donderdag 4 december 2014

Welke wijn bij wild?

Henri Bloem Leiden gaf zaterdagavond een wine workshop: Wijn & Wild. Buurman Teroldego en ik hadden ons er al een maand op verheugd, dat zou een culinair feestje worden. Wild is niet echt iets dat ik zelf op tafel zet anders dan met de kerstdagen en dat is eigenlijk jammer want ik vind het heerlijk dus dan is zo'n uitstapje met wijn én wild een cadeautje! Wild is natuurlijk wel lastig te omschrijven want de een denkt bij wild aan een everzwijn terwijl de ander een haas, patrijs of ree in zijn gedachten ziet opdoemen.
welke wijn bij wild
Omdat wild een uitgesproken smaak heeft dacht ik dat er dan ook zeer uitgesproken, stevige, rode wijnen bij zouden passen. Nou na deze workshop is het blikveld flink verbreed: wit, rood, streng, speels, stevig en soepel, alles kan! Titia Boxma was onze gids voor deze avond, ze is vinoloog en weet dus precies welke wijn bij wild past.

Een eerste amuse van kwartelei werd geserveerd en daarbij werd een cava geschoken: eentje van Bujonis een brut reserva uit Penedes, Spanje. Leuk maar niet echt mijn smaak, de bubbels waren me iets te hard. Wel een heel mooie geur van bloemen en gele appels maar die werden in de smaak wat weggedrukt door het koolzuur.

Welke wijn bij wild
Een stukje fazant op een bedje van Elzasser zuurkool, dat was een prettig begin van de avond. Erbij een Riesling (Trocken, dus droog) van Weingut Meulenhof uit de Moezel, Duitsland. Een wijn met twee gezichten: vol en tropisch in de neus maar best een beetje streng in de smaak. Paste goed bij de zuurkool want de zuren van de Riesling konden zich aardig meten met de zuur-kool. De neutrale smaak van de fazant verdroeg deze pH-aanval goed. Dat was dus meteen een bewijs van een witte wijn die goed bij wild past.

Welke wijn bij wild
En er volgde er gelijk nog een: een Pinot Gris van Bott Freres uit de Elzas, Frankrijk, bij een pittige pompoensoep en rillettes van gans op een stukje stokbrood. Een lastige combi want de pompoensoep is vrij pittig, met stukjes pinda erin terwijl de gans vol en licht vettig smaakt. De Pinot Gris weet er prima weg mee. Terwijl het zoetje (het is natuurlijk een Elzas Pinot Gris) zich kostelijk vermaakt met de pittige soep, brengen de zuren in de wijn de gans naar een hoger niveau.

Welke wijn bij wild
Dan de Epoisse met kalkoen en appel gecombineerd met een rode Bourgogne van Domaine Charles et Fils: La Combotte. Een pinot noir bij een stuk kaastaart om het maar eens oneerbiedig uit te drukken. Franse kaas is niet per se mijn ding en de gemiddelde Pinot Noir mag ook niet in mijn vriendenboekje schrijven dus ik was niet overenthousiast toen ik de twee voor mijn neus zag verschijnen. Vooruit, het was niet slecht maar we gaan, zoals ik op vivino al noemde, geen vrienden worden.

Welke wijn bij wild
overzicht van het gezelschap, foto gemaakt door de man van de gastvrouw
Maar dan: een reepaté met rode uienchutney vergezeld van een Italiaan uit de Marken: Piancarda van Garofoli. Dat was een prima combinatie, een heerlijk stukje gemalen bambi waarbij de Piancarda prachtig uitkwam. De sterke smaak van de Montepulcianodruif kwam goed naar voren en paste perfect bij de zachte maar uitgesproken smaak van het hert. Dit was zo'n combinatie waarvan je zegt dat ze voor elkaar gemaakt zijn. Dat contrasteerde wel met de uienchutney. De verschillende smaken in de chutney: zoet, zuur en vol zijn te verschillend om er een wijn bij te serveren die daar nog iets mee kan. De zuren in de chutney botsen met de zuren in de wijn en dat zullen ze met alle rode wijnen doen. Dat was ook een belangrijke tip: wild is vaak het probleem niet om te combineren met een mooie rode wijn, het zijn de bijgerechten of de sauzen die niet lekker combineren. Denk bijvoorbeeld aan de onvermijdelijke cranberry's (nee niet die slappe emo-band uit de jaren negentig). De aanwezige zuren daarin passen ook niet bij een wijn.

Welke wijn bij wild
een overzichtsfoto gemaakt door de man van de gastvrouw
Ok, eendenham met kersen in een saus van 5-spices en port. Zou op papier een goede combi moeten vormen met de Waterford / Pecan Stream Pebble Hill uit Zuid-Afrika. Een zogenaamde GSM: de wijn is gemaakt van Grenache, Shiraz en Mourvedre. Ik vond hem iets te tanninerijk en daardoor botste hij wat bij de heerlijk volle, gerookte en vette smaak van de eend. Afzonderlijk allebei prima maar samen kwam het niet tot een overtreffend geheel.
Dat kan ook te maken hebben met de tannines, Titia leerde ons dat die ook vaak botsen met de meeste wildsmaken. Door de tannines krijg je teveel een drogend effect in je mond waardoor het vet, dat het meeste wild bij zich houdt, wordt afgebroken. Dat is dus een waarschuwing aan mezelf: geen grote tanninerijke krachtpatsers serveren bij wild!

Mooi, dan toch een grote krachtpatser, eentje uit de Corbieres: Chateau de Lastours Grande Reserve. Hierbij werd een hazenpeper met een in port gekookt stoofpeertje bij geserveerd. Jaaaaa, dat was de gedroomde combi van mythische proporties! De smeuïge haas paste perfect bij de zondoorstoofde Corbieres. Deze Grande Reserve was rond en vol met wat hout en had ook door het restzoetje, ideaal om zowel de haas als de stoofpeer naar een hoger plan te tillen. Hierbij was 1 + 1 overduidelijk 3.

Als laatste kwam er een chocoladedadel op tafel met een Tawny Reserve. Een sympathieke port van Quita das Carvalhas. Paste door de gedroogde-fruit-elementen zeer goed bij de dadel en de chocolade.

De laatste vuistregel die we meekregen was een goed antwoord voor de vraag Welke wijn past bij wild:

  • Witte wijn past goed bij wit vlees, en neutraler wild zoals fazant en konijn. Witte wijn als: Chardonnay, Pinot Blanc, Riesling, Chenin Blanc maar pas op met beendroge Sauvignon Blancs of Gruner Veltliners, die passen minder goed.
  • Lichtere rode wijn past goed bij rood vlees en wild zoals duif, ree, eend. Denk aan Pinot Noir, Tempranillo, Sangiovese, Merlot.
  • Zwaardere rode wijn past goed bij wild zwijn, haas, hert en patrijs. Bijvoorbeeld een Cabernet Sauvignon, Nebbiolo, Shiraz, Zinfandel, Grenache.
Het was een leerzame en lekkere avond, Titia & Henri Bloem, dank!






zaterdag 22 november 2014

boek: Het Domein, Lidewij van Wilgen

Het Domein - Lidewij van Wilgen

Via de Bezige Bij kreeg ik het volgende boek opgestuurd van Lidewij van Wilgen, "Het Domein". Het origineel stamt uit april 2011 maar is recentelijk opnieuw uitgebracht met een aanvulling tot halverwege 2014. Het gaat om de "Vijfde, herziene en uitgebreide druk" tegen een mooi ronde prijs van € 10,-. Een mooi cadeau voor wijnliefhebbers en andere romantici die denken over een eigen wijndomein in Frankrijk, met Sinterklaas of kerst.
Het Domein, Lidewij van Wilgen, wijnboek, Languedoc,

Clichéverhaal

Natuurlijk kun je het boek lezen als een verhaal met een hoog 'Ik vertrek'-achtig gehalte waarin meneer en mevrouw zich vol overgave afkeren van hun succesvolle clichéleventje van werken in Amsterdam, wonen in Haarlem, hobby's waarbij je vooral gezien moet worden, vrije tijd en school voor de kinderen allemaal uit een boekje. Daar denk je dan zelf nog een cursus mindfullness bij, wat yoga, een VT-wonenhuis en vooral een ontzettend druk maar oppervlakkig leven van zien en gezien worden.

 promo video

Doorzetter

Zoals gezegd: dat kun je denken als je het boek leest maar daar zou je de dame in kwestie flink mee te kort doen. Natuurlijk krijgt ze te maken met alle ongemakken die je ook in de 'Ik vertrek'-programma's ziet: een gemeenschap die haar eerst buitensluit, muren van bureaucratie, een taalbarrière, eenzaamheid en een chronisch begrotingstekort maar wel in de mate dat de gemiddelde romanticus die hier mee te maken zou krijgen huilend en met hangende pootjes terug zou keren naar zijn comfortzone in het veilige Nederland.

Zo niet mevrouw Van Wilgen, ze heeft alle schepen achter zich verbrand, natuurlijk is er een scheiding en dan staat ze er alleen voor met een drietal dochters waarvan de jongste nog maar een paar maanden was toen ze in Frankrijk gingen wonen. Wat volgt is een 'coming-of-age'-verhaal waarin ze van nul naar bijna honderd gaat. In alle opzichten heeft ze te maken met opstaan, opbouwen, tegenslag, doorzetten, doorvechten en tenslotte succes.

Ik zal niets verklappen over haar woning, wijngaard, dochters en liefdesleven, laten we het hebben over de wijn! Want die is niet verkeerd als ik af ga op alle ronkende persberichten en ratings her en der. The Winespectator gaf Mas des Dames – La Dame 2011 zelfs 91 punten. Ook staat het vlaggenschip, La Diva, op de kaart van diverse toprestaurants: The Waterside Inn, London (***Michelin), The Ledburry (**), The Connaught (**), Gordon Ramsey (**). Dat zijn natuurlijk mooie namen op je referentielijst!

Hier in Nederland gewoon te koop via Okhuysen en zo te zien heeft ze net een nieuwe Cuvée uitgebracht: La Fille. Via de website van Okhuysen meer info over deze laatste en daarbij bestel je het boek gelijk mee!

Oh, dit vindt Lidewij zelf van haar boek:




Uitgeverij De Bezige Bij
ISBN 978 90 234 5860 9

vrijdag 17 oktober 2014

Celebrity Deathmatch II: Shiraz, Syrah

Dat was een vermakelijke vergelijking bij de Celebrity Deathmatch post over de Rioja's. Tijd voor een tweede!

Ik nodigde Teroldego uit om een vergelijkend warenonderzoek te doen naar verschillende flessen Shiraz (nieuwe wereldspelling) en Syrah (Franse spelling). Een vrijdagavond was snel geprikt, de kinderen naar bed gebracht, de dames met een dvd'tje afgewimpeld en de flessen klaargezet.

Rosemount South Australia Shiraz 2012, Jacobs Creek Barossa Shiraz 2009

De eerste ronde ging tussen de Rosemount Estate Shiraz en de Jacobs Creek Reserve Shiraz. Beide van de Albert Heijn, de een 8,99, de ander 9,99. Wat zou het verschil kunnen zijn?
Nou, dat viel nogal op: de Rosemount viel in de categorie Groot Rood met veel donker fruit: bramen, zwarte bessen, rijpe kersen en had een mondvol tannines die al dat bramenjamgeweld in goede banen leidden.

Daartegenover de Jacobs Creek Reserve Shiraz uit Barossa: eveneens in de categorie Groot Rood. Alleen het begin is heel anders: een neus vol hout, complexe vanillegeuren en alle andere smaken: toast, geroosterde amandelen dat soort associaties. Ook hier weer een explosie van fruit in de mond met genoeg tannines om de boel enigszins in toom te houden. Uitslag in deze halve finale: 1-0 voor de Jacobs Creek Shiraz vanwege de houtgeur maaaarrrr, we gaan dapper door met de volgende ronde.

Daar stond de Valdivieso, Gran Reserva Syrah uit Colchagua, Chili. Een jaar geleden met korting gekocht bij de Gall&Gall voor 7,50 per fles als ik het me goed herinner. Syrah op z'n Frans geschreven, zouden ze dan ook meer een Rhône-style Syrah voor ogen hebben dan een 'nieuwe wereld' Shiraz?

Rosemount Jacobs Creek Valdivieso Shiraz Cotes du Rhone Syrah
Nope, dit is een hele dikke volle rode Gran Reserva. Heel veel rijp fruit: o.a. bramen en zwarte bessen en een mooie smak met hout. Lange afdronk en natuurlijk een zwarte tong als gevolg. Mocht je deze Valdivieso Reserva Valle De Colchagua Syrah nog tegenkomen: veel van inslaan en tijdens een vreselijk druilerige herfst- of winteravond opentrekken, de kou is snel verdreven.

Dan terug naar Europa naar de plaats waar we de Syrah van kennen: de Rhône. Hier wordt ie gewoon Syrah genoemd en vaak is ie wat strenger dan de Shiraz uit nóg warmer streken in Australië of Chili. Ook zijn de tannines in de wijn (de Syrah is een tanninerijke druif net als de Cabernet Sauvignon, Nebbiolo en Tannat) wat beter waar te nemen doordat er iets minder hout aan de wijn wordt toegevoegd. Daarnaast hebben een groot aantal Nieuwe Wereldwijnen vaak nog wat restsuiker en daardoor zijn de tannines net iets minder merkbaar. Deze wijnen zijn over het algemeen ook wat 'jammiger' (als in bramenjam) dan zijn Franse broertjes. Die laatste hebben een wat lichtere kant: wat viooltjes, cassis, bramen en specerijen tegen de pruimen, zoet overrijp zwart fruit uit de Nieuwe Wereld.

Deze ronde werd gewonnen door de Valdivieso, puur op bruut geweld verpletterde hij de tegenstander.

Natuurlijk met waarschuwing dat het maar een vuistregel is en geen vaststaande wetenschappelijke waarneming. Enfin: we gaan naar een Franse Syrah: Les Asseyras Côtes du Rhône Villages, Vieilles Vignes 2009. Niet zo zwaar als de Valdivieso maar een prachtige diepgang in deze aristocraat uit de Rhône. Flink wat witte peper en naast het zwarte fruit ook wat rijpe frambozen en kersen in de neus. Smakelijk en net iets lichter verteerbaar dan voorgaande geweldenaren en toch een prima aanvulling op de zware jongens.

Alle Shiraz/Syrahs kunnen de goedkeuring van Teroldego en mij wegdragen, puike stoere-mannenwijn met een gevaarlijk hoge doordrinkfactor maar de eindzege ging naar de goedkoopste, de Valdivieso, naast dat hij slechts de helft kost van de Cotes du Rhone Village (7 euro tegen 14) liet hij ook de Australiërs achter zich op prijs (9 en 10 euro) en inhoud. 

zondag 5 oktober 2014

Proeverij in Utrecht


Net als vorig jaar kreeg ik van oud-collega Steven de vraag of ik de heren, en aangeschoven dames, wat wilde vertellen ter voorbereiding op hun vakantie in de Rhône. Ah, prachtig een, in ieder geval door mij, ondergewaardeerde regio met mooie Syrahs en Grenaches! Chateau-Neuf-Du-Pape als 'groot rood' en legio ander lekkers.

Omdat ik de week ervoor nog in Frankrijk was dacht ik: ik sla hier wel even wat Rhône in maar de Leclercq waar ik was besliste anders. Op de een of andere manier had ik maar twee flessen Rhône mee en lagen er toch drie doosjes wijn in de auto. Allemaal anders dan Rhône-wijnen. Enfin, dan maar een proeverij met (bijna) alleen Europese wijnen.

De start was een bubbel uit Spanje: Codorniu, selection Raventos. Een leuke cava, gewoon bij Albert Heijn uit het schap gevist, want: bubbels zijn de ultieme opening van een etentje / proeverij. Daarnaast is het natuurlijk een prima opener omdat het zo lekker licht is, qua smaak dan, niet vanwege het alcoholpercentage, dat is heel gemiddeld 11.5%. Licht, wat amandelen, heel in de verte wat gist / brioche, harde bubbels maar voor die 13 euro een feestelijke start van de avond. De sfeer op het moment is samen te vatten als: einde werkweek, voetbal op de televisie, en nog 8 flessen te gaan!

Door naar Afrika, Zuid-Afrika welteverstaan: de Kloof Street - Chenin Blanc 2012 van Winematters. Een wijn waarbij meteen de meningen verdeeld zijn: de een vindt het niet lekker vanwege zijn uitgesproken smaak, de ander schenkt nog eens bij want het is zo'n lekkere meloen, citrus en perensmaak. Gemiddeld krijgt hij een voldoende maar de uitschieters zijn groot. 11 euro voor een fles vindt men te duur dus we gaan snel weer terug naar Frankrijk.

Naar de Languedoc, met een Chateau de l'Horte - Sauvignon Chardonnay om precies te zijn. Hier wordt men enthousiaster van: veel toegankelijker en 'drinkt als limonade' zijn veelgehoorde kreten. Inderdaad, met een goed gekoelde fles zo na een flink warme dag is dit heerlijk toeven op een lome vrijdagavond. Wat frisse zuren en onmiskenbaar de Sauvignon Blanc: versgemaaid gras en granny smiths maar ook het zeer toegankelijke van de Chardonnay: een volle smaak als tegenwicht voor de aanwezige zuren. Voor nog geen 6 euro een koopje.

Dan door met een Domaine Pélaquié 2013, de eerste Rhônewijn uit Tavel, een rosé om mee te beginnen. Gemaakt van de Grenache noir en de Cinsault, een prachtig volle rosé. Frambozen, kersen, aardbeien en andere rode vruchten kwamen langs, begeleidt door nette zuren. Een ideale begeleider van een copieuze lunch vond men. Voor 8 euro een prima prijs, moet je hem alleen wel zelf uit Frankrijk meenemen.



Dan door met een Bordeaux: Chateau Saint-Paul 2005, een Haut Médoc. Uit een mooi jaar zoals dat dan heet en inderdaad, dat was een dijk van een wijn: diepdonkerrood fruit, zwart fruit, kruiden en dat omlijst met een gedoseerde hoeveelheid hout. Destijds bij de HEMA gehaald voor nog geen 17,50. Een mooi begin van het donker en de goede verhalen van voorgaande vakanties.



Maar: niet getreuzeld, er stonden nog vier flessen op het programma en men had er zin an dus open die volgende fles. Italië, Piemonte: La Chiesetta, gemaakt van de dolcetto. Lichter dan de Bordeaux maar door zijn kersensmaak weer een heel andere dimensie van fijn rood. Via Piemonteimport voor 9 euro een mooie voortzetting van de avond en een mooie opbouw naar de volgende:

Dat was de Chateauneuf-du-Pape Vieux Chemin. Een prachtige Rhônewijn met een heel complexe en langdurige smaak. Superlatieven schoten tekort. Kruidige neus, veel zondoorstoofd fruit: pruimen, kersen, wat bramen en hier en daar een hint van leer. Een heerlijke wijn waarin je de warmte van het klimaat proeft.


Een waardige afsluiter (qua rood, that is) vormde de Chateau de l'Horte Grande Reserve. Een factor dikker en zwaarder dan de Chateauneuf dus helemaal goed in de opbouw van de avond. Prachtig gerijpt en daardoor prima in balans: genoeg fruit en rondheid door houtgebruik maar met genoeg tannines die de wijn van genoeg structuur voorzien. Puur genieten!

Maar: het is al richting middernacht en ik moet nog terug naar Leiden dus hoppekee: door met de laatste, de dessertwijn. Het is een Monbazillac van Terrasses D'Autan. Een mooie beschaafd zoete wijn met abrikoos en nectarinesmaak.

Dat was een geslaagde avond met prima wijntjes en dito gezelschap!

woensdag 10 september 2014

Rioja Reserva: Antano en Baron de Ley

Een tweetal wijnen uit de Rioja; Reserva's zelfs! Ook nog eens van een zelfde jaar: 2009. Van Antaño en van Baron de Ley, tijd voor een old-skool Celebrity Deathmatch! (voor de jongeren onder ons: check deze video's) In deze MTV-kleipoppenserie gingen beroemdheden uit de muziekwereld elkaar te lijf, een strijd op leven en dood waarbij er veel ledematen, bloed en darmen in het rond vlogen. 

Omdat de Rioja's natuurlijk ook beroemd zijn, en omdat ze allebei leeggedronken zullen worden en daarna roemloos uit elkaar zullen spatten in de glasbak, leek dit me wel een mooie vergelijking waarvan er vast nog wel een paar zullen volgen.

Ronde 1: De Rioja's
Als eerste ging de Antaño Reserva 2009 van Garcia Carrios open. Een huis dat wel 17 verschillende merken verspreidt over 10 verschillende wijnregio's in Spanje maakt. De tweede is van Baron de Ley, een, kleiner huis met alleen Rioja's: wit, rosé, reserva, gran reserva en een wijn met de mooie naam: Finca Monasterio, gezien de fles de duurste uit de serie.

Ronde 2: Het duel
De beide Rioja Reserva's zijn (natuurlijk) gemaakt van de Tempranillo druif en, zeg je Rioja dan zeg je ook vaak: eikenhout! In dat eikenhout zit ook gelijk het verschil. Waar de Antano een uitgesproken smaak van hout heeft, is de Baron de Ley veel subtieler hiermee. De Antano geeft een volle smaak waarin hout duidelijk aanwezig is, verder veel donker fruit, bramen, cassis en volle rijpe kersen. De Baron de Ley heeft een complexere smaak waarin vooral nadruk is gelegd op het fruit, ook hier weer veel rood en donkerrood fruit als aardbeien, zelfs wat pruim, braam, bosbes en kersen maar ook een mooie ruggengraat van tannines en zuren zodat het een spannende mix is die nog meer ontwikkeld in de mond dan de Antano.

 
Ronde 3: De achtergrond
Het zijn allebei Reserva's uit 2009's. Reserva betekent dat ze minimaal drie jaar zijn gerijpt waarvan minimaal één jaar op hout hebben gelegen (vandaar het predicaat Reserva) en dat proef je: het was voor de Rioja een goed jaar, als je dat vanwege alle verschillen in klimaat op zo'n groot gebied, (bestaande uit drie deelgebieden: Rioja Alta, Rioja Alavesa en Rioja Baja) al kan zeggen. De wijnen zijn keurig in harmonie qua lengte, diepte, fruit/tannines/zuren en prachtige lange afdronk. 
Baron de Ley heeft (volgens de website) 20 maanden op nieuw Amerikaans eikenhout gerijpt en daarna nog 24 maanden op fles.

Een college over de indeling in Rioja, Crianza, Reserva en Gran Reserva vind je hier bij Winefolly.com. Een samenvatting ervan op onderstaand plaatje:


Na de wedstrijd: De winnaar
De Antano wint op punten, euro's welteverstaan. Dat is, geheel in stijl met de Celebrity Deathmatch, omdat ik vals heb gespeeld. Ik had twee van deze flessen bij de opheffingsuitverkoop van de C1000 waarbij je twee producten voor de prijs van één mocht meenemen. Dan nog is 8,99 per fles geen verkeerde prijs maar als er dan de helft afgaat verslaat hij de Baron de Ley want die was 15,99 bij de lokale druiventuin.

woensdag 2 juli 2014

boek: Rood, wit en soms rosé

Uitgeverij De bezig bij stuurde me een wijnboek om te recenseren op dit wijnweblog. Tof natuurlijk want daar komen twee interesses samen: wijn en letters! 

Het is een boek van mevrouw Annick Schreuder, een wijnonderwijzeres (ze geeft cursussen op SWEN I & II niveau en diverse masterclasses). 
Dat zie je ook terug in haar boek. In 25 hoofdstukken komt, beknopt, de hele wijnwereld langs. Alle relevante kennis over wijn, van Argentinië tot en met Zuid-Afrika, van gezondheid tot en met het serveren van wijn komt langs en dat alles aan de hand van eigen wijnreizen en -belevenissen. Dat maakt dat het boek niet direct als een studieboek leest ondanks dat het bol staat van de (basis)kennis en wijnbegrippen. De titel deed me denken aan eerst grijs, dan wit dan blauw van Margriet de Moor (1991) maar daar heeft het niets mee te maken.

Rood, wit en soms rosé

Leuk aan het boek is dat ze (net als in een eerdere post) het verhaal van het maken van wijn, ophangt aan haar eigen web-wijngaard in de Bourgogne, waar ze stokken heeft geleased. Dat illustreert het droge verhaal goed, je ziet de diverse stadia zo voor je. Eerst staan er alleen wat kale stokken, die lopen uit, er komen druiven, die worden geplukt, geperst en na flink wat werk in de wijnkelder is daar de fles. De wijnmakers komen in geuren en kleuren aan bod, wat een sympathieke lui zijn dat toch! Tja dat is misschien een beetje eenzijdig maar desalniettemin is het een zeer lezenswaardig boek waar je waarschijnlijk zo je basiscursus (SWEN I) mee kunt halen.

donderdag 19 juni 2014

Rondje gedicht: erudiete wijndruppelvangers

Dat is een prachtig cadeau voor een letter- en wijnliefhebber: een doosje met daarop 'rondje gedicht'.
Een doosje met twintig druppelvangers in verschillende kleuren en allemaal met een quote uit een gedicht. Van Bril, Cats, de Coninck, Deelder, tot en met Schippers. Sommige over wijn, andere over andere aardse zaken. En omdat ze allemaal verschillend zijn ook heel handig bij een proeverij, of een avondje doordrinkwijnen met meer dan vier vrienden. Dan heb je altijd wat te bespreken en daarenboven: je kunt veel eenvoudiger je eigen glas terugvinden! De set (natuurlijk leuk om cadeau te geven) is te bestellen bij diverse internetboekwinkels of direct bij de bron bij Plint.


Natuurlijk gelijk geprobeerd afgelopen weekend, bij een fles Lynch-Moussas 2002. Een dijk van een Pauillac die prima op dronk was. Hout, rood fruit, al flink zachte tannines en een heerlijke lengte. Ging open bij een eenvoudige varkenshaas waar ik schijfjes citroen tussen had gestoken en die daarna omwikkeld met spek, 20 minuutjes in de oven, ondertussen het eerste glas van deze pracht Bordeaux gedronken: magnifiek!

woensdag 30 april 2014

Proeverij: wijn op gewijde grond

Ha, daar sta je dan, op een doordeweekse donderdagavond in een kerk waar je in je jeugd flink wat zondagochtenden hebt doorgebracht. Nu zeker niet met de tegenzin die toen overheerste, nee sterker nog, met een grote grijns op mijn gezicht want zeg nou zelf: wijn schenken in het huis van de Heer, dat is toch een prima plek om dat te doen! Wijn daar is de bijbel van doordrenkt, en in mijn vraag aan de deelnemers wie de eerste wijnmaker was kwam eenieder snel tot de conclusie dat dat Noach wel zou zijn, hij werd er tenslotte ook dronken van. Dat laatste is niet het doel vanavond, we trekken een achttal flessen open uit verschillende delen van de wereld.


Ik begin met een lieveling van me: de Chateau de l'Horte Blanquette de Limoux Brut 2010, een vrolijke frisse bubbel van Chateau de l'Horte. Frisstuivend, geurend naar groene appels, wat citrusfruit en klaterende bergbeekjes luidt hij de avond in, we zijn begonnen.


Dan de Chenin Blanc van Kloofstreet 2012, van de Mullineux familie, geïmporteerd door Udo (winematters). Een prima aperitief maar helaas zitten we bij de witte wijn zonder hapjes. Iedereen is het er over eens dat dit een echte eetwijn is, er hoort iets van vis of schaaldieren naast geserveerd te worden, niettemin is het een loepzuivere, frisdroge Chenin Blanc uit Swartland. Geur van frisse peer en nat graniet, prachtig helder.


Door met wijn uit het Heilige land: Tishbi Estate - Chardonnay 2012 uit Israël van Karokado. Prachtige Chardonnay, vol zonder dat er houtlagering aan te pas is gekomen, een allemansvriend men vindt het een mooie vondst voor deze proeverij en we zijn onder de indruk van de veelheid aan smaken: peer, meloen, een hint van bloemenhoning, wat citrustonen, een prima wijn, lichtgekoeld, voor op het terras maar vast ook fijn bij bijvoorbeeld gerookte kip of een volle witte vis.


Dan de enige rosé van de avond, ook via de importeur die ook Tishbi verkoopt in Nederland: Karokado.
De La Brande 2012, een blend van Cabernet Sauvignon en Merlot van Chateau Mangot. Het etiket vind ik prachtig, mysterieus met alleen een L en B en drie puntjes, onFranse vormgeving en toch rechtstreeks uit Saint Emilion. Ook dat is natuurlijk leuk want hoe vaak kom je nou een Bordeaux rosé tegen?
Deze is vol en fruitig, droog en heeft qua smaak meer weg van een Provence rosé dan een volle rosé uit de Bordeaux.


Next: door met een importeur die zich heeft toegelegd op wijnen uit een heel specifiek gebied in Italië: Piemonte; Piemonte-import. Arno, de man hierachter, had een aantal wijnen die leuk zouden zijn om te laten proeven, ik koos de La Chiesetta - Dolcetto 2011. Na de bubbels, het wit en de rosé waren de rooddrinkers erg tevreden: eindelijk rood en dan meteen een prachtige wijn! Mooi rood fruit, kersen, morellen en een hint rode bessen. Ik dacht hout te ruiken maar volgens de beschrijving is deze opgevoed op roestvrijstalen vaten, dat zoeken we nog uit!

Na alle voorgaande wijnen leek het me leuk om eens een heel ander kaliber wijn er tussen te zetten. De voorgaande kosten allemaal zo rond de 10 euro per stuk dus ik dacht aan een grapje: een literfles van de AH met Australische wijn.
Tot mijn verbazing vond iedereen hem best prima, ik proefde ook en nouzeg... technisch correct, beetje weinig diepgang en nogal ééndimensionaal maar niet 'vies'. Daar gaan we dus niets afkrakends over zeggen maar gezien het feit dat jaartal, locatie en druivensoort ontbreekt op het etiket werd de aflevering van de Keuringsdienst van Waarde toch even kort besproken.


Ook geeft het aanleiding om bovenstaand plaatje even te bespreken: hoeveel betaal je van de prijs van een fles wijn nou eigenlijk voor de grondstof: de wijn zelf. Oordeel zelf en koop nooooooit meer een fles van minder dan €7,50!


Dan wederom een wijn uit de stal van Chateau de l'Horte: de Reserve Special 2011. Deze wijn is gemaakt van oude wijnranken van Carignan, Grenache, Syrah en Mourvedre, de regionale helden die in deze wijn zitten. Ook deze valt in de smaak en samen met het succesverhaal van de Frans-Nederlandse wijnboer en de Rotterdamse ondernemersfamilie die nu samen de wijn maken en o.a. verkopen via de Plus, een mooie afsluiter van de rode wijnen. Natuurlijk nog even gemeld dat ze naast een mooi wijnhuis (waar je kunt overnachten in luxe Châmbres d'Hôtes boven de open vatenkelder) ook luxe vakantievilla's hebben!

Als echte afsluiter heb ik nog een leuke fles Monbazillac van Chateau Larchère uit 2010 bij me (te koop bij de Belgische Delhaize). Een edelzoete dessertwijn waar ik zo graag een lans voor breek. Geheel tegen de trend in (we drinken minder zoet, en daar is dessertwijn helaas slachtoffer van) en ook met gemixte reacties uit het publiek.

Een mooie proeverij met enthousiast publiek, en om enigszins in de juiste bewoording te blijven: ik heb lekker wat zendingswerk kunnen doen namelijk: het schenken van wijnen van kleine importeurs en uit exotische streken. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

woensdag 26 maart 2014

Nederlandse wijn crowdsourcen op de Wageningse Berg

Kijk, een sympathiek initiatief: adopteer een wijnstok en krijg ieder jaar een fles rood, wit of rosé van eigen bodem.

Het plan is om een wijngaard beginnen op de zuidhelling van Mariëndaal, gelegen tussen Arnhem
en Oosterbeek.

Wijngaard Wageningse Berg wil dit realiseren in samenwerking met Geldersch Landschap & Kasteelen
(GLK) en dus met behulp van particulieren d.m.v. crowdsourcing.

Een beetje amateuristisch want het gaat via een old-skool telefoonnummer of e-mailadres: "Als u interesse heeft in adoptie van wijnstokken kunt u dit melden bij Triple E te Arnhem bij Simone Blok, 06-4624 7475 of simone@tripleee.nl. U krijgt dan snel meer informatie toegezonden."

Daar zijn tegenwoordig natuurlijk handiger manieren voor, bijvoorbeeld via het Nederlandse  oneplanetcrowd.nl of internationale indiegogo.com. Maar vooruit, het zijn natuurlijk in de eerste plaats wijnboeren en gezien de foto's in de folder geen baard-en-dikke-bril-dragende-moeilijke-koffiedrinkende-hipsters.


Na betaling van 95 euro heb je een wijnstok geadopteerd en kun je ieder jaar een fles ophalen. "De eerste twee jaar kan er nog geen wijn van de jonge stokken worden geoogst, dan krijgt u wijn van de Wageningse Berg: rood, wit of rosé, afhankelijk van uw keuze. Na vijf jaar zijn de stichtingskosten betaald en kan de prijs per stok beduidend omlaag. U betaalt het adoptiebedrag vooraf, zodat de investering en daarmee het duurzame gebruik van landgoed Mariëndaal direct van start gaat."

De druiven die aangeplant staan zijn typische druiven die het in ons klimaat goed doen: Regent (70% van de aanplant op de Wageningse Berg), Johanniter, Merzling en Bianca. (een ander voorbeeld van zo'n resistente druif volgens de folder: "Salaris". autocorrect is een mooie functie...) Door deze druiven te gebruiken en door plantjes tussen de druivenstokken te planten, hoeven er veel minder bestrijdingsmiddelen gebruikt te worden. Hierdoor kan deze wijn biologisch gemaakt worden, dat is natuurlijk mooi meegenomen maar de criticus vraagt zich dan ook gelijk af: smaakt dat nog een beetje?

De wijnmakers hebben met hun andere wijnen al twee zilveren medailles gewonnen bij het AWC in Wenen, de grootste wijnkeuring ter wereld. Daar haalden ze onlangs 2 zilveren medailles de Regent barrique 2007 scoorde 87 punten, Johanniter/ Merzling 2009 pakte er 85. Dat geeft enig vertrouwen op een goede wijn!

woensdag 29 januari 2014

Château Grand Puy Lacoste 2004

En daar ging de eerste blockbuster van 2014 open: de Château Grand-Puy-Lacoste 2004. Een pracht Pauillac en nog máár 10 jaar oud. Een 'klassiek' jaar zoals ze dat dan zeggen, met andere woorden: 2003, 2005, 2009-2011 waren beter maar een goede wijnmaker kan ook van dit soort klassieke jaren een mooie wijn maken.

Ook deze Château Grand Puy Lacoste is goed gelukt. Een 72% Cabernet Sauvignon, 26% Merlot en 2% Cabernet Franc. 16 - 18 maanden op Frans eikenhout (70% nieuwe vaten). Het is een prachtige Pauillac: volle en geconcentreerde neus: je ruikt het hout en de donkere bessen en geurige kruiden. De smaak is heel evenwichtig: de tannines zijn niet meer zo hard en het fruit is donker en nog steeds vol van smaak. De afdronk blijft heerlijk lang hangen.


Ik matchte hem via mijn vivino-account en zag tot mijn grote schrik dat de gemiddelde prijs daar €135,= is. Dat is wat overdreven: een eerste verkenning bij wat webwinkels laat zien dat de prijs zo tussen de 55 en 75 euro ligt (per fles...). Helaas weet ik niet (meer) wie de gulle gever was want het was een krijgertje, als iemand het zich nog kan herinneren: bedankt he!

Zo, de eerste post van 2014 staat er weer: Château Grand-Puy-Lacoste 2004. Natuurlijk weer leuk om te schrijven maar ik merk dat het even duurt voordat ik de lege bloggerpagina vol heb geschreven. Sneller en hoogfrequenter is mijn vivino-account: daar wordt iedere fles die gedronken wordt gefotografeerd, automatisch gematcht met de database en daarna beoordeeld. Mijn account daar is: http://www.vivino.com/users/wijntjeseu/ like, follow enz.