En weer terug naar de vrolijke bende in Frankrijk, de avond erop hadden we namelijk de flessen rood opengetrokken.
In de linkerhoek de outsider van de avond: LaPeyre Gaillac een relatief onbekende wijn uit dito streek. Dan Chateau Grandchemin Monplaisir Saint-Estephe gevolgd door de Chateau Artigues Pauillac en de afsluiter: Chateau Ormes de Pez weer een Saint Estephe.
Nou, dat begon niet niet verkeerd, de Gaillac kostte niets (2,99) en leverde bijbehorende kwaliteit. Verbrand rubber was een reactie, beetje slechte Pinotage daar deed het me aan denken. Dat was dus weer een bevestiging dat je liever een paar euro meer aan een fles uitgeeft dan denkt (omdat het op een mooie sticker op de hals staat) dat het een prijswinnende pracht patser is. Jammer maar snel door naar de drie overblijvers.
Ah, kijk de Chateau Grandchemin Monplaisir Saint Estephe uit 2010 was van een heel ander kaliber. Lekker zwaar maar met een vleug aarde en een mooie houttoon. Groot verschil met de voorgaande autosnelweg uit Gaillac. Een flinke lengte, goed in balans maar kan vast nog een tijdje blijven liggen.
Verder met de een na laatste fijne Bordeaux: Chateau Artigues Pauillac 2009. Owja, dat zijn de betere flessen. Prachtig rood fruit, goede balans van fruit en hout en een mooie lengte. Die was als eerste op na de proeverij!
Als laatste de Chateau Ormes de Pez uit 2008. Ormes, een verbastering van olmen, de bomen die in vroeger tijden bij dit kasteel stonden en Pez naar het gelijknamige dorpje om de hoek. Een waardige afsluiter: goed in de tannines en lekker stevig. Cassis en bosbessen in de smaak zelfs hier en daar pruimig, lange afdronk, ideale begeleider van rood vlees.
de Ormes de Pez, het glas en een van de vijf babyfoons. |