bodybuilder met maatpak in een net te dure en geblindeerde Mercedes. Een hele lange stoere afdronk maakt deze patser tot een echte winterwijn. Destijds betaalde ik er zo'n 30 euro voor bij de Albert Heijn.
De Don zou vast nog wel 5 jaar kunnen blijven liggen maar helaas dat heeft ie bij mij niet gehaald.

De maker wist te vertellen dat 1999 een uitzonderlijk droog jaar was met maar 95mm regen in tegenstelling tot de 380mm gemiddeld. Het was warm en de druiven zijn twee weken eerder geplukt dan normaal.
via Winchester Wine School

Begin 2011: bubbels, cava en sparkling wine

Er zijn genoeg redenen om vaker champagne te drinken, bij feestelijke gebeurtenissen zoals geboortes, verjaardagen, promoties en tal van andere leuke tijdingen. Jammer dat er nog steeds een discriminatoire belasting op zit maar daar gaat Hubrecht Duyker wat aan doen (hebben jullie ook al je stem hiervoor gegeven?)

Maaaaar, tijdens oud-en-nieuw is het natuurlijk weer veel te standaard om champagne te drinken, dat doet iedereen, het liefst met een fles van 15 euro. Dat is natuurlijk jammer want voor hetzelfde geld heb je een veel betere bubbel die niet uit de champagnestreek komt. Uit de Elzas, de Bourgogne, Italië, Spanje zelfs uit Zuid-Afrika en Chili komen goede bubbels.

Ik had nog een grote fles cava staan van Codorniu Cuvée Raventos Brut Reserva, voor twee tientjes op de kop getikt bij een Delhaize in België. Om 00:00 31-12-2010 ging ie, met een beschaafd plopje, open. Lekker droog, tikkie strak en met een vleug citrusfruit en groene paprika liet hij zich smaken. Combineerde goed met de appelbeignets maar minder met een zware oliebol.

Dan een paar dagen later (zomaar en voor de leuk) de Chileense Cono Sur Sparkling Wine Brut uit de Bio-Bio Valley. What's in a name zullen we maar zeggen: Cono Sur zet heel erg zwaar in op hun biologische productie, op de fles staat bijvoorbeeld ook dat de wijn een CarbonNeutral delivery heeft. Bij zijn niet sprankelende zusjes en broertjes staat prominent de fiets op het etiket en zo schreef de Perswijn een tijdje geleden: die worden in de wijngaarden ook echt gebruikt.

Maar eens proeven dan. Heerlijk mineralig, bruisend, verfrissend en sprankelend! Ondanks de chardonnay niet lomp en zwaar maar frivool en lichtvoetig. Komt vast ook door de Riesling en Pinot Noir die er verder nog bij zit. Lekker hoor! En voor 14 euro bij de Mitra trek je een lange neus naar zijn bekakte broertjes uit de Champagne regio.

Tour Prignac, Moulin Eyquem en Tishbi Barbera Zinfandel

Voor de Kerstdagen zorg ik bij mijn ouders altijd voor de wijn. Kerstdag 1 trotseerden we, vriendin-, zoonlief en ikzelf, de sneeuw en togen naar mijn ouders. Van tevoren had ik natuurlijk iets moois uit de kast gehaald. Of liever gezegd, vanaf de kast. Ik had namelijk een magnum, nog in houten kist, chateau Tour Prignac 2000 meegenomen. Op en top op dronk: een mooi wijnjaar en in een magnumfles kan een wijn iets langer liggen omdat er minder zuurstof bijkomt in vergelijking met een reguliere 0,75 liter fles. Een fijn 'krijgertje', tijdens een bezoek aan de firma Castel als bedankje.

Die ging als eerst open, een heerlijke volle rode wijn met diepgang. Lekker donker en vol rood fruit, zijdezacht en een krachtige nasmaak.Deed het heel goed als aperitief maar gaf ook genoeg tegenwicht bij de eend van de gourmet. Op de foto nog net wat bezinksel te zien boven het etiket.

Helaas zat er maar 1,5 liter in de fles dus toen die op was gingen we door met de volgende: Chateau Moulin Eyquem 2005. Een 30 hectare tellende wijngaard in Côtes de Bourg. De wijn bestaat voor 70% uit Merlot, 25% Cabernet Sauvignon en 5% Malbec die hem net wat meer pit geven. Weer een prachtig wijnjaar (voor de Bordeaux) en ook een stevige begeleider bij de voortzetting van het kerstdiner. De geschiedenis van deze molen is als volgt beschreven:

"Uit de 17e eeuw daterend château dat de zomerresidentie is geweest van Louis Eyquem. Hij behoorde tot de familie van Michel Eyquem de Montagne, raadsman van de koning in het parlement van Guyenne. Claude Carreau en diens vrouw kochten het bouwwerk en de bijbehorende wijngaard in 1976 en voerden daarna een ingrijpende renovatie uit. Na een fustlagering van 12 tot 15 maanden in gebruikte barriques kan deze vaak dieprode, rustieke, mondvullende wijn gewoonlijk snel gedronken worden, maar ook zeer goed ouderen." - wijnhandel van Ouwerkerk

En toen kwam de klapper van de avond: de Tishbi Barbera Zinfandel 2006. Gekocht na een proeverij waarbij mijn zussen en ik stijl achterover gingen van de grootsheid van deze diepe Israëlische schoonheid. Gedroogde pruimen en de noten uit het kerstbrood proefden we er in terug. Het is een, met brandy, versterkte wijn en bestaat voor 50% uit Zinfandel en 50% Barbera. Deze speciale editie werd geproduceerd ter gelegenheid van 66 succesvolle oogsten van Jonathan Tishbi.
Hij stond al even in de sneeuw te wachten en kwam perfect gekoeld op tafel. Iedereen was verkocht, de fles ging op! Meer info op tishbi.eu (onderste fles)

Faustino I 1996

Deze Faustino I 1996 lag al enige tijd in de voorraad te wachten op een stevige winterschotel. Vandaag was het zover, het is weer pokkenweer, vroeg donker en verdraaid fris als je naar buiten stapt. Tijd dus voor een winterse maaltijd met spruitjes en spek. Heel lekker en dan deze krachtpatser als begeleider! Dat smaakt voortreffelijk.

 

"Round, soft, silky and mellow, Faustino Gran Reserva complements perfeclty red and roast meat dishes, especially lamb and all kind of cheeses. Open half an hour before serving." aldus het achteretiket.

Dat openmaken en verder niets mee doen is ontzettende onzin, daar hebben we het al eens over gehad.
Maar de andere omschrijving van het ronde, zachte en zijdeachtige klopt helemaal! Wat een prachtige begeleiding voor bij de winterse maaltijd. En dat voor een wijn van 14 jaar oud.

Deze Rioja is gemaakt van 85% Tempranillo, 10% Graciano (in Frankrijk bekend onder de naam Morrastel) en 5% Mazuelo (oftewel Carignan). Perfect in het hout, ruim twee jaar houtrijping gehad op Frans en Amerikaans eikenhout en dat proef je er zeker in terug zonder dat ie een overdreven vanillesmaak heeft gekregen. Al met al een perfecte winterwijn!

Destijds was ie bij de Makro 18 euro, ik geloof dat recentere jaargangen nog steeds zoiets kosten. Omdat deze Faustino I heel populair is en ook in het buitenland bijna overal verkrijgbaar, is het een goede graadmeter om te kijken wat het prijsniveau in het buitenland is qua wijn. Een bigmac index maar dan met Faustino I.

Clos Floridene 2007 - Graves

Die stond nog op het fotorolletje: de Clos Floridene 2007, een droge Bordeaux uit de Graves. Gekregen bij Henri Bloem toen ik een mooie kist met verschillend groot rood kocht. Probeer deze eens, we hadden het over de Pessac Léognan en andere mooie zware witte Bordeaux. Mr. Bloem, of z'n broer ;) , kwam met deze fles want die moesten we dan toch ook maar eens vergelijken.

Dat hebben we natuurlijk gedaan, moet zeggen: viel niet tegen. Een lekker volle Graves, zat goed in het hout maar tegelijkertijd lekker fris. Gemaakt van Sémillon (44%), Sauvignon (55%) en Muscadelle (1%). Niet zo vol en rond als de Pessac Léognan maar dit was ook een 2007, veel moeilijkere en jongere jaargang dan de Pessac uit 2000.

De naam is wel een beetje flauw: Florence en Denis Dubourdieu zijn de makers, de letters van hun beider naam maken samen ongeveer Floridene.

De Soete Inval: Gewurztraminers Dopff en Ziegler, Monbazillac

Gistermiddag kwam een collega op babybezoek en dat was gelijk een mooie gelegenheid om Gewurztraminer te proeven. Ook een liefhebber dus er gingen twee mooie flessen open: Dopff Gewurztraminer 2008 en Ziegler Gewurztraminer 2006 Reserve. We begonnen met de laatste, een echte Reserve: groots, kruiden, tropisch fruit, honing, lange afdronk en een nette zoetbalans. 

De tweede: Dopff 2008 was iets minder overdreven en meeslepend, heerlijke doordrink Gewurz en toch veel inhoud. Fruitiger dan de Ziegler: veel lychee en ananas smaak en geur, her en der een vleugje limoen en een mooie afronk. Deze deed het heerlijk bij de zuurkoolschotel uit de oven, typisch Elazassiaans natuurlijk!

Als laatste bij de aardbeien met slagroom en koffie: Monbazillac Collectif des Barriques 2005. Een tijd geleden gekocht bij de wijnbeurs op een taste-n-take-away en dit was alweer de laatste fles van die order die ik nog in de kast had liggen. Een mooi vervolg op de Gewurzen: ook goed in de zoetigheid zittende dessertwijn maar niet zo stroperig als bijvoorbeeld een PX. Deze heeft mooi kunnen rijpen en dat proefde je ook terug: veel tropisch fruit, goede zuren en heerlijk bij de aardbeien.

Dom Perignon 1995

Zo, na alle supermarktwijntjes is het tijd voor iets Grootsch: Dom Perignon 1995. De aanleiding was de verjaardag van vriendinlief. De familie werd verzameld en de Dom werd opengetrokken.

Een Dom Perignon 1995 is een vintage (wordt dus niet ieder jaar gemaakt) en een Cuvee de Prestige (beste champagne van dit huis: Moët & Chandon). De druiven die gebruikt worden voor deze champagne zijn die van de Pinot Noir en Chardonnay.
De kleur is goudgeel, prachtige belletjes, heel klein en subtiel. Dan de geur: vol en overtuigend, groots en vol, stro, amandelen, honing: een zinderende zomeravond in het glas. De smaak is net zo vol als de geur: geen dunne sauvignon blanc met spuitwater, nee een volle bek geurige bubbels. Alles is ook prachtig in balans, niet teveel of te weinig bubbels, niet te strak droog en niet te vol rond. Recensies van mensen die hem al in 2003 dronken hadden het erover dat ie toen nog te jong was en gaven hem nog een rijpingstijd van 2 tot 5 jaar. Nou zo'n 15 jaar onder de kurk hebben deze Dom tot een prachtige krachtige volbloed champagne gemaakt.
Wij dronken hem als aperitief maar hij is vast ook heerlijk bij toastjes met vette paling en voorgerechten met gerookte kip, zoete meloen en rokerige ham.

ai... op :(

Flaxbourne Sauvignon Blanc en Pinot Gris

De laatste tijd komen er natuurlijk veel mensen op kraamvisite. Die drinken dan graag een glaasje mee. Omdat niet iedereen van grootsch stevig rood houdt schenk ik ook fris sprankelend wit. Flaxbourne heeft twee witte wijnen in het assortiment, ik kwam ze tegen bij de locale Albert Heijn: een Flaxbourne Sauvignon Blanc en een Pinot Gris. Deze kwamen allebei uit 2009.

De beste Sauvignon Blanc die ik tot op heden niet meer ben tegengekomen was Attitude van Pascal Jolivet. Deze Flaxbourne, uit New Zealand, kan er ook wat van! Prachtige frisse en sprankelende wijn, flinke o-zo-kenmerkende grasgeur en goed in balans qua zuren. Chris Murphy, video hieronder, denkt dat ie lekker is bij Thais eten, bij iets waar veel koriander in zit... (volgens mij is dat vaak eten uit India) Bij de Allerhande vinden ze hem lekker om zo te drinken (jazeker!) en bij vis: zalm, garnalen. Hubrecht Duijker vond dat geen Sancerre hier tegenop kon. Tja een boude stelling maar voor 6 euro is het een parel van een wijn.

Wat geneuzel van meneer Chris Murphy over de Sauvignon Blanc:

Wine of the Week - Flaxbourne Sauvignon Blanc
Geüpload door MarksandSpencer. - Het hele seizoen en gehele afleveringen online.
(Zoek de verschillen: in Engeland zit ie in een Bordeaux fles, bij ons in een Bourgogne fles)

Pinot Gris is voor mij onlosmakelijk verbonden met de Elzas. Toch kunnen ze er in New Zealand ook wat van. Ze liggen allebei net zo ver van de evenaar dus qua klimaat zijn ze redelijk vergelijkbaar. Dat proef je er niet helemaal aan af. De meeste Elzas Pinot Gris is zwoel en heeft nog flink wat restsuiker, de New Zealandse neef daarentegen is veel frisser en neigt meer naar zijn Sauvignon Blanc familie.

Genoeg reclame, het lijkt wel een promopraatje voor de AH. Proef vooral zelf!