Celebrity Deathmatch II: Shiraz, Syrah

Dat was een vermakelijke vergelijking bij de Celebrity Deathmatch post over de Rioja's. Tijd voor een tweede!

Ik nodigde Teroldego uit om een vergelijkend warenonderzoek te doen naar verschillende flessen Shiraz (nieuwe wereldspelling) en Syrah (Franse spelling). Een vrijdagavond was snel geprikt, de kinderen naar bed gebracht, de dames met een dvd'tje afgewimpeld en de flessen klaargezet.

De eerste ronde ging tussen de Rosemount Estate Shiraz en de Jacobs Creek Reserve Shiraz. Beide van de Albert Heijn, de een 8,99, de ander 9,99. Wat zou het verschil kunnen zijn?
Nou, dat viel nogal op: de Rosemount viel in de categorie Groot Rood met veel donker fruit: bramen, zwarte bessen, rijpe kersen en had een mondvol tannines die al dat bramenjamgeweld in goede banen leidden.

Daartegenover de Jacobs Creek Reserve Shiraz uit Barossa: eveneens in de categorie Groot Rood. Alleen het begin is heel anders: een neus vol hout, complexe vanillegeuren en alle andere smaken: toast, geroosterde amandelen dat soort associaties. Ook hier weer een explosie van fruit in de mond met genoeg tannines om de boel enigszins in toom te houden. Uitslag in deze halve finale: 1-0 voor de Jacobs Creek Shiraz vanwege de houtgeur maaaarrrr, we gaan dapper door met de volgende ronde.

Daar stond de Valdivieso, Gran Reserva Syrah uit Colchagua, Chili. Een jaar geleden met korting gekocht bij de Gall&Gall voor 7,50 per fles als ik het me goed herinner. Syrah op z'n Frans geschreven, zouden ze dan ook meer een Rhône-style Syrah voor ogen hebben dan een 'nieuwe wereld' Shiraz?

Nope, dit is een hele dikke volle rode Gran Reserva. Heel veel rijp fruit: o.a. bramen en zwarte bessen en een mooie smak met hout. Lange afdronk en natuurlijk een zwarte tong als gevolg. Mocht je deze Valdivieso Reserva Valle De Colchagua Syrah nog tegenkomen: veel van inslaan en tijdens een vreselijk druilerige herfst- of winteravond opentrekken, de kou is snel verdreven.

Dan terug naar Europa naar de plaats waar we de Syrah van kennen: de Rhône. Hier wordt ie gewoon Syrah genoemd en vaak is ie wat strenger dan de Shiraz uit nóg warmer streken in Australië of Chili. Ook zijn de tannines in de wijn (de Syrah is een tanninerijke druif net als de Cabernet Sauvignon, Nebbiolo en Tannat) wat beter waar te nemen doordat er iets minder hout aan de wijn wordt toegevoegd. Daarnaast hebben een groot aantal Nieuwe Wereldwijnen vaak nog wat restsuiker en daardoor zijn de tannines net iets minder merkbaar. Deze wijnen zijn over het algemeen ook wat 'jammiger' (als in bramenjam) dan zijn Franse broertjes. Die laatste hebben een wat lichtere kant: wat viooltjes, cassis, bramen en specerijen tegen de pruimen, zoet overrijp zwart fruit uit de Nieuwe Wereld.

Deze ronde werd gewonnen door de Valdivieso, puur op bruut geweld verpletterde hij de tegenstander.

Natuurlijk met waarschuwing dat het maar een vuistregel is en geen vaststaande wetenschappelijke waarneming. Enfin: we gaan naar een Franse Syrah: Les Asseyras Côtes du Rhône Villages, Vieilles Vignes 2009. Niet zo zwaar als de Valdivieso maar een prachtige diepgang in deze aristocraat uit de Rhône. Flink wat witte peper en naast het zwarte fruit ook wat rijpe frambozen en kersen in de neus. Smakelijk en net iets lichter verteerbaar dan voorgaande geweldenaren en toch een prima aanvulling op de zware jongens.

Alle Shiraz/Syrahs kunnen de goedkeuring van Teroldego en mij wegdragen, puike stoere-mannenwijn met een gevaarlijk hoge doordrinkfactor maar de eindzege ging naar de goedkoopste, de Valdivieso, naast dat hij slechts de helft kost van de Cotes du Rhone Village (7 euro tegen 14) liet hij ook de Australiërs achter zich op prijs (9 en 10 euro) en inhoud. 

Proeverij in Utrecht

Net als vorig jaar kreeg ik van oud-collega Steven de vraag of ik de heren, en aangeschoven dames, wat wilde vertellen ter voorbereiding op hun vakantie in de Rhône. Ah, prachtig een, in ieder geval door mij, ondergewaardeerde regio met mooie Syrahs en Grenaches! Chateau-Neuf-Du-Pape als 'groot rood' en legio ander lekkers.

Omdat ik de week ervoor nog in Frankrijk was dacht ik: ik sla hier wel even wat Rhône in maar de Leclercq waar ik was besliste anders. Op de een of andere manier had ik maar twee flessen Rhône mee en lagen er toch drie doosjes wijn in de auto. Allemaal anders dan Rhône-wijnen. Enfin, dan maar een proeverij met (bijna) alleen Europese wijnen.

De start was een bubbel uit Spanje: Codorniu, selection Raventos. Een leuke cava, gewoon bij Albert Heijn uit het schap gevist, want: bubbels zijn de ultieme opening van een etentje / proeverij. Daarnaast is het natuurlijk een prima opener omdat het zo lekker licht is, qua smaak dan, niet vanwege het alcoholpercentage, dat is heel gemiddeld 11.5%. Licht, wat amandelen, heel in de verte wat gist / brioche, harde bubbels maar voor die 13 euro een feestelijke start van de avond. De sfeer op het moment is samen te vatten als: einde werkweek, voetbal op de televisie, en nog 8 flessen te gaan!

Door naar Afrika, Zuid-Afrika welteverstaan: de Kloof Street - Chenin Blanc 2012 van Winematters. Een wijn waarbij meteen de meningen verdeeld zijn: de een vindt het niet lekker vanwege zijn uitgesproken smaak, de ander schenkt nog eens bij want het is zo'n lekkere meloen, citrus en perensmaak. Gemiddeld krijgt hij een voldoende maar de uitschieters zijn groot. 11 euro voor een fles vindt men te duur dus we gaan snel weer terug naar Frankrijk.

Naar de Languedoc, met een Chateau de l'Horte - Sauvignon Chardonnay om precies te zijn. Hier wordt men enthousiaster van: veel toegankelijker en 'drinkt als limonade' zijn veelgehoorde kreten. Inderdaad, met een goed gekoelde fles zo na een flink warme dag is dit heerlijk toeven op een lome vrijdagavond. Wat frisse zuren en onmiskenbaar de Sauvignon Blanc: versgemaaid gras en granny smiths maar ook het zeer toegankelijke van de Chardonnay: een volle smaak als tegenwicht voor de aanwezige zuren. Voor nog geen 6 euro een koopje.

Dan door met een Domaine Pélaquié 2013, de eerste Rhônewijn uit Tavel, een rosé om mee te beginnen. Gemaakt van de Grenache noir en de Cinsault, een prachtig volle rosé. Frambozen, kersen, aardbeien en andere rode vruchten kwamen langs, begeleidt door nette zuren. Een ideale begeleider van een copieuze lunch vond men. Voor 8 euro een prima prijs, moet je hem alleen wel zelf uit Frankrijk meenemen.

Dan door met een Bordeaux: Chateau Saint-Paul 2005, een Haut Médoc. Uit een mooi jaar zoals dat dan heet en inderdaad, dat was een dijk van een wijn: diepdonkerrood fruit, zwart fruit, kruiden en dat omlijst met een gedoseerde hoeveelheid hout. Destijds bij de HEMA gehaald voor nog geen 17,50. Een mooi begin van het donker en de goede verhalen van voorgaande vakanties.

Maar: niet getreuzeld, er stonden nog vier flessen op het programma en men had er zin an dus open die volgende fles. Italië, Piemonte: La Chiesetta, gemaakt van de dolcetto. Lichter dan de Bordeaux maar door zijn kersensmaak weer een heel andere dimensie van fijn rood. Via Piemonteimport voor 9 euro een mooie voortzetting van de avond en een mooie opbouw naar de volgende:

Dat was de Chateauneuf-du-Pape Vieux Chemin. Een prachtige Rhônewijn met een heel complexe en langdurige smaak. Superlatieven schoten tekort. Kruidige neus, veel zondoorstoofd fruit: pruimen, kersen, wat bramen en hier en daar een hint van leer. Een heerlijke wijn waarin je de warmte van het klimaat proeft.

Een waardige afsluiter (qua rood, that is) vormde de Chateau de l'Horte Grande Reserve. Een factor dikker en zwaarder dan de Chateauneuf dus helemaal goed in de opbouw van de avond. Prachtig gerijpt en daardoor prima in balans: genoeg fruit en rondheid door houtgebruik maar met genoeg tannines die de wijn van genoeg structuur voorzien. Puur genieten!

Maar: het is al richting middernacht en ik moet nog terug naar Leiden dus hoppekee: door met de laatste, de dessertwijn. Het is een Monbazillac van Terrasses D'Autan. Een mooie beschaafd zoete wijn met abrikoos en nectarinesmaak.

Dat was een geslaagde avond met prima wijntjes en dito gezelschap!