Vorige week kwamen er een tiental collega's langs voor de langverwachte dessertwijnproeverij. Ik roep weleens dat dessertwijn een ondergeschoven kindje is in Nederland, kijk je in een willekeurige supermarkt dan mag je blij zijn dat er een fles of twee staat en bij een eettent is er de geijkte port en misschien nog een sauternes en wellicht nog een PX maar dan is het wel weer gedaan met die hemelse zoetigheid. Hoog tijd dus om iedereen die maar wil kennis te laten maken met deze zoete verrukking! Omdat er vanalles te vieren was: weer een diploma in de pocket, terug van twee maanden ge-expat, weer een familieuitbreiding die zich volgend jaar aandient en omdat zoetigheid en december het uitermate goed met elkaar kunnen vinden vond ik het een mooi moment om eens wat flesjes te delen met collega's.
De setlist bevatte de volgende engeltjes met zoetgevooisde stemmen:
Nachtgold Beerenauslese edelsüss
Cuve Turckheim, Gewurztraminer reserve
L'Ancienne Cuve Tradition, Monbazillac
Chateau de Cros, Loupiac
Domaine de L'Alliance, Sauternes
Villa Passants, Rivesaltes
Mise Précoce, Banyuls Rimage
Calem, Late Bottled Vintage
Osbourne, Pedro Ximenez
We begonnen rustig met een Nachtgold Beerenauslese, de enige die in een 50cl fles zat (dus dan heb je er twee nodig voor een groep van 10 dorstige zoetekauwen) Een heerlijk lichtvoetige traktatie van onze oosterburen uit Rheinhessen. De wijn wordt gemaakt van druiven die wat langer blijven hangen en daardoor indrogen. Dat was een beheerst zoete aanzet, gauw een trifle van vruchten, sorbetijs en chocolade er tegenaan en door naar de Gewurz.
Die had ik eind september bij Cave Turckheim gehaald, samen met nog een aantal andere Gewurzen en Pinot Grisses. Deze kwam wat straf binnen, niet zo zoet als ik verwacht had na de beerenauslese maar heel evenwichtig met fijne zuren en de typische Gewurzsmaak: lychees! Toch na een slok of drie kwam het geparfumeerde los, net als de tongen van de collega's. Grappig dat je op zo'n proeverij niet heel veel praat over de wijn, het terroir, de methode hoe die gemaakt wordt en welke je ook weleens geproefd hebt. Gelukkig werd het geen gesprek waar mensen uren op gingen schrijven en gingen we snel verder met een wijn die nog weleens te vinden is in een goede slijterij: de Monbazillac. Deze was van Domaine de l'Ancienne Cure Monbazillac Tradition, uit het plaatsje Colombier in Bergerac, en had ik meegenomen bij de Leclerc, een hypermarche in Frankrijk. Kijk dat begon erop te lijken, een sierlijk friszoete witte zomerzon scheen in het glas. Een hint van abrikoos zorgde ervoor dat de wijn perfect aansloot bij de inmiddels warme Brusselse wafeltjes. Genieten!
Door met een bekendere dessertwijn: de Sauternes van Domaine de L'Alliance, de 2009 versie. Ah, dat is een puike en zeer elegante zoete Bordeaux! Deze biologische wijn is gemaakt van 'rottende' druiven. Maar dan wel de zogenaamde edelrot zoals dat dan weer heet. Een toppertje ook in de proeverij: RenskeH geeft deze als enige een 9! Niet verwonderlijk dat dit natuurlijk weer een van de duurdere wijnen uit de proeverij is, ik vond nog een filmpje van Bill Blatch die erg blij is met zijn koopje:
Na de huisgemaakte appelflapjes, warm uit de oven, door met de Cellier des Templiers Banyuls Rimage Mise Précoce. Een versterkte wijn uit de wijnschuur van Frankrijk: de Languedoc-Roussillon. Stond in de guide-hachette van 2011 dus moest wel goed zijn, dat klopte helemaal. Zijdezacht en zalvend in de mond, stevig en siropig daarna. Geen doordrinkwijn maar een prettige zaterdagavond contemplatiemomentwijn. Dus na de lofzangen, en -redes, de Sinterklaasverzen en mooie verhalen een prettig rustpunt.
Oh, ja ik had er een overgeslagen: de Rivesaltes van Villa Passants. Die ging dus na de Banyuls open en dat was helemaal niet verkeerd want die was nog iets steviger dan de Banyuls die overigens de buurman van Rivesaltes is. Prettige opmars naar de Port: de Calem Late Bottled Vintage 2004. Dat was mijn tweede port ever dus daar kan ik, behalve dat het helemaal niet zo'n huisvrouwen-met-krulspelden-en-soepjurkdrankje was als ik me had voorgesteld, niets over vertellen! Een willekeurige hedonistische pagina weet het volgende over de LBV te melden:
Vintage ports zijn over het algemeen de beste ports. Een vintage port wordt gemaakt van druiven van een bijzonder goed oogstjaar. Het kenmerk van een vintage port is dat deze op fles wordt gerijpt en niet op vat, zoals de meest andere portsoorten. Reeds na twee jaar houtrijping wordt een vintage port gebotteld, waarna de port in de fles verder rijpt. - aldus leveninluxe
Dan de klapper van de avond: mocht het laatste restje glazuur op de tanden nog niet zijn aangetast dan gaat dat zeker gebeuren onder de Pedro Ximenez van Osborne. Nou, dit dessert zat netjes in een glas, het enige dat nog nodig was was de chocolade, die kwam er snel bij. Wat een mond vol stroop, nootjes, bruine suiker en rozijnen. Een waardige afsluiter voor een gezellige en zoete avond.
Sweet!
